Hey! Adamım

Kabul ediyorum ama bir şartla.

Eve geldikten hemen sonra kararımı değiştirmeden hemen Sina'yı  aradım.Telefon ikinci kez çaldıktan sonra açıldı. 'Alo ben Zeynep.Kiminle görüşüyorum?' 'Ah Zeynep hanım siz misiniz Ben Sina.'Neden yanlış numarayı aramamıştım ki dilim tutulmuştu.'Şey ben kararımı verdim.'Bir an sessizlik oldu.'Evet sizi dinliyorum.Lütfen acele edin çünkü şu an heyecandan ölebilirim.'Gülümsedim ilk kez bir erkek benim için heyecanlanıyordu.'Ben sizinle evlenmeyi kabul ediyorum.''Siz şaka yapmıyorsunuz değil mi?Yani gerçekten...çok teşekkür ederim.''Kabul ediyorum ama bir şartla.'Tekrar sessizlik oldu.'Şartınız nedir? ' 'Benimle böyle resmi bir şekilde konuşmayın,kendimi rahat hissetmiyorum.'Bir kahkaha sesi geldi.'Oh be çok teşekkür ederim bende saygısızlık olmasın diye kedimi kasıp duruyordum.O zaman sana bundan sonra Zeynep diyebilir miyim?' 'Diye bilirsin Sina.'Beraber güldük sanki birden eski asker arkadaşımızı bulmuş gibi laubalileştik.Birden bu samimiyet midemi bulandırdı ama bozuntuya vermedim.O da bu durumu farketmişti sanırım lafı değiştirdi.'O zaman yarın boşsanız bir yerde buluşabilir miyiz?''Ah evet yarın sabahtan buluşabiliriz.Saat sekiz ile dokuz arası.''O zaman kahvaltı yapmaya ne dersin?''Olur, nerede?''Geçen buluştuğumuz yer olur.''Tamam görüşürüz.''İyi geceler yarın görüşürüz.'Ve kapandı.

Artık evleniyorsun Zenep he...