Gözlerim ağlamaktan ağırlaşmıştı ve sonunda tutamamıştım kendimi gözlerim istemsizce kapanmıştı.
Gözlerimi açtığımda yattığım yatağın sağındaki koltukta paltosunu üzerine örtmüş bi şekilde uyuyan annem ve solumdaki koltuktada Can vardı Can'ın üzerinde hiçbişey yoktu üstelikte benim salak arkadaşım bu havada kısakollu giymişti bravo sana Can alkışlıyorum yani seni donacak haberi yok.
Üzerimdeki pikeyi serum yüzünden zorlada olsa üzerine örttüm ve lavaboya doğru yürüdüm kendimi uyandırmam lazımdı musluğu en soğuk tarafa çevirip yüzümü yıkadım kafamı kaldırırken aynada kendimi gördüğümde şok oldum gözlerimin altı mos mor olmuştu ve o an dank etti ben artık bi lösemi hastasıydım ve napıcaktım
Gözümden özgürlüğünü ilan etmiş bir yaş inerken bende onu hiç engellemedim ardından bir tane daha ve bir tane daha yaş gelmişti ağlamaya başlamıştım kendimi durduramıyordum aniden kapı çaldı
"Efendim"dedim
"Kapı açarmısın kızım iyi olup olmadığını merak ediyorum"dedi annem
Açmak istemiyordum yanlız kalmak benden bir ay sonra nefret edecek olan insanlardan uzak durmak istiyordum
"Biraz yanlız kalabilirmiyim anne? lütfen buna ihtiyacım var"dedim
Arkadan bi ayak sesi geldi
"Izin ver bende yanına geliyim Damla"dedi Can
"Can lütfen beni biraz yanlız bırakın"
Hala ağlıyordum hiç durmaksızın ellerimi zaten yakında sıfıra vurdurmak zorunda kalacağım saçlarımın arasında gezdirdim
"Lütfen"diye irdeledim tekrar
"Tamam biz sana kahvaltı getiriyoruz o zaman sende biraz kafanı dinle"dedi Can
Kapının kapanış sesini duydum sırtımı banyonun duvarına yasladım ve yere oturdum kafamı iki bacağıma doğru dayadım sonra ağldım hemde hayatımda hiç olmadığı kadar hüngür hüngür
Biraz sonra popomun donduğunu ve uyuştuğunu hissettim ayağa kalktım bi süre boyunca aynada kendime baktım ve ben bile kendime acımıştım insanlar bana nasıl acıycaklardı kim bilir herkez tarafından bi zombi gibi olucaktım herkezden farklı heme çok farklı biri olarak kalıcaksınız artık elimi yüzümü yıkadım ve dışarı çıktım yatağa oturdum.Annemler daha gelmemişti.....
Vote vote vote ❤️❤️😔😔
ŞİMDİ OKUDUĞUN
SENDE KALDIM
RomansBelkide hayat bizleri iyi yerlere sürükler. Umudunu kaybetme Sadece melodiyi dinle onlar seni götürecekler.