SON AY IŞIĞI

🌙 13 | Silikleşen Portrelerin Arasındaki Ay

           

13. B Ö L Ü M: '' Silikleşen Portrelerin Arasındaki Ay. ''

'' Geceleri sevdiğim daha güzel gözüküyordu, gözüme. Yüzüne vurmuş ay ışığıyla güzelliği 10 kat daha artmıştı. Bir kez daha aşık olmuştum, gerçek ay ışığıma. ''

  '' Mahperi? Bugün çok neşeli görünüyorsun. '' diyen Yamaner'e baktım. Dün sahilin kenarındaki yaşadığım olayların etkisinden henüz kurtulamamıştım. Öylesine muhteşem gündü ki defalarca ezberledim, her anımı.

  '' Resmim bittiği için mutluyum. '' dedim. Hayatımda tanıdığım en mükemmel sanatçıya baktım. Yamaner, boya bulaşmış saçlarını savurdu. Gülümsedi.

  '' Adını düşündün mü? '' dedi. Üstüme çok fazla gelmediği için çok sevindim. Yamaner, gerçekten çok anlayışlı biriydi. Onun bu özelliğini çok seviyordum.

  '' Düşündüm. '' dedim. Ona artık söylemeliydim. Sonuçta Yamaner, arkadaşımdı. Bu zamana kadar çok sabır göstermişti. Heyecanlandım. Resmimle çok uğraşmıştım. Bu yarışmayı kazanmayı çok istiyordum. Hayatımda hiç buradan dışarı çıkmamıştım, ilk defa yabancı bir yer görecektim.

  '' Resmimi göstereyim. Sonra adını söyleyeceğim. '' diyerek dosyamın içindeki tuvali çıkardım. Ters çevirip Yamaner'e gösterdim. Yamaner'in gözleri parlamıştı. O sanatçı gözlerinde bir sanat okudum, o an. Gülümsedi. Dudakları kıvrıldı. Boyalara bulanmış elleriyle yüzünü kaşıdı.

  '' Mahperi... Bu çok eşsiz. '' derken sesi titremişti. Heyecanlandım. Ellerim titremişti. İçime kazanabileceğim bir umut doğmuştu. Yamaner, resim konusunda en yetenekli insandı.

  '' Mahperi, kazanacağız. Bunu hissettim. İsmi ne? '' dedi. Gözleri dolmuştu. Sanırım, benle gurur duymuştu. Durdum, nefes aldım. Heyecanım vücudumu sarmıştı.

  '' Silik portreler içindeki ay. '' dedim. Gülümsedi. Boyalı ellerini resmimin üstünde gezdirdi. Nefesim kesildi. Anlayacak diye korktum, o an. Deran için çizdiğimi anlamasını istemiyordum. Kimsenin anlamasını istemiyordum.

  '' Resim, resim harika olmuş. '' dedi, Yamaner. O güzel gözlerini resmimde gezdirdi. Sanatçı elleriyle resme dokundu.

  '' Teşekkür ederim. '' derken Yamaner'de ufak bir değişikli hissettim. Ne olduğunu bilmiyordum ama tuhaf davranmıştı. İkidebir resme bakıyordu. Yutkundum. Ellerinden resmimi aldım, acele ederek dosyama koydum. Yamaner'in yüzüne hüzün çökmüştü.

  '' Birini düşünerek yaptın mı? Yani resmi yaparkenki ilhamın neydi? '' dedi, o kalın sesiyle. Gözlerimi ondan sakladım. Aldım, gözlerimi avuçlarıma. Heyecanımın belli olmasını istemiyordum.

  '' İlhamım aydı. '' derken gülümsedim. Halbuki bilmiyordu ki ay olarak nitelendirdiğim kişinin Deran olduğunu. Yamaner, dudaklarını dişlerinin arasına aldı. Elini omzuma koydu, tekrardan gülümsedi.

  '' Resmini artık vermen gerek, Mahperi. Yarışmaya yollamamız gerek. '' dediğinde yutkundum. Bu sanat eserimle nasıl ayrılacağımı bilemiyordum. Sanat eserim, buram buram Deran kokuyordu. Deran, yanımda olmadığı zamanlar yaptığım resmime bakıyor, özlemimi gideriyordum.

  Başımı sallayarak elimdeki dosyayı ona verdim. Hiçbir şey demeden ayrıldım, atölyeden. Gözlerim dolmuştu. Silik Portreler İçindeki Ay, benliğimi sarmıştı. Onun varlığına çok alışmıştım. Üniversitenin bahçesine vardığımda gözlerim onu aradı. Özlemiştim, okyanusumu. Dünden beri göremiyordum.