Δευτερο λαθος;- Κεφ 16

4.6K 391 57
                                    

Χρήστος P.O.V. (συνεχεια)

"Εγώ δεν δεν οχι δεν..." άρχισε να λέει.

Ήμουν πολυ κοντα της.

Γαμώτο θελω να την φιλησω...παλι

Άρχισα να γερνω προς το μερος της χωρις να το καταλάβω.

"Εμ, παρε τις σημειωσεις και αν δεν προλαβεις να μου τις δωσεις σήμερα..δεν δεν πειραζει φερ'τες αυριο!" μου είπε και εκανε ενα βήμα πίσω...

Τι πήγα να κανω μολις τωρα; Γαμωτο μου... Θελω να την φιλησω αλλα ειναι λαθος...

"Ναι οκει ευχαριστω" είπα και πήγα προς τις σκάλες. Κατεβηκα γρήγορα και έφυγα

Οταν ήμουν επιτελους έξω ξεφύσηξα βαρια, εκλεισα τα μάτια μου και έπιασα τα μαλλια μου.

Πήγα σπίτι και άρχισα να αντιγραφω τις σημειωσεις.

Τι έχω πάθει; Λες; Λες να εχω αρχισει να νιώθω κατι γι' αυτήν;

Σαχλαμαρες ο Χρήστος ο μεγας δεν νιωθει τιποτα ΠΟΤΕ!!

Ετσι αγόρι μου φτου σου μη σε ματιασω

Ωχ γεμισαν σαλια οι σελιδες μου...😂

Αλλα και παλι δεν ξερω...αυριο θα ερθει και ο αδερφος μου. Παραλιγο να το ξεχασω. Ίσως ετσι να μπορεσω να ξεφυγω λιγο.

Εγραφα αυτα που ειχε γραψει αυτη, στο δικό μου τετραδιο.

Ωραία γραμματα εχει... Όχι σαν τα δικα μου που δεν μπορεις να καταλαβεις αν το λ ειναι χ ή το α ειναι ε...

Πώς τα καταφερνω μην ρωτησετε θελει πολυ κοπο και χρονια προσπαθειας...

Μαλακιες 😂😂

Γαμωτο Χρήστο συγκεντρωσου..

Μα γιατί η ζωγραφια της ήταν ετσι; Τι εγινε; Αν την πειραξε κανεις...

Ελπίδα P.O.V.

Τι πήγε να γινει μολις τωρα; Πφφ

Ρε Χρήστο μην παιζεις με τα συναισθηματα μου...

Κοίταξα τη ζωγραφια.. Ήταν ολη με σκουρα χρωματα.

Το δασος εδειχνε απομακρισμενο και φοβουσουν να ακολουθησεις το μονοπατι για να το εξερευνησεις.

Πάτησα το κουμπι να συνεχίσει η μουσικη και άρχισα να ζωγραφιζω παλι.

Πριν λιγο τελειωσα τη ζωγραφια μου και τωρα διαβαζα ενα βιβλιο στο κρεβάτι μου.

Βαρέθηκα και σηκώθηκα να βαλω τις πιτζαμες μου, για να ξαπλωσω. Τότε άκουσα το κουδουνι..

Κατεβηκα γρήγορα τις σκάλες και πήγα στην πόρτα.

Άνοιξα σιγα σιγα. Παλι ο Χρήστος ήταν, ναι..

"Τελειωσα και ειπα να στα φερω πίσω" μου είπε και μου εδωσε τις σελιδες που του είχα δώσει νωριτερα.

"Ευχαριστω" είπα και τις άφησα πανω στον καναπέ.

"Μόνη σου εισαι;" ρώτησε και κοίταξε τριγυρω αφού είχε πολλη ησυχία

"Εεε ναι, οι δικοι μου είναι στους παππουδες μου" του απάντησα

Κουνησε το κεφαλι του καταφατικα και με το χερι του εβαλε μια τουφα μαλλιων πίσω απο το αυτι μου...

Κουνησε το κεφαλι του καταφατικα και με το χερι του εβαλε μια τουφα μαλλιων πίσω απο το αυτι μου

Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.

Όταν το χέρι του ακούμπησε το μαγουλο μου ασυνειδητα εκλεισα τα μάτια μου.

Είχε ακομη το χέρι του στο μαγουλο μου και εγώ ξαφνικά ξεχασα πως να αναπνεω.

Μια μια γρήγορη κινηση του, μπήκε μέσα αφού ήταν ακόμη στο κατωφλι και με φιλησε. Ξανά.

Μόνο που τωρα το φιλι ήταν πιο παθιασμενο.

Διεκδικουσε τα χειλη μου με καθε τρόπο και εγώ δεν αντισταθηκα καθολου.

Περασα τα χερια μου στο λαιμο του και άρχισα να χαϊδεύω τα μαλλια του. Με το πόδι του εσπρωξε την πόρτα να κλεισει και υστερα δαγκωσε το κάτω χειλος μου..

Με έπιασε απο τους γοφους και περασα τα ποδια μου γύρω απο τη μεση του καθώς με ακουμπουσε στον τοίχο.

Ένιωθα τα χειλη του να πηγαινουν προς το λαιμο μου χαραζοντας ενα υγρο μονοπατι.

Καποια στιγμη με δαγκωσε και αναστεναξα.

Τον ένιωσα που χαμογελασε καθώς με φιλουσε στο σημειο που με δαγκωσε.

Εφερε το πρόσωπό του απέναντι απο το δικο μου και με κοίταξε στα μάτια.

Μου ορμησε και αυτη τη φορα στο φιλι μας πηραν μέρος και οι γλωσσες μας.

Είχα να αναπνευσω πολυ ώρα και οταν το κατάλαβε με αφησε και απομακρύνθηκε.

Πήγε δίπλα στην πόρτα.

"Ήταν κι αυτο λαθος;" ρώτησε

Άνοιξε την πόρτα και εφυγε. Και εγω καθομουν εκει... Ανικανη να κουνησω ενα εκατοστο του κορμιου μου...

▪ ~ ▪ ~ ▪ ~ ▪ ~ ▪
Καλησπερα❤
Πώς είστε;✨
Λοιπον...γεγονοτα εε😘😊
Εξελιξεις βασικα 💞
Μαλιστα...συντομα θα γνωρισουμε και τον αδερφο του Χρήστου 😉💖
Αυτα για σήμερα λοββς 👑🌟💘
Τα λεμε 😍

Το μέταλλο στον μαγνήτη τουTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon