ျပန္​ဆံုမယ္႔​ေ​န႔

part 5 unicode

ပြန်ဆုံမယ့်နေ့....part 5
================

ဒါးရယ်က ရှမ်းသီချင်းလေးညည်းကာ သူ့လက်ထဲရှိ ဝါးကိုအချောသပ်နေသည်။သူ့ကိုကြည့်ရသည်မွာ လန်းဆန်းနေ၏ ၊ တက်ကြွနေ၏၊ တစ်ခုခုကို ကျေနပ်သယောင်ရှိနေ၏။သူပျော်ရွှင်နေသည်ကို ကြည့်ရင်းနှင့်ပင်ကျွန်တော်လဲ ကြည်နူးရသည်။

မှတ်ချက် ၂။ တစ်ယောက်၏ ခံစားမှုကို နောက်တစ်ယောက်က ထပ်တူခံစားနေရလျှင် ထိုခံစားချက်သည် အချစ်ကြောင့်ဖြစ်ပေါ်လာခြင်းဖြစ်၏။

''ဒါးရယ်..ရေဘူး"

တိုးညှင်းစွာထွက်ပေါ်လာသော ကျွန်နော့်စကားသံကြောင့် သူကအနောက်ကိုလှည့်ကြည့်သည်။

''နိုးပြီလားဗိုလ်လုံ.....လန်းသြားအောင် မျက်နှာသစ်လိုက်ပါလား....ရေနဲ့သဘက်ရှိတယ်.....''

သူကပြောပြောဆိုဆိုဖြစ် နေရာမှထကာ........ရေဘူးနှင့်သဘက်ကိုယူလာပေးသည်။

''ရော့သစ်လိုက်......ခနနေရှေ့ဆက်သွားကြမယ်.......နေ့လည်လောက်ဆို ချောင်းအနားရောက်ပြီ....ညကပလူတွေထွက်ထားတော့ ငါးတက်မယ်....အဲ့အခါမွ ငါးရှာ.....ဟင်းချက်ကြတာပေါ့.....''

''အင်း.....''

မျက်နှာသစ် ပြီးသည်နှင့် မြူကွဲစ အချိန်တွင် ကျွန်တော်တို့နှစ်ယောက်ရှေ့ဆက်လာခဲ့ကြသည်။ အစိမ်းရောင်ပန်းချီထဲ ဝင်ရောက်ပျောက်ကွယ်သွားသည့်ပမာ ကျွန်တော်တို့အား တောအုပ်ကြီးကဖုံးအုပ်ထားသည်။ အစာရှာ ကျေးငှက်မ်ား၏အော်မြည်သံမ်ားကလဲ ပတ်ဝန်းကျင်တစ်ခွင် စွေ့စွေ့ညံနေသည်။ လမ်းများအတိုင်းမသွားဖြစ်ပဲ တောင်ကြောများအတိုင်းသာ ခရီးဆက်ဖြစ်သည်။ လမ်းများအတိုင်းသွားလျှင်ခြေရာခံမိသွားနိုင်သည့်အတွက်ဖြစ်သည်။ တောင်အထပ်ထပ် တောအသွယ်သွယ်ကိုဖြတ်ကျော်ရပေမဲ့ ဒါးရယ်၏တွဲလက်တစ်စုံသည် ကျွန်တော့်အားခွန်အားသဖွယ်ဖြစ်နေသည်။ စိတ်ညီးညူမှုကိုမဖြစ်ပေ....။ ပေါ့ပါးကာလန်းဆန်းနေစေသည်။

မိုးဦးကျပြီး နေထွက်စဖြစ်၍ စမ်းချောင်းသွယ်သွယ်ကမ်းစပ်များရှိ ကျောက်တုံးများပေါ်တွင် လိပ်ပြာ.....ဖြူနီဝါများကနားနေတတ်ကြသည်။ ထိုမြင်ကွင်းမျိုးသည့် ကျွန်တော်ကို မိနစ်အနည်းငယ်အထိ ငိုင်ကာသြားစေသည်။ ငိုင်ပြီးနောက် ကျောက်တုံးများထပ် ဖြေးညှင်းစြာတောင်ပံခပ် နေသော လိပ်ပြာများကိုမမှိတ်မသုန်ငေးမိသေးသည်။ စမ်းရေကြည်ကြည်၊ကျောက်တုံးများနှင့် ရောင်သွေးစုံသောလိပ်ပြာများသည် ဘယ်ပန်းချီမမှီနိုင်အောင်လွပ၍နေသည့် ဆေးရောင်စုံသဘာဝပန်းချီကားတစ်ချပ်ဖြစ်သည်။