SENDE KALDIM

26.bölüm

(Arda nın ağzından)

Okul çıkışı Can ın evine gittim ona kesinlikle bi fırça çekmem lazımdı çünkü bunu gerçekten hak etmişti hemde fazlasıyla hem bizi hemde Damla yı çok üzmüştü kapıyı çaldığımda Can ın annesi Elif teyze açtı kapıyı

"Arda hoşgeldin yavrum buyur geç içeri"dedi

Biz küçüklükten beri Can la arkadaşız Elif teyze benim annem gibidir bana hep sıcakkanlı davranmıştır ben onu oda beni çok sever.

"Şey aslında Elif teyze bugün Can okuldan erken çıktıda onu merak ettim aslında evdemi?"dedim

Elif teyze şaşırmış bi şekilde suratıma baktı

"Yok yavrum bugün sabahtan beri hiç eve gelmedi"dedi

Kesin kafeye gitmiştir diye düşündüm

"Tamam Elif teyze teşekkür ederim benim Can ı bulamam lazım daha sonra seni ziyarete gelirim olurmu?"dedim

Sonrada merdivenlerden inmeye başladım arkamdan

"Tamam olum kendine iyi bak Can ı bulunca da banada haber ver merak ederim"dedi

Hemen yola çıktım Damla ların kutlamasını yaptığımız Kafe'ye geldim tam tahmin ettiğim gibi kutlama yaptığımız masada tam da Damla nın oturduğu yerde oturuyordu

Garsonlardan birini çevirdim

parmağımla Can ı gösterip

"Ne kadardır burda"dedim

"Valla abi nerdeyse 11 den beri burda dakka başı kahve istiyo"dedi

Gidip karşısına oturdum gözlerin baktım ağlamıştı hemde fazlasıyla

"Olum sen napıyosun ya neyin kafasını yaşıyosun ha Aleynayla nasıl birlikte olursunn?"dedim bi sinirle

Bi süre boyunca kahfe bardağından gözlerini hiç ayırmadı sonrada bana dönüp

"Ben Aleynayla birlikte değilim ve hiçte birlikte olmadım"dedi

"Peki neden Damla ya anlatmadın"dedim

"İzin vermedi ayrıca onun canını daha fazla yakmak istemedim çünkü anlatacaklarımda onu pek mutlu edicek şeyler değildi"dedi

"Ne alatıcaktınki "dedim

"Ya abi bana bak kimseye bahsetmiycksin Eda ya bile tammamı"dedi

"Tamam abi anlat hadi seni dinliyorum"dedim

"Bak şimdi hani Damla nın hasta olduğunu öğrendiğimiz akşam vardı ya işte benim o akşam hayatım başıma yıkıldı çünkü o benim herşeyim Arda anılıyormusun ben onu seviyorum Arda"dedi

Ben şoka girmiş bi şekilde ona bakıyordum ne ani çocukluktan beri onlar kardeş gibilerdi bizde aynı şekilde

"Abi sen iyisin değilmi gizli gizli alkol falan almadın dimi çünkü bunlar senin adam akıllı kafayla söyliyceğin şeyler değil"dedim

"Hayır Arda ben gayet iyiyim ve bunlar gerçekler artık içimde tutamıyorum anılıyormusun tutamıyorum!!"

Son kelimeyi söylerken bağırmıştı ve bütün kafe bize bakmıştı evet biraz saçma gelsede anlamıştık artık Can Damlayı seviyordu

"Ee abi bu anlattıklarından bişey yokki Damlanın hastalığını öğrenince sonra ne oldu"dedim

"Herşey ondan sonra başladı ya zaten kendimi evden atıp ağlaya ağlaya buraya kadar yürüdüm Kafe'ye girince aniden affallayıp yere düştüm sonra herkez başıma toplandı bi baktım Aleyna da başımda işte benimkide şans ya zaten abi kaldırdı falan beni sonra kendi masasına oturttu benim kafam yerinde değil tabi öle susa susa oturduk kafe kapanmaya hazırlanırken Aleyna kalktı ben eve gidiyim artık dedi bende bende senle geliyim dedim sonrada ne akla hizmetse kızı birden Damla gibi hissedip sarıldım olay bu işte salak kafam be"dedi

"Ooo abi iyiki bi açıklama yapmamışssın yoksa o tokadın daha fazlasını yerdin"dedim

Bi süre ikimizde konuşmadık

"Yani sen şimdi ..

Daha cümlemi bitirmeden atlayıp

"Evet ben Damla yı seviyorum hemde hiç vaz geçmedim Arda!! ve vazgeçmiycemde lütfen Damla ya bahsetme benden nefret etmesini istemiyorum lütfen"dedi

"Tamam kardeşim bu artık bizim aramızda sır"dedim

Bunu Damla nında bilmeye hakkı varmıydı acaba bilmek istermiydi neyse söz verdik sonuç olarak ihanet edemeyiz..

Kalkıp eve doğru yürüdük çok yorucu bi gündü bu benim için ve arkadaşlarım için acaba Damla lar ne yapmıştı o Aleyna pisliğini acaba ne kadar son olayda Can suçlu olsada önceden oda yılışıyodu Can a zaten haketmişti bi dayağı...

Biraz uzun oldu ama sıkılmamışssınızdır inşallahh