Το μέταλλο στον μαγνήτη του

Δημήτρης-Κεφ.5

Το πρωι ξύπνησα ξανά με δυσκολία.

Όση ώρα και αν κρατούσα τον πάγο χθες, το σημείο που χτύπησα είχε μελανιάσει.

Ευτυχώς δεν πονούσα τόσο πολύ σήμερα. Ντύθηκα και ετοιμάστηκα γρήγορα.

Στη Μυρτώ τα εξήγησα όλα όσα είχαν συμβεί.

"Άχου τον μωρέ, ανησύχησε"είπε χαρούμενη

"Δεν θα χρειαζόταν αν απλά είχε χτυπήσει την πόρτα. Έτσι, δεν θα με χτυπούσε." (κακια😂)

Είχα δίκιο. Αλλά από την άλλη ένιωσα λες και το προηγούμενο βράδυ ήρθαμε πιο κοντά.

"Καλά ό,τι πεις" απάντησε η Μυρτώ και φτάσαμε στο σχολείο.

Σήμερα είχε έρθει σχολείο. ΏΠΑ κοπανούλα Χρήστο δεν;😂

Μετά τη προσευχή  τον πλησίασα και του είπα"Καλημέρα"

Εκείνος με αγνόησε και πήγε να μιλήσει με κάτι αγόρια.

Μάλλον έκανα λάθος. Δεν ήρθαμε καθόλου πιο κοντά.

Απλά γυρισα πίσω στα κορίτσια. Ήμουν και λίγο στεναχωρημένη από την συμπεριφορα του...

Η μέρα κύλησε γρήγορα και βρέθηκα ξαπλωμένη το βράδυ στο κρεβάτι μου.

Αυτές οι ερωτησεις όλο το βράδυ με έφαγαν:

Γιατί σήμερα με απέφυγε;

Γιατί είναι τόσο καλός με τους άλλους ενώ εμένα δεν θέλει ούτε να με βλέπει;

Γιατί με κοροιδεύει συνέχεια;

Κάνω κάτι λάθος και αξίζω τέτοια συμπεριφορά;

Και κάπως έτσι με πήρε ο ύπνος...

Παρασκευήηηη επιτεέεεεελουςςς!!!

Έρχεται το Σαββατοκύριακο.

Χθες ρώτησα τους γονείς μου και με άφησαν να πάω στο παρτι της δευτέρας την Κυριακη!

Για σήμερα;

Θα διαβάσω για να έρθει η Μυρτώ αυριο να κοιμηθει εδω. ΥΠΕΡΟΧΑΑ

Με τον Χρήστο δεν μιλήσαμε καθόλου στο σχολείο σήμερα...

Μετά το σχολείο ειδα μια ταινία και έκανα τα μαθήματα μου.

Όταν τέλειωσα ήταν ακόμη νωρίς έτσι έβαλα αθλητικά και ακουστικά και πήγα για τρέξιμο...

Βγήκα από το σπίτι μου και προχωρησα προς τον δρομο.

Άκουγα μουσικη(* το τραγουδι πανω👆❤) οταν ένιωσα ένα χέρι στον ώμο μου.