ျပန္​ဆံုမယ္႔​ေ​န႔

part 1 uni

ပြန်ဆုံမဲ့နေ့.....(part 1)
------------------------------

ထောင်ဗူးဝ တံခါးက ကျွီခနဲပွင့်လာသည်နှင့် အေးစက်တည်ငြိမ်သောခြေလှမ်းများဖြင့် သူလှမ်းလျှောက်ကာဝင်လာသည်။ ဒီနေ့ရော ယခင်နေ့များအတိုင်း အဆင်မပြေဖြစ်မည်လား.....။ ဒီနေ့က နောက်ဆုံးနေ့ဖြစ်၍အဆင်ပြေမှကိုဖြစ်မည်။ အဆင်ပြေအောင်လဲ သူအစွမ်းကုန်ကြိုးစားရပေမည်။ မနက်ဖြန်ဆိုသည့် မျှော်လင့်ချက်က သူ့အတွက်မရှိ။ မနက်ဖြန်က သူမှတ်တမ်းယူရမည့် အကျဉ်းသား၏ လွတ်မြောက်ခြင်းနေ့ ဖြစ်၍နေပေသည်။

ပထမဆုံး ရုံးခန်းများရှိရာအဆောင်သို့လှမ်းလာခဲ့သည်။ ရုံးခန်းများရှိရာအဆောင်၏အစွန်ဆုံးဘက်ရှိ ထောင်မှူး၏ရုံးခန်းအတွင်း သူလှမ်းဝင်လိုက်သည်နှင့် ထောင်မှူးက ပြုံးရီကာနှုတ်ဆက်သည်။ထောင်မှူး၏အပြုံးသည် သူ့အားလှောင်နေသယောင်.....

''ကိုထင်ကျော်.....စိတ်မလျော့ဘူးနော်....ဒီနေ့ကအဆင်ပြေမယ်ထင်ပါတယ်....သူမနက်ထဲကရေမိုးချိုးပြီး....လန်းလန်းဆန်းဆန်းနေနေတယ်....''

ခရီးရောက်မစိုက် ထောင်မှူးစကားကြောင့် သူအနည်းငယ်တော့အားတက်သြား၏။ လန်းဆန်းနေသည်ဆိုခြင်းမွာ....မနက်ဖြန် ထိုသူရဲ့ လွတ်မြောက်ခြင်းနေ့ကြောင့်လား.....။ဟုတ်တန်ကောင်းပါရဲ့.....။

''ဒီနေ့...အစွမ်းကုန်ကြိုးစားရမယ်ဆိုပါတော့ဗျာ.....သူ့ဖြစ်စဉ်က...ရှာမှာရှားတဲ့အမှုလေ....''

''ကြိုးစားကြည့်ပါဦး....ဒီနေ့တော့ စစ်ဆေးခန်းထဲမသွင်းတော့ဘူး....မနက်ဖြန် သူ့လွတ်မြောက်ခြင်းနေ့ဖြစ်နေလို့...အပြင်ပေးမထွက်ဘူး....သူ့အခန်းထဲပဲသွားလိုက်ပါ....''

''ဟုတ်ကဲ့ပါထောင်မှူး.....ကျွန်တော့်ကိုခွင့်ပြုပါဦး...''

သူသက်မမျှင်းမျှင်း ချလျက် နေရာမှထထွက်လာခဲ့သည်။အကျဉ်းသားဆီမွ ယူမည့်မှတ်တမ်းမ်ားကို သူခေါင်းထဲအစီစီအရီရီရေးဆွဲရင်း လျှောက်လာ၏။ တွေးနေရင်းမှပင်...ယခင်နေ့များလို အဆင်မပြေဖြစ်မည်ကိုလဲစိုးရွံ့မိနေသည်။ ထိုသူထံ သူရောက်ဖြစ်နေသည်က အခေါက်ပေါင်းမရေတွက်နိုင်...။ ရောက်တိုင်းလဲ....မေးသမျှမေးခွန်းကို မဖြေပဲ မှိုင်တွေတွေသာထိုင်နေတတ်သည့့်ထိုသူကို မှတ်တမ်းယူချင်စိတ်ပါပျောက်မိသည်က အခါခါ။ အနုနည်းဖြင့် ချော့မြူ၍ယူခဲ့သလို....ခြိမ်းခြောက်၍လဲယူဖူးသည်။ သိူ့သော်လည်း ထိုသူက နှုတ်ခမ်းဟ၍ ညီးညူသံပင် တစ်စိုးစဉ်းမျှမထွက်ခဲ့.....။