Τα Τέσσερα Στοιχεία 2: Έμιλυ

Κεφάλαιο 13

Κεφάλαιο 13ο

 

«Τι;!». Το σπίτι καίγεται και κάνει σαν να μην τρέχει τίποτα, «Άσε με κάτω!».

   «Ηρέμισε» λέει και αγνοεί την εντολή μου, συνεχίζοντας να περπατά με αργά βήματα προς την έξοδο. Τα πάντα μπροστά μας καίγονται, με τις φλόγες να ξεπηδούν βίαια και να εξαπλώνονται ραγδαία κινδυνεύοντας να μας φτάσουν. Ξαφνικά δεν αντέχω το θέαμα, αφού μου προκαλεί φόβο και έτσι κρύβω το πρόσωπό μου στο στέρνο του Ναθάνιελ. Ακούγεται ένας δυνατός κρότος σαν κάτι να σπάει. Νιώθω την αναπνοή του Ναθάνιελ να βγαίνει κοφτή κι λαχανιασμένη.

  «Σε παρακαλώ, άσε με κάτω» λέω θέλοντας να τον διευκολύνω, ωστόσο εκείνος με αγνοεί. Σηκώνω το βλέμμα μου στο πρόσωπό του και τότε εκείνος μου χαρίζει ένα μικρό χαμόγελο που κάνει την καρδιά μου να σκιρτήσει.

  «Τι σόι πρίγκιπας θα ήμουν αν δεν έβγαζα την πριγκίπισσα από ένα φλεγόμενο κτήριο ασφαλή;». Τα λόγια του με κάνουν να χαμογελάσω παρά την καταστροφή που εκτυλίσσεται γύρω μας. Κυρίως όμως με κάνουν να ανακουφιστώ, αφού δεν μου κρατά πια κακία για ότι συνέβη προηγουμένως. 

  «Δεν είσαι πρίγκιπας» λέω, «αλλά και να ήσουν, η πριγκίπισσα έχει πόδια και μπορεί να περπατήσει μόνη της».

  Καταπνίγει ένα χαμόγελο και επιτέλους, με αφήνει κάτω. «Καλώς» λέει, «απλώς φρόντισε να είσαι δίπλα μου. Θα μειώσω τη φωτιά με δυνάμεις». Μα και βέβαια…τι χαζή που είμαι, βρίσκεται στο στοιχεία του, γι’ αυτό είναι τόσο ατάραχος.

  Είμαστε στην κουζίνα, τα έπιπλα έχουν γίνει στάχτη και ότι έχει απομείνει σε λίγα δευτερόλεπτα θα έχει καταστραφεί ολοσχερώς. Δεν μπορώ να πιστέψω ότι συμβαίνει κάτι τέτοιο. Το σπίτι της οικογένειας Άσλτον καταστρέφεται μαζί με τα υπάρχοντά της.

  Ο Ναθάνιελ μειώνει τη φωτιά για να περάσω, ωστόσο εκείνη τη στιγμή μου έρχεται μια ιδέα και μένω ακίνητη. «Ίσως θα ήταν καλύτερα να σβήναμε τη φωτιά. Θα μπορούσα να…».

  Δεν μ’ αφήνει να ολοκληρώσω, «ξέχνα το, όλοι θα αναρωτηθούν πως καταφέραμε να τη σβήσουμε. Υποτίθεται ότι είσαι μέλος της Φωτιάς». Έχει δίκιο. Γνέφω και βγαίνω απ’ το φλεγόμενο κτήριο, ελπίζοντας πως με κάποιο τρόπο όλο αυτό θα διορθωθεί.

  Το πρώτο πράγμα που βλέπω μόλις το σώμα μου βρίσκεται εκτός της φωτιάς, είναι πρόσωπα. Ένα μεγάλο πλήθος ανθρώπων έχει μαζευτεί απέξω και κοιτάζει ατάραχο το σπίτι να καίγεται. Δίπλα μου εμφανίζεται γρήγορα ο Ναθάνιελ, που με πιάνει αμέσως απ’ το μπράτσο και με τραβάει σε μια άκρη, μακριά απ’ τα αδιάκριτα βλέμματα των κατοίκων.