SON AY IŞIĞI

🌙 17 | Renklerin Balerini

           

Okumaya başlamadan önce lütfen oylarımızı unutmayalım. Çünkü keşfedilmemizin anahtarları, oylarımızdır. Genç Kurgu'da 157. sıradayız. Bu oylar sayesinde umarım ilk 100'e gireriz.

17. Bölüm: Renklerin Balerini

'' Şansa inanmayan ben, hayatımda ilk kez bir kez şans istedim. Deran'ı tanımak dışında bir tane daha şans istedim. ''

  Feris teyzeyle daha iyi konuşabilmek için deniz kenarına doğru yürümüştük. Deniz kenarında yürürken aşırı derecede gergindim. Neler olacağını kestiremiyordum, hayatımdaki en önemli sırrı Deran'ın teyzenin bilmesini çok kötü bir şeydi.

  Deniz kenarına vardığımızda deniz çarşaf gibiydi. Masmavi rengiyle gökyüzüyle uyum dansı yapıyordu. Bulutlar açık mavi rengindeydi. Sabah biraz yağmur yağdığı için gökkuşağı bulutların arasından sinsice gülümsüyordu. Feris teyze, yürümeyi durduğunda nefesim kesildi. Yıkılmış vaziyetteydim, kurtarılmaya ihtiyacım vardı.

  '' Mahperi, sana yardım etmek istiyorum. '' diyen kadına baktım. Efsunkâr gözleriyle izledi, beni. Tepkimi, suratımdaki değişiklikleri...

'' Şuan iyi değilim, Feris teyze. Deran, sevgilisiyle barıştı. '' derken ağlamak üzere olduğumu hissettim. Ruhum kırılmıştı. Yüreğim incinmişti, çıkmaz bir sokağa girmiştim.

  '' Umut her zaman içinde yeşermeli, Mahperi. Platonik aşk, insanı mahveder. '' dedi. Konuşamadım.

  '' Hiç sevmiyor, beni.  '' dedim. Ağlamaya başladığımı fark ettim. Korkak yüzümü ondan çevirip denize baktım.

  '' Mahperi, Deran seni arkadaşı olarak görüyor. Farklı duygular beslediğini düşünmüyorum. '' dedi.

  '' Biliyorum. Billur ile tekrardan konuşmaya başladılar. '' dediğimde onun ela gözlerine baktım. Nefesim kesildi. Feris teyze, konuşmadı. Sessizliği sürdürmeye devam ederken deniz kenarının ucunda yürüyen Deran'ı gördüm. Onunla konuşmak istemiyordum. Burada da kalmak istemiyordum.

  '' Burada kalabileceğimi sanmıyorum. '' dediğimde Feris teyze, ateş gibi yanan elini koydu koluma. Gözlerine baktığımda ateş fışkırıyordu.

  '' Buraya benim için geldin, Mahperi. Burada kalıyorsun. Sana hayat ders vermem gerek. '' dediğinde telefonu çalmıştı. İzin isteyerek eve doğru yürümeye başladı. Deran'ın buraya geldiğini fark edince deniz kenarından hızlıca uzaklaşıp yürümeye başladım. Birkaç dakika sonra Deran'ın ufuk çizgisi hizasında kaybolduğunu gördüm.

  '' Bugün, ne kadar da güzel bir gün. '' diyen Kamelyalı Adam'a baktığımda beyaz atkısını taktığını gördüm. Boynumdaki fuları düzeltip ona baktım. Gülümsedim.

  '' Ne kadar da enerjiksin! '' dedim. Güldü.

  '' Öyle olmak gerek, Nar Çiçeği. Yoksa hayata karşı yenilirsin. '' dedi. Bir şey diyemedim. Yürümeye devam ettiğimde geçen günlere göre daha fazla toparladığımı hissettim. İyi olmak zorundaydım. Yapacak bir şey yoktu. Deran ile Billur'u ayıramazdım. Kaderlerini bozan bir kişi olmak istemiyordum.

  '' Deran'la hiç konuşamıyoruz. Aramız çok kötü. '' dedim. Sesim titredi. Kamelyalı Adam, koluma hafif değince gıdıklandığımı hissettim.

  '' Bu onu sevmene engel değil. '' dedi, Kamelyalı Adam. Onun son zamanlarda çok iyi biri olduğunu fark ettim. Başımı  olumlu anlamda salladım.