SENDE KALDIM

18.bölüm

Eve geldiğimizde kapıyı çaldım kapıyı kuzenim Kaan açtı ağlamıştı ve gözleri kıpkırmızıydı gerçi benimde onadan yana kalır yanım yoktuda aniden boynuma atladı ve beni öldürmek istiyormuş gibi sıktı bende ona sarıldım bu bana iyi gelmişti biz her zaman iki kardeş gibiydik hatta bana laf atan çocukları dövüyüm derken dayak bile yemişti salağımbenim ..

Birbirimizden ayrıldık ve benim odama doğru yürüdük kimseyle konuşcak Halim yoktu kafamı yastığıma koyup haftalar hatta aylar boyu öyle kalmak istiyordum kendimi bi boşluğa atmıştım ve bu boşluktan çıkmak istemiyordum

Ayakkabılarımı hiç elim kullanmadan ayaklarımın yardımıyla bi çırpıda çıkardım ve öylece orda bıraktım arkamada Kaan'da odaya girdi ve ayakkabılarımı alıp bi kenara koydu bi yandanda söyleniyordu

"Benim dağınık kuzenim"diye

Montumu ve beremide çıkarıp okuma koltuğumun üzerine fırlattım sonrada kendimi yatağa attım gözelerimi kapattım..

Kaan beni tutup zorla kaldırdı

"Hey güzellik bu böyle olmaz kardeşim eğer böyle olursan hayranların senden uzaklaşır anladınmı hayatı herşeyde rağmen bırakmamalısın anladınmı hadi şimdi kal ve bi duş al ardından seninle bişeyler yapalım"dedi

Aslında haklıyı eğer böyle olup kendimi evde bırakırsam hiç iğleşemezdim de üstüne pisikolojik sorunların çıkardı başımıza kocaman gülümseyerek

"Tamam bakalım öğle olsun ama bizim tayfayı da çağıralım aşağı inip bana annemi çağırırmısın"dedim

"Tamam iniyorum ama sakın yatağa falan gömülüyim deme gene"dedi

Kapıyı kapatım aşşağı indi bende ayağa kalkıp aynada kendime bakmaya başladım aslında saçlarımı kazıyınca çıkta kötü olmazdı hem sürekli bere ve şal takarsın aslında bana yapılabilirsiniz bile...