About to make a mistake- κεφ. 29

4.1K 351 3
                                    

Σηκωνομαι στα γονατα και τον πλησιαζω.

Πιάνει το πρόσωπό μου με τα δυο του χερια και με φιλαει αγρια.

Ανταποδιδω φυσικα...

Το φιλι κρατησε περισσοτερο απο οσο νόμιζαν οι αλλοι και ετσι άρχισαν τα:

"Ουυυ" Και αλλα τετοια.

Ο Ανδρεας με σήκωσε απο τους γοφους και τυλιξα τα ποδια μου στη μεση του.

"Ήρεμα Ανδρεα, μη μου την φας την ξαδερφη" άκουσα το Σταματη να λέει.

Ο Ανδρεας γελασε και εκλεισε την πόρτα του δωματιου πίσω του.

Δεν σταματησαμε να φιλιωμαστε καθολου. Με αφησε στο κρεβάτι και ηρθε απο πανω μου. Τα χερια του εξερευνουσαν το σώμα μου.

Τώρα να δουμε ποιος γελάει Χρηστάκο... Γιατι εγω το περιμενα απο εσενα, αλλά εσυ; Εσυ το περίμενες;

Χρήστος P.O.V.(😂👌😒)

"Οχι ρε γαμωτο μου, τι ωρα πήγε;" είπα και σηκώθηκα απο το κρεβάτι.

Τι νυχτα ήταν κι αυτη χθες...

Πω ρε μαλακα μου πήγε 2:00μ.μ.

~Flashback ~

Ειχαμε πιει με τα παιδια και μια κοπελα μου κολλουσε...Εεε κι εγω αγορακι ειμαι, ομορφουλης, μεθυσμενος οποτε....φιλιωμασταν και φυγαμε να παμε σπίτι μου.

Την άφησα στο κρεβάτι και ανέβηκα απο πανω της. Της έβγαζα τα ρουχα σιγα σιγα και φιλουσα το σώμα της.

Όλα αυτα ενώ φανταζομουν την Ελπίδα στη θεση της.

"Τι εγινε μωρο μου;" ρώτησε η κοπελα.

Ουτε το ονομα της δεν ξερω..

"Μισο να παρω ενα τηλέφωνο" είπα και καλεσα την Ελπίδα.

"Χρήστο;" ρώτησε οταν το σήκωσε.

Μπραβο Ελπίδα ετσι με λένε γουίιιι 😂😂

"Ελα μω-μωρο μου...τι-τι κανεις βρε;" γαμωτο τραυλιζω

"Χρήστο ποσο ηπιες;" ξανά ρωτάει.

Εγω να πιω μα τι λες ρε μανα; Εγω ειμαι μικρός για τετοια ακομη😂😂

"Εεε λι-λιγουλακι" είπα.

Δεν κανει να λεμε ψεματα αλλιως θα φαω ξυλο...(το χρειαζεσαι ουτως ή αλλως my dear friend😂😂)

"Δεν μου ακουγεσαι για λιγουλάκι"

ΨΕΜΑΤΑ. Εε φυσικα και δεν σου ακουγομαι για λιγουλάκι αφού ηπια πολυουλακι 😂😂(Ελληνικα εξπερ😂😂)

"Χρήστο μωρο μου ποση ώρα θα περιμενω ακομη;" είπε η κοπελια και άρχισε να τριβεται πανω μου.

Γαμώτο! Αν την ακουσει η αλλη απο το τηλέφωνο δεν θα με αφησει να φαω σοκολατα για μια εβδομαδα και θα με αναγκασει να πηγαινω σχολείο με την τσάντα μπατμαν...της εχω πει πως θελω τον σπάιντερμαν και δεν καταλαβαινει...

"Χρήστο πού εισαι;" ρώτησε η Ελπίδα

Ωχ η κοπελια έκατσε πανω στον καβαλο μου και άρχισε να τριβεται.

Don't do that...Ο μικρός Χρήστος θα μας επισκεφτει...

"Σπίτι μω-μωρο μου πρεπει να να κλεισω θα σε πα-παρω αυριιοο" είπα και το εκλεισα

Φιλιωμασταν και εγώ στο πρόσωπό της ξενης κοπελας είχα την Ελπίδα.

Την είχα απο κατω μου γυμνη και πάνω που πηγε να γινει κατι κοκκαλωνω.

Μαλακα τι πας να κανεις;

"Τι επαθες μωρο μου"

"Φυγε" φωναξα

"Μα για..."

"Είπα σήκω και φυγε απο δω αυτήν την στιγμη με καταλαβαινεις;"φωναξα ακομη πιο πολυ.

Έπιασε τα πραγματα της απο το πατωμα με κοίταξε και εφυγε εκνευρισμένη.

Είχα ξεμεθυσει πλεον. Κατάλαβα τι μαλακια πήγα να κανω...

Χτύπησα τη γροθια μου στον τοίχο με δύναμη.

Έπιασα γρήγορα το κινητό μου και πηρα την Ελπίδα. Δεν το σήκωνε...

Ξαναπηρα.

Γαμω την πουτανα μου τηλεφωνητης.

"Γεια! Ελπίδα εδω. Για να μην το σηκωσω μαλλον εχω δουλεια ή...κοιμαμαι. Ασε μηνυμα και μολις το δω θα επικοινωνησω μαζι σου!....μπιπππ"

"Εμ... Ελπίδα....εμ ο Χρήστος ειμαι. Πρεπει να μιλησουμε. Μολις το δεις παρε με σε παρακαλώ." είπα αμηχανα και το εκλεισα.

~Τελος Flashback ~

▪ ~ ▪ ~ ▪ ~ ▪ ~ ▪
Hello 👋
How Bo you Bo?😂
Εγω ειμαι καλα...
Ξερω το κεφ ήταν λιγο άσχημο...αλλα παντα υπαρχουν και άσχημα ετσι;
Well....
Τα λεμε στο επόμενο λοββς 💜

Το μέταλλο στον μαγνήτη τουDonde viven las historias. Descúbrelo ahora