Το μέταλλο στον μαγνήτη του

"Διψαω"-Κεφ.35

Οι εξετασεις αρχιζουν μεθαυριο και εχω αγχωθει.

Εχω διαβασει καλα, αλλά και παλι υπαρχει αγχος.

Οσο αφορα τον Χρήστο δεν εχουμε βρεθει πολυ, γιατί έχει βαλει σκοπο να διαβασει για να περασει την τάξη.

Τώρα θα μου πείτε πως αργησε να το σκεφτει αυτο, αλλά τι να κανουμε

Εγω ολη τη μερα ειμαι μέσα εκτος απο καποιες βόλτες που πάω για να καθαρισει το μυαλο μου και να χαλαρώσω.

Σήμερα θα ερχόταν ο υπεροχος γειτονας λοιπον, γιατί είχε καποιες ερωτησεις για τα Αρχαια.

Θέλω μας δω να διαβαζουμε μαζι. Πλακα θα'χει. Αν διαβασουμε...

Μην ξεχνατε και ποιος ειναι ο Χρήστος...

Πάνω στο γραφείο εχω διαφορα βοηθηματα, γραμματικες και φυλλαδια.

Καιιιιι....χτυπαει το κουδουνι.

Κατεβαινω γρήγορα τις σκάλες και ανοιγω την πόρτα.

Ποσο μου είχε λειψει. Στεκοταν εκει, με μια γκρι φορμα και ενα μαυρο ραντακι

Θεε μου, γιατί μου το κανεις αυτο...

Θα τον φαω!

Μπήκε χαμογελαστος και τον φιλησα πεταχτα.

Πήγα να φύγω, αλλα με έπιασε απο τον καρπο.

"Τι ηταν αυτο;" μου είπε και με φιλησε κτητικα και με κολλησε πανω του.

"Μου ελειψες" μου είπε ξανά

"Κι εμενα" απάντησα και έπιασα το χέρι του για να ανεβουμε.

Είχα φροντισει να φερω μια δευτερη καρέκλα νωριτερα.

"Κάθισε" τον προσταξα, ενώ εγω πηρα τη θεση μου στη διπλανη καρέκλα.

"Μάλιστα κυρια" είπε κοροϊδευτικα αλλα υπακουσε.

Δεν το περιμενα, αλλά εδω και μια ωρα διαβαζαμε και ήταν συγκεντρωμενος.

"Μήπως θες να κανουμε ενα διαλειμμα; Διψας;" τον ρώτησα ενώ εγραφα κατι σε ένα τετραδιο

"Πολυ" απάντησε και αφησε το στυλο με ηχο στο γραφείο.

"Ωραία,μισο να σου φερω νερο, εκτος και αν θες..."πήγα να πω αλλα με διέκοψε

"Δεν διψαω ετσι μωρο μου" είπε κι εγω σταμάτησα να γραφω.

Προτου το καταλάβω με φιλουσε παθιασμενα στον τοίχο.

Καταλαβαινα όλο και περισσοτερο ποσο μου είχε λειψει.

Έγυρα το λαιμο μου από την αντιθετη πλευρά αναστεναζοντας για να του άφησω χωρο.