Τα Τέσσερα Στοιχεία 2: Έμιλυ

Κεφάλαιο 7

Κεφάλαιο 7

«Παππού;» αναφωνώ μη ξέροντας πώς να αντιδράσω στην αναπάντεχη παρουσία του. Οι άκρες των χειλιών του στρέφονται προς τα πάνω σε ένα μειδίαμα και έρχεται να κάτσει πλάι μου στον καναπέ.

  «Χαίρομαι που ξύπνησες, αυτό το παραλυτικό θα μπορούσε να σου προκαλέσει μεγάλη ζημιά» λέει και με το δεξί του χέρι βάζει μια τούφα απ’ τα μαλλιά μου πίσω απ’ το αυτί.

  «Τι συμβαίνει; Πως βρέθηκα εδώ; Και σε ποιο παραλυτικό αναφέρεσαι;» ρωτάω επιθυμώντας όσο τίποτε να βάλω μια τάξη στις σκέψεις μου και να βρω απαντήσεις στα ερωτήματά μου.

  «Θα σου τα εξηγήσω όλα, πρώτα όμως πρέπει να πιείς λίγο νερό» λέει και σηκώνεται για να  πάει στην κουζίνα, απ’ όπου και επιστρέφει με ένα ποτήρι νερό στο χέρι. Αφού μου το προσφέρει, επανέρχεται πάλι στη θέση του.

  Βλέπω το νερό και ξαφνικά αντιλαμβάνομαι πόσο ξηρό είναι το στόμα και ο λαιμός μου. Αφού το πίνω λαίμαργα, λέω: «Ωραία, τώρα πες μου, πως από το στρατόπεδο της Φωτιάς, βρέθηκα εδώ;».

  «Βρισκόμουν και εγώ στη γιορτή. Είχα πάει για να επιβλέπω τα άτομα, σε περίπτωση που κάποιο μέλος άλλου στοιχείου είχε μπει στα κρυφά για να προκαλέσει αναστάτωση ή έστω και για να παρακολουθήσει τη γιορτή. Φυσικά, ο πατέρας σου με είχε ενημερώσει ότι θα βρισκόσουν εκεί, οπότε έψαχνα πολύ προσεκτικά για να σε βρω και να βεβαιωθώ πως είσαι καλά».

  «Ο μπαμπάς γνώριζε ότι πήγα στη γιορτή;». Πως στο καλό ξέρει πάντα τι κάνω και που πηγαίνω… 

  «Φυσικά, είναι δυνατόν να μη το ήξερε;». Ξαφνικά στο μυαλό μου έρχεται η σκέψη του Ναθάνιελ. Άραγε αντιλήφθηκε την απουσία μου ή μήπως είναι ακόμη μαζί με εκείνη την ξανθιά…;

  «Παππού, πρέπει να πάμε πίσω, ίσως με ψάχνουν» λέω, αν και αμφιβάλω να ένοιαξε τον Ναθάνιελ που εξαφανίστηκα. Αυτή τη στιγμή θα διασκεδάζει μαζί της, εντελώς ξέγνοιαστος.

  «Νόμιζα πως ήθελες να μάθεις πως βρέθηκες εδώ» λέει. Τα γαλανά μάτια του, όμοια με εκείνα του πατέρα μου με κοιτάζουν προσεκτικά, περιμένοντας την απάντησή μου.

  «Θα μου εξηγήσεις στο δρόμο» λέω και εκείνος γνέφει.

***

«Όλα πήγαιναν μια χαρά, ώσπου άρχισαν να ακούγονται τσιρίδες και ουρλιαχτά» μου εξηγεί ο παππούς, δίχως να πάρει τα μάτια του απ’ τον δρόμο, «έτρεξα προς τα εκεί και είδα έναν άντρα να μαχαιρώνεται και στη συνέχεια μια κοπέλα να τρέχει μέσα στο πλήθος. Την ακολούθησα ώσπου λιποθύμησε. Φυσικά έτρεξα να δω αν ήταν καλά και τότε είδα πως η κοπέλα ήσουν εσύ». Κάνει μια παύση και έπειτα συνεχίζει με πιο κατεβασμένο τόνο, «Φαντάζεσαι την έκπληξή μου μόλις αντίκρισα εσένα».