Είχε βάλει τα γόνατά του από τη μια και απο την άλλη πλευρά του σώματός μου..
Κοίταξα το πρόσωπό του κι ένιωσα λίγο άβολα.
Τότε αυτός το εκμεταλλεύτηκε παίρνοντας το παγωτό ξανά..
Το αφήνει στο κρεβάτι και γυρίζει να με κοιτάξει χαμογελώντας.
Σκύβει...
"Ελπίδα σήκω θα αργήσεις" άκουσα τη μαμά μου να λέει.
"Ρε μαμά άσε με ακόμη 5 λεπτά" ψυθίρισα μέσα από τα δόντια μου.
"Είναι ήδη 7:40π.μ."
Πωωω καλα καλα ενταξει θα σηκωθω. Πρωτα έπλυνα τα δόντια μου και μετα εριξα νερο στο πρόσωπό μου για να ανοίξει λίγο το μάτι μου. Ύστερα στάθηκα πέντε λεπτά μπροστά από την ντουλάπα μου και τελικά έβαλα:⬇⬇⬇
Ops! Esta imagem não segue nossas diretrizes de conteúdo. Para continuar a publicação, tente removê-la ou carregar outra.
κκαι περιμενα την κολλητή μου να έρθει για να φύγουμε.
Η Μυρτώ είναι η κολλητή μου από το δημοτικό και τώρα είμαστε και οι δυο τρίτη λυκείου. Δεν μπορώ να φανταστώ τη ζωή μου χωρίς εκείνη.
"Καλημέρα" είπε καθώς της άνοιξα την πόρτα.
"Καλημέρα, μισό να πάρω τσάντα και φεύγουμε" είπα και πήγα να πάρω την τσάντα μου από τον καναπέ.
"Δε μου λες ποιοι μετακομίζουν απέναντι;" είπε όπως εβαζα την τσάντα στους ώμους μου.
"Μετακομίζουν;" ρώτησα και καθώς έκλεινα την πόρτα πίσω μου παρατήρησα ένα μεγάλο φορτηγό να ξεφορτώνει πράγματα στην πολυκατοικία απέναντι. "Δεν έχω ιδέα μόλις τώρα το είδα πως κάποιος μετακομίζει"
Το φορτηγό ήταν μεγάλο. Είχε πολλά χρόνια τώρα να μετακομίσει κάποιος εδώ. Μένουν ήδη τέσσερις οικογένειες, αλλά οι δύο από αυτές είναι εδώ πριν γεννηθώ. Ενώ οι άλλες έχουν σίγουρα δέκα χρόνια.
"Μάλιστα, καλά ας πηγαίνουμε, γιατί έχει πάει παραπέντε"
Προχώρησα με την Μυρτώ προς το σχολείο που βρίσκεται πολύ κοντά στο σπίτι μου.
Σε περίπτωση που αναρωτιέστε είμαι καλή μαθήτρια. Το περασμένο τετράμηνο έβγαλα 19 και 8/14! Και όχι δεν είμαι σπασικλάκι όκει;;
Η μέρα στο σχολείο ήταν όπως κάθε άλλη. Κάναμε κενό θρησκευτικά και κείμενα. Τίποτα το ιδιαίτερο. Η ώρα πήγε 13:30 και επιτέλους σχολάσαμε. Σήμερα είναι Τρίτη οχι και η καλύτερη μέρα...
