Τα Τέσσερα Στοιχεία 2: Έμιλυ

Κεφάλαιο 15

Κεφάλαιο 15ο

Οι εικόνες συνεχίζουν να διαδέχονται η μια την άλλη μπροστά μου, μέσα σ’ αυτό το παράξενο κόκκινο τετράγωνο που σιγά σιγά ξεθωριάζει. Κοιτάζω τα πτώματα των ανθρώπων με ανοιχτό στόμα βαριανασαίνοντας. Ένας πόνος κατασπαράζει το στομάχι μου στη θέα όλων αυτών τον αδικοχαμένων ψυχών και δάκρυα λούζουν τα μάγουλά μου. Μόλις η εικόνα δείχνει το πτώμα ενός μικρού παιδιού, τα πάντα γύρω μου θολώνουν. Κρύβω το πρόσωπό μου μέσα στο χούφτα μου και ξεσπάω σε αναφιλητά.

  «Σταμάτα, σε παρακαλώ» εκλιπαρώ δίχως να ξέρω σε ποιον ή τι απευθύνομαι. Απλώς δεν αντέχω άλλο αυτό το αποκρουστικό θέαμα. Θέλω να τελειώσει, να σβήσει αυτό το κόκκινο τετράγωνο σε σχήμα οθόνης.

  «Έμιλυ, ηρέμισε!» ακούγεται μια οικεία φωνή. Νιώθω κάποιον να με ταρακουνάει σαν να θέλει να με ξυπνήσει. Αρχίζω να τσιρίζω. Όλα αυτά με έχουν τρελάνει, δεν αντέχω άλλο.

  «Έμιλυ, εγώ είμαι! Ξύπνα, σε παρακαλώ!». Ναθάνιελ; Η φωνή του μου δίνει δύναμη. Ωστόσο δεν καταλαβαίνω τι εννοεί. Ξύπνια είμαι…

  «Σε παρακαλώ, Εμ…» συνεχίζει εκείνος. Ανοίγω τα μάτια μου και τον ψάχνω, αλλά δεν είναι πουθενά τριγύρω παρότι η φωνή του ακούγεται δυνατά στα αφτιά μου, λες και βρίσκεται ακριβώς δίπλα μου.

  «Που είσαι;» πάω να πω, αλλά οι λέξεις δεν ακούγονται ποτέ. Ξαφνικά όλα γύρω μου αρχίζουν να ξεθωριάζουν. Μετατρέπονται σε μια μαύρη άβυσσο. Σκοτάδι. Το σκοτάδι με καταπίνει ολόκληρη.

***

Ξυπνάω σε ένα δωμάτιο. Ανοιγοκλείνω τα μάτια μου μερικές φορές για να τα προσαρμόσω στο δυνατό φως που πέφτει πάνω τους, κι όταν το καταφέρνω με επιτυχία κοιτάζω γύρω μου.

  Άσπροι, μονότονοι τοίχοι με μια μεγάλη τζαμαρία που βλέπει σε μια αυλή με λουλούδια στον έναν απ’ αυτούς. Μια μαύρη πόρτα στα δεξιά μου και ακριβώς δίπλα της κρεμασμένος ένας πίνακας που παρουσιάζει βαμμένα γεωμετρικά σχήματα, με τα κόκκινα τετράγωνα να υπερισχύουν των υπόλοιπων σχημάτων που αποτελούνται από τρίγωνα, ρόμβους και ορθογώνια. Ευθεία μπροστά μου είναι τοποθετημένος ένας κόκκινος καναπές, που ταιριάζει απόλυτα με το κόκκινο που κυριαρχεί στον πίνακα αριστερά του. Γενικά απ’ τα έπιπλα συμπεραίνω ότι βρίσκομαι στο στρατόπεδο της Φωτιάς ή σε έδαφος που ανήκει στο συγκεκριμένο στοιχείο.