Adopted by One Direction

Chapter 25

P.O.V Jaylinn

Ik lig net lekker te slapen als ik wakker wordt geschut. Ik die langzaam mijn ogen los en kijk in de ogen van de dokter. 'We hebben niet zo'n goed nieuws'. Zegt de dokter met een erg serieus gezicht. 'Oh'. 'We hebben gezien op de foto dat je je knieschijf hebt gebroken. Dat komt wel vaker voor bij wat jongere kinderen. Bij de meeste van jou leeftijd is alleen gips genoeg maar bij jou niet. De botstukjes zijn namelijk wat verschoven en die moeten we op zijn plaats krijgen met een operatie'. Ik schrik echt heel erg van dit nieuws, papa had gezegd dat het niets ergs was nou wel dus. 'Wanneer word ze geopereerd'. Vraagt Liam. 'We zaten zelf te denken aan morgen rond een uur of 11, want die dag mag je voor de operatie niet eten, zijn jullie het daarmee eens?' Ik knik. 'Nou Jaylinn dan zie ik je morgen'. Zegt de dokter terwijl die me een hand geeft. Ik knik. De dokter loopt weg en iedereen kijkt me droevig aan. Het is een tijdje stil. 'Hoe laat is het papa?' 'Het is 3 uur'. Ik knik en sluit mijn ogen even. Het duurt niet lang voordat ik in slaap val. 

~Half 6~

Ik word weer wakker gemaakt door iemand die aan me schut. Ik kijk opzij en zie dat papa me heeft wakker gemaakt. 'Jay, het bezoekuur is voorbij, dus we moeten naar huis. We komen morgen zo vroeg als we kunnen hier weer heen oke?' Ik knik, ik kan wel nee zeggen maar ze moeten toch naar huis. Papa geeft mee een kus en dan vertrekt iedereen richting huis en blijf ik alleen achter. Tien minuten later komt er een zuster die ik nog niet eerder heb gezien. Ze heeft een dienblad met eten bij zich. 'We dachten die Jaylinn heeft zo'n pech gehad op haar eerste schooldag, die kan wel wat patatjes gebruiken'. Ik krijg echt een enorme glimlach op mijn gezicht. 'Dank u wel'. Zeg ik beleeft als de zuster het dienblad op mijn schoot legt. Ze glimlacht even en loopt dan de kamer uit. Daar zit je dan alleen op een groot bed. Ik eet rustig mijn frietjes op. Ik pak de Ipad die de jongens hebben meegenomen en ik ga een spelletje doen. Candy Crush Soda Saga lijkt me wel wat. Ik klik het aan en begin te spelen. Als ik bij level 7 ben komt de dokter weer binnen. 'He Jaylinn'. Zegt de dokter opgewekt. Ik kijk op van mijn spelletje. 'Hoi'. De dokter gaat op mijn bed zitten en begint te praten. 'Ik wou je even uitleggen wat we morgen allemaal gaan doen'. Ik knik. 'Je wordt morgen rond half 11 opgehaald en dan brengen ze je naar de OK. Daar word je onder narcose gebracht en gaan wij jou knie opereren'. Ik kijk de dokter geschrokken aan. 'Dat doet toch pijn'. Vraag ik bang. De dokter glimlacht. 'Nee Jaylinn dat doet geen pijn, daar is de narcose voor je gaat een soort van slapen'. Ik knik als teken dat ik het begrijp. 'We gaan met een metalen plaatje de stukjes weer op de goede plek zetten en aan het einde gipsen we je been in'. 'Oke'. De dokter haalt de deken van mij af en er komt gelijk een windvlaag onder de deken. 'Kijk het gips zal van hier - de dokter wijst naar mijn enkel - en tot hier - de dokter wijst naar het "einde" van mijn bovenbeen - zijn'. Ik kijk hem met grote ogen aan. 'Waarom mijn hele been'. 'Dat is beter'. Ik knik. 'Morgen rond een uur of 10 zal Kim nog even langskomen om je je kleren te geven en je even te helpen'. Ik knik, ik wist al wat ik aan moest, zo'n lelijk jurk achtig ding. 'Heb je nog veelpijn'. 'Ja best wel'. 'Zal ik je een wat zwaardere medicatie geven'. Ik knik. 'Ben ik zo terug'. De dokter loopt weg en ik denk aan morgen, zou het ook mis kunnen gaan? Na 5 minuten komt de dokter terug. 'Hier word je nog meer moe van dan van die andere, omdat het zwaarder is'. Ik knik en de dokter dient het toe. 'Zo, dan zie ik je morgen, slaap lekker'. 'Dank u'. Als de dokter weg is kijk ik nog even hoe laat het is. 8 uur. Laat ik maar gaan slapen. Als ik mijn ogen dicht doe val ik al gelijk in slaap.

~Half 10, volgende dag~

Ik ben net wakker en papa is er nog niet. Over een half uur komt Kim langs. Ik heb eigenlijk best wel honger maar ik mag niks eten, van de dokter. Ik pak de Ipad en ga weer Candy Crush doen. Ik ben pas bij level 8, ik speel het een paar keer en dan heb ik geen leven meer. Ik klik het spel weg en kijk hoe laat het is. 5 voor 10. Over 5 minuten komt Kim. Ik ben best zenuwachtig voor de operatie, ik hoop wel dat papa nog komt. Ik klik nog snel even Subway Surfers aan en begin te spelen. Opeens hoor ik gekuch bij de deur. Ik kijk op en daar staat Kim, met die o zo prachtige jurk die ik aan moet. 'Hee Jay'. Ik moet lachen als ik haar Jay hoor zeggen. Ze loopt de kamer in en gaat op bed zitten. 'Hee' Zeg ik. 'Zo vandaag is de grote dag he'. Ik knik. 'Zal ik je dan maar even helpen met die o zo mooie ding aan te doen'. 'Doe dat maar, ik kan dat echt niet alleen'. Ze grinnikt en haalt de deken van mij af. Ze trekt mijn shirt uit en doet alvast de "jurk" over mijn hoofd. Ze doet ook mijn handbalbroekje uit en tilt me een stukje op. 'Trek maar naar beneden'. Ik doe wat Kim zegt en trek hem naar beneden. Ze legt alle spullen in het kastje en gaat weer op het bed zitten. 'Ben je erg zenuwachtig', 'Ja best wel'. Ze kijkt om zich heen. 'Waar is je papa'. Ik haal mijn schouders op. 'Geen idee'. Ze kijkt op haar horloge en kijkt me dan aan. 'Ik moet je echt meenemen'. Ik knik bedroeft. Ze haalt de wielen van de rem en rijd me richting de OK. Als we daar aankomen, wordt ik gelijk naar binnen gereden. De dokters en de assistenten tillen me van het bed en leggen me op een ander ding dat minder fijn ligt, zo hard. Ik kijk nog effe om me heen of ik papa nog ergens zie, maar nee. 'Goed Jaylinn, we doen zo dit kapje bij je op en dan ga je lekker slapen'. Zegt zo'n assistent. Ik knik. Als die vrouw het kapje op mijn mond zet zegt ze. 'Denk maar aan iets heel leuks'. Ik knik en voel langzaam mijn ogen dicht zakken, en dan ben ik van de wereld.

P.O.V Niall. 

Ik baal zo gigantisch. Wat ben ik voor vader. Ik kon niet eens naar Jaylinn omdat we onverwachts een concert hadden. Wat een rot leven heb je als je beroemd bent, je kan er niet eens zijn voor je eigen dochter. Ik denk de hele tijd aan Jaylinn. Hoe zou het met haar gaan, gaat het allemaal wel goed. Dat soort vragen spoken er de hele tijd door mijn hoofd. We hebben nu even pauze, we moet zo het podium op. Ik zit een beetje onderuitgezakt op de bank te kijken naar mijn mobiel. Het is half 1. Ik wil zo graag bij Jaylinn zijn als ze wakker word, maar dat word hem waarschijnlijk niet. 'Jongens jullie moeten op, en Niall tover een glimlach op je gezicht niemand hoeft dat te zien'. Zegt Paul streng, hij is af en toe echt vreselijk. 'Nou sorry hoor dat ik niet vrolijk ben maar mijn dochter wordt op dit moment geopereerd'. Val ik tegen hem uit. 'Dat maakt  me helemaal niks uit, hup het podium op'. Ik knik maar en loop achter de jongens aan het podium op.

P.O.V Jaylinn

~Half 4, in de middag~

Ik voel me heel ligt in mijn hoofd. Ik probeer mijn ogen te openen en het lukt ook nog. Als ik ze een klein stukje open doe, zie ik alleen maar bedden. Ik draai men hoofd naar links en rechts en kijk recht in het gezicht van Kim. 'Hoi Jaylinn, wat fijn dat je wakker bent! Hoe voel je je? Heb je pijn?' Ik word overvallen met vragen. 'Vraag 1; vreselijk, vraag 2; ja'. Ik moet een beetje lachen om mezelf, altijd als ik net wakker ben heb ik van die droge antwoorden. Kim moet ook lachen om mijn droge antwoord. 'Je vader is er niet, hij is ook niet geweest'. Ik voel een steek in mijn hart, hij komt niet eens. Hij doet niet eens moeite. Ondertussen is de dokter er ook bij komen staan. 'Nou Jaylinn, de operatie is goed gegaan. Alles zit weer keurig op zijn plek. We verwachten wel dat je nog een paar dagen moet blijven'. Ik knik en dan loopt de dokter weg en wordt ik weer naar mijn kamer gereden. 'Kim'. 'Ja Jay'. 'Ik heb honger'. Ze grinnikt. 'Snap ik, ik zal zo een broodje voor je maken'. Als Kim weg is val ik eigenlijk gelijk weer in slaap, moe van alle indrukken. 

Ik word wakker en kijk recht in 2 blauwe ogen, ik herken die ogen. Het zijn papa's ogen. 'Pap'. Zeg ik nog schor. Ik geef papa een knuffel. 'Sorry Jay, we hadden een concert en ik moest gaan anders werd ik ontslagen'. 'Geeft niet'. Ik geef hem weer een knuffel. 'Nou laat die mooie knie van je eens zien'. Ik lach en haal de deken van mijn benen af. Ik heb het eigenlijk zelf ook nog niet gezien. Het zit over mijn hele been zoals de dokter al had gezegt en het is roze, mijn lievelings kleur. 'Nou ze hebben aardig hun best gedaan'. Ik knik. Ik kijk op het klokje om te kijken hoe laat het is. Half 6. 'Ik heb honger'. 'Komt dat even goed uit, ik kwam net eten brengen'. Zegt Kim die net de kamer is ingelopen. 'Dank je Kim'. 'Geen dank'. Ik eet mijn eten gulzig op en drink mijn glas water ook leeg. Tegen de tijd dat ik klaar ben is het half 7. Eigenlijk ben ik nog steeds heel moe. 'Vind je het erg als ik ga slapen'. Vraag ik aan papa. 'Nee hoor schatje, ga lekker slapen'. Ik doe mijn ogen dicht en val in een hele diepe slaap...

Heeeeeeee! Wat vinden jullie ervan. Vote/Comment. Love you allx