BİR DELİ BİR ADAM

YENİ BİR HAYATA MERHABA

Bütün gece hiç gözümü kırpmamıştım. Camdan dışarı bakarken gördüğüm her şey olmak istedim kendim olmak dışında. Bir ağaç mesela, ne kadar da dertsiz gözüküyordu. Rüzgar onun dallarını sağa sola her savurduğunda içindeki özgürlüğü kıskanıyordum. Yada bir toprak olmak istedim, bunca güzelliklere ve renklere ev sahipliği yapmak , aslında onun olmayan tüm güzelliklere sahip olmak. Kısacası bu gece hiç dertsiz olmaya hayal ettim durdum. Sonra gökyüzüne daldım ne kadar da boş ve sonsuz,korktum aslında, gökyüzü olmak istemezdim dedim. Gökyüzünün heybeti ve sonsuzluğu beni hep korkutmuştur. Bütün bunlar dönerken kafamda telefonumun alarm sesi ile sıçradım bir an... Bu korkunç sesi neden çalar saat yapar ki insan? Hemen kapattım telefonumu. Annemlerin beni çağırmasını bekledim. Bir kaç dakika geçmeden babam çaldı kapımı.

- Tatlım uyandın mı?

- Evet, uyandım babacım, dedim. Yalandan uykulu bir sesle. Annem hemen mutfağa atmıştı kendini kahvaltısız evden çıkılmazdı çünkü. Kalktım ve üstüme bir şeyler giydim geceden hazırladığım iki günlük valizimle odadan çıktım. Odama dönüp bakmak istedim sanki tamamen kopuyormuşcasına bir his saplandı kalbime. Saçmalama deniz! dedim ama içim acımıştı. Valizimi koridorda ki portmantonun yanına koydum ve doğruldum. Annemle göz göze geldik uzun uzun baktı gözlerime. Gözleri dolmuştu. Yanıma bir adım kalmıştı orada kaldı bir an hiç sarılmayacak sanmıştım. Ama dayanamadı sarıldı;

-Demek gidiyorsun.

Diyecek bir şey bulamıyordum omzuna başımı koydum. Gözlerime hakim olamamak dan nefret ediyordum. Annemin toz pembe t-shirtüne bir damla gözyaşı düşmüştü. Sonra ardından göz yaşlarım bir birleriyle yarışırcasına gözlerimden çıkmaya başlamışlardı. Annem omuzlarımdan tuttu ve başımı yukarı kaldırdı,ona bakmamı istedi.

- Seni seviyorum tatlım.

Artık annemin gözleri de bu yarışa çoktan dahil olmuşlardı bile.

2