BİR DELİ BİR ADAM

7.Bölüm

Yeni bir güne bu kadar heycanlı başlamamın tek bir sebebi vardı. Bugün okulun ilk günüydü. En güzel şekilde hazırlanmam gerekiyordu. Çünkü ilk gün çok önemliydi. İlk gün nasılsanız bence bir ömür insanlar gözünde aynı olursunuz. Hayatı özensiz ve önemsizce yaşamak sadece kendi değerinizi düşürür. Ben onlardan bir tanesi degilim ve her zamanki gibi özgüvenimi yerine getirecek şekilde gözükmeliyim. Uzun bir hazırlığın ardından dış kapıya dogru yönelmiştim, ayakkabılarımı giyip hemen evden çıktım. Okula geldiğimde güzel bir kalabalıkla karşılaştım. Hemen hemen herkez gelmişti. Herkez bir birine bakıyor içinden kim bilir neler geçiyordu. Üst sınıflar şanslıydı en azından yanlarından sohbete eşlik edecek birileri vardı. Aslında harhangi birisi olup boş konuşmansındansa yanlız oturmak daha mantıklıydı bence. Bu düşünmeme neden olan yan masadaki arkadaş hic susmuyor du. Kompozisyonunu resmen evde hazırlayıp gelmisti. Ayşegülün hikaye kitabındaki serilerdeki tüm serüvenler  den daha uzun   bir yaz tatili geçirmişti. Karşısındaki insanlar da resmen delirmek üzerelerdi. Artık biri sustursa demekten kendimi alamıyordum. En kötüsü de şu  beynim onun hikayelerini istemsizce dinledikten sonra yorum yapıyordu. Neyseki kahvemi içip oradan hemen uzaklaşıp sınıfa doğru çıktım. Girdiğimde sadece ben vardım. İnek öğrenci damgasına aldırmadan sınıfa girdim oturdum. Sonra üst sınıflardan bir çocuk içeri resmen bir dalış yaptı. Yüzünde şaşkın bir ifadeyle burası artık 1'lerinmi dedi. Bende evet olmaması için bir neden mi vardı? dedim. Sivri dilim hiç durmuyordu. Çocuğun iki kaşı da ortaya doğru düşüverdi. Şaşırdı çünkü bu ergence bir tavırdı.
- Yanlış bir sey sorduğumu sanmıyorum?  Derken gözlerindeki soru işareti apaçık ortadaydı.
- Sanırım saçma bir tepki oldu... diye küçük bir tebessüm ettim. Çok güler yüzlü bir insan olduğu belliydi zaten.
- Önemli değil. Gülerek sınıftan tam ayrılıyordu ki bir an da geri döndü sanırım o gün oda çok yanlız dı. Diye düşündüm bir an.
- Okulun ilk günü cok zor olur.
- Evet kimseyi tanımıyorum.
- Demek güzel cevaplarda verebiliyorsun.
- Evet. Deyip çekinerek hafifçe güldüm .
Deminki tavrım dan dolayı  mahçup olmuştum bir süre sohbet ettik oldukça zeki ve çekici bir insandı. Sonra ardından beraber kahve içmeye indik. Sonunda okulda az da olsa tanıdığım sohbet edebileceğim biri olmuştu. Üstelik standart gençliğin epey bir üstünde olan diksiyonu ve kibar tavırları gözden kaçacak gibi degildi. Bir sürede orada konuştuktan sonra tekra sınıfa çıkmıştım. Herkes sınıftaydı. İlk günden geç kalmıştım. Ama Allahdan ki ders başlamamıştı. Kapıya en yakın olan ön  sıraya oturdum. Herkezi arkamda bırakmak çok rahattı. Yoksa sürekli insanları incelemek, tavırlarına göre düşüncelerini tahmin etmeye çalışmak gibi bir içsel dedikodu makinasına sahiptim. Ama berkay  baya ilgimi çekmişti. Zeki ve bilgili  insanlara hep hayranlık duymuşumdur. Okulla böyle bir kişinin olmasına çok sevinmiştim. O gün ki ilk arada dışarı çıktığımda arkadaşlarıyla oturuyordu. Rahatsız etmemek için yanına gitmek istemedim. Ama berkay beni farkettiğinde elini kaldırdı ve gelmemi işaret etti. Bir anda etrafındaki herkez bana baktı. Bütün gözlerin bana dönmesinden dolayı çok utanmıştım. Ama mecburen gidip yanlarına oturdum. Herkeze beni tanıttı berkay. Ama kimsenin merakı hala geçmemişti. Bana hala şaşkın gözlerle bakıyorlardı. Bir an yüzümde garip bir şeymi var diye telefonumun ekranına baktım. Herkez kim olduğumu nereli olduğumu merakla soruyorlardı. Masadaki herkez benimle aynı bölümden üst sınıflardalardı. Aradan sonra tekrar sınıfa döndüm. Benim gibi tek başına oturan biri çekti dikkatimi. Çok iyi birine benziyodu. İzin alıp yanına oturdukdan sonra kendimi tanıttım. İlk izlenim olarak gayet iyi bir kişiydi Buse. Onunla arkadaşlık yapabileceğimi düşündüm. Sabahki tanışma faslı hala devam ediyordu. Öğünün sonunda Buse ile bir cafede oturup biraz sohbet ettik. Bir arkadaş edinmek bana iyi gelmişti. Eve dönerken annem ve babamla konuştum. Onlarda bir arkadaş edinmeme sevindiler ancak tabiki hemen güvenmemi belirtmeden duramadılar. Sanki ben bunları hiç bilmiyormuşum gibi. Eve döndüğümde benim çok güzel bir balkonum olduğu geldi aklıma balkona oturdum bugün hakkında tanıştığım kişiler hakkında bir sürü şeyler geçiyordu aklımdan. Acaba berkay nasıl insandı bu kadar bilgili olması beni hayrete düşünmüştü. Busede gayet hoş sohbeti olan bir insandı. İkiside gayet iyiydi bence. Bugün benim için gayet yeterli düzeyde mutlu edici geçmişti. Düşünceleriminin sonuda onlarla güzel arkadaşlıklar kurabileceğim kanısına vardım. Ama fazla Güvenmemek şartıyla:)