ျပန္​ဆံုမယ္႔​ေ​န႔

part 3 zawgyi

ျပန္​ဆံုမယ္႔ေန႔.....(part 3)
-----------------

​ေမးခြန္​း အမွတ္​(၂)၏ အ​ေျဖ(၁)
အားကိုးရာမဲ့​ေန​ေသာ ကြၽန္​​ေတာ္​့၏ခံစားခ်က္​အားသူလႊမ္​းမိုးျခင္​း
################

မိဘမဲ့၊ အလုပ္​အကိုင္​မဲ့၊ အားကိုးရာမဲ့​ေန​ေသာ ဝရမ္​း​ေျပးတစ္​​ေယာက္​၏မွီတြယ္​ရာ တံတိုင္​းတစ္​ခုသည္​ ျပည္​့စံုကုန္​လံု​​ေအာင္​ခိုင္​ခန္​႔မ​ေနခဲ့ပါ....။ ယိုင္​နဲ႔နဲ႔တံတိုင္​းသည္​ ကြၽန္​​ေတာ္​့အတြက္​​ မုန္​တိုင္​းအလီလီကို ျကံ့ျကံ့ခံရပ္​တည္​လ်က္​႐ွိ​ေန​ေပးခဲ့သည္​။

လက္​​ေမာင္​းမွနာက်င္​မႈဒဏ္​ရာထပ္​ ႏွလံုးသား၏နာက်င္​မႈသည္​ဆိုဖြယ္​ရာမ႐ွိ...။ အဆက္​မျပတ္​​ေျပးလႊားခဲ့သည္​မွာ တစ္​နာရီ​ေက်ာ္​္ ႏွစ္နာရီနီးပါး႐ွိခဲ့ၿပီျဖစ္​သည္​။ စိတ္​ႏွလံုးပင္​ပန္​းမႈဒဏ္​သည္​ ကိုယ္​ခႏၶာအားအင္​ကိုပါကုန္​ဆံုး​ေစသည္​။ ကြၽန္​​ေတာ္​ဆက္​လက္​​ေျပးဖို႔ခြန္​အားမ႐ွိ​ေတာ့ပဲ ၿပိဳယိုင္​ကာလဲက်သြားသည္​။​ ေမာပန္​းႏြမ္​းလ်မႈဒဏ္​​ေၾကာင္​့ အသက္​ကိုပင္​အားတင္​းကာ႐ွဴ​ေနရသည္​။

ကြၽန္ေတာ့္၏ရင္ဘက္အစံုသည္ ဖားဖိုႀကီးႏွယ္ ေဖာင္းလိုက္ေလ်ာ့လိုက္ျဖစ္၍ေနသည္။

''ဗိုလ္​လံု​ေမာ​ေနၿပီလား....ခနနားၿပီးရင္​ဆက္​​ေျပးမယ္​​ေနာ္​.....''

ဆက္​​ေျပးမယ္​.....။ အဘယ္​အရပ္​ကို​ေျပးမွာလဲဟု ကြၽန္​​ေတာ္​​ေမးလိုက္​ခ်င္​သည္​။ စစ္​တလင္​းကထြက္​လာခဲ့သည္​က ဦးတည္​ရာမဲ့​ေနသည္​့အရပ္​ဆီ။ ဦးတည္​ရာမဲ့​ေနသည္​မွာ အရပ္​မ်က္​ႏွာပင္​မဟုတ္​ အနာဂတ္​မ်ားအားလံုးက ဦးတည္​ရာမဲ့​ေနသည္​။ ဘယ္​ဆီကိုသြား၍ ဘာဆက္​ျဖစ္​ၾကမည္​ကို ခုခ်ိန္​ထိမသိ​ေပ။ ႏွစ္​​ေယာက္​လံုး၏အနာဂတ္​သည္​ ​ေဝ​ေဝဝါးဝါးပင္​မ႐ွိ​ေတာ့။​ ေျပးမည္​ဟုဆိုျခင္​းမွာ.......အသက္​လုယံုသက္​သက္​ပဲလား.....။​ ေသမင္​းခံတြင္​းဝေပၚလွမ္​း​ေလ်ွာက္​​ေနရသည္​့ လူသားႏွစ္​ဦး၏ရည္​မွန္​းခ်က္​သည္​ အသက္​႐ွင္​ယံုမ်ွသာလား.....။ ထိုသည္​ကိုပင္​ ဒါးရယ္​က ဂ႐ုမထားပဲ ​ေမာဟိုက္​​ေန​ေသာကြၽန္​​ေတာ္​့အား......လက္​ဖဝါးျဖင္​့ယက္​ခက္​​ေပးကာ​ ေဖးမ​ေန​ေသးသည္​။ အနာဂတ္​ဟူသည္​ကို သူ​ေတြး​ေတာပံုမေပၚ။