Adopted by One Direction

Chapter 1

Hooi dit is mijn eerste hoofdstuk ik hoop dat jullie het leuk vinden. 

Ik heb nog helemaal niet vertelt hoe Jaylinn eruit ziet, nou hier komt het.; 

Jaylinn heeft lang donker bruin haar, bruine ogen en is 7 jaar oud, ze is best klein 1.29. Wel genoeg over Jaylinn ik ga nu beginnen met het verhaal. 

P.O.V Jaylinn

Ik zit op mijn bed samen met men beste vriendin Charlotte. Ik weet nog lang niet alles van Charlotte omdat ze stil is. 'Hoelang zit je hier eigenlijk al?' Vraag ik haar maar. 'Bijna men hele leven, men ouder wouden me niet en hebben me hier afgezet en zijn snel weggegaan'. Ze krijgt een traantje in haar ooghoek. Ik sla mijn armen om haar heen en geef haar zoals Charlotte het noemt een Jaylinn-hug. 'Wat erg dat je je ouders nooit gekent hebt'. Als ze eindelijk gekalmeerd is laat ik haar los. 'Ik vind het ook heel erg maar ik heb ze nooit gekent, misschien zijn het wel vreselijke mensen'. Zegt ze met een glimlach. 'Ja misschien wel maar misschien zijn ze ook heel aardig'. 'Helaas zal ik het nooit te weten komen! Maar hoelang zit jij hier?' Vraagt ze een beetje verlegen. 'Je hoeft niet verlegen te zijn je mag het me gewoon vragen, ik zit hier 2 jaar, bijna 3'. Als ik er aan terug denk krijg ik al tranen in mijn ogen. Ik probeer ze in te houden maar het lukt niet. Nu sluit Charlotte me in een knuffel en huil ik uit. Als ik ben uitgehuilt laat Charlotte me los. 'Wil je me het hele verhaal vertellen?' 'Ik ga het proberen'. 'Oke, kijk maar hoeveel je nog weet'. 'Men ouders gingen naar een concert van Guus Meeuwis, ze hadden mij eerst afgezet bij mijn opa en oma. Men ouders zouden pas laat thuis zijn. Van mijn opa en oma mocht ik opblijven totdat mijn ouders terug waren. Rond 11 's avonds werd er aagebeld, wat vrij onlogisch was omdat mijn ouders een sleutel hadden. Mijn opa stond op en liep naar de deur. Hij deed open en kwam met 2 politie agenten terug, ze vertelde vreselijk nieuws. 'Hallo ik ben meneer Zwart en dit is mijn collega mevrouw van Dongen. Wij hebben niet zo'n goed nieuws voor jullie. We moeten u mededelen dat ik denk jouw ouders - en hij wees naar mij - er niet meer zijn, ze hebben een aanrijding gehad en ze waren opslag dood. Ik rende naar boven en barste in huilen uit. Meer weet ik er niet meer van, van de begrafenis van alles ik weet het niet meer'. En weer barste ik in huilen uit. Charlotte sluit me in een knuffel. We zitten hier wel zo'n 5 minuten zonder iets tegen elkaar te zeggen. Ons moment wordt onderbroken door mevrouw de Bruin. 'Jaylinn kun je even komen er zijn hier mensen voor je!' 'Oke'. Ik sta op en loop achter mevrouw de Bruin aan, ze is als een soort moeder voor me zo zorgzaam. Opeens begint ze tegen me te praten. 'Er zijn hier 9 mensen die jou willen adopteren?' Ik kan mijn oren niet geloven, 9 verschillende mensen of 9 mensen die bij elkaar horen? 'Horen ze met zen allen bij elkaar of allemaal apart?' 'Ze zijn allemaal samen, ze zijn ook erg beroemd. Ik denk dat je ze wel kent'. Ik vraag me af wie het zou kunnen zijn. Ik heb geen idee. 'Hierbinnen zitten ze'. We lopen naar binnen en mijn mond valt open........

Hooi met eerste chapter, willen jullie een vote en comment achter laten? Love you all x