Kabanata 7
"ARE you for real?"
"Do you want me feel inside you to prove that I'm real?" Mataman niya akong tinignan.
My face heated up. Pakiramdam ko lahat ng dugo ko sa katawan ay lumipat sa aking mukha.
Nag iwas ako ng tingin sa kanya at napalunok.
I cleared my throat and open my lips to say a thing.
"W-what if I don't agree?"
"You can't say that, baby. It's your punishment after all." nakangising aniya.
"Teka nga, bakit ba ako nagkaroon ng punishment mula sayo?" takang tanong ko.
He smirked. "Well, you just left me in that fucking damn bed...hanging." seryosong aniya.
"Oh! I didn't know na kailangan pala kitang hintaying magising bago ako umalis." sarkastiko akong ngumiti. "Ang alam ko kase, its just a one night stand. I don't expect na makikita pa kita."
"Oh, dear. Always bear in mind that our world is just small like shit. Especially this Philippines."
Yeah. Right.
"What if you impregnated me." muling tanong ko.
"Well, I will make sure that I'll be safe, so no need to worry." may kaunting kislang ang mga mata niya habang nagsasalita.
Crap.
Ouch.
So it means wala siyang balak na panagutan ako sa oras na aksidenteng mabuntis nga ako?
Nakaramdam ako ng pagkirot sa puso ko. Ibig niya bang sabihin ay hindi niya ako pananagutan kung mangyari man iyon? No way. No. Fucking. Way.
Umiling ako. "No.. I won't agree." matigas kong sabi at saka nagmartsa palabas.
"Wait--what? Its your punis–" di ko na narinig ang iba pa niyang sinabi dahil tuloy lang ako sa paglalakad. "Aina!"
Tuloy lang ako sa paglalabas. Ayoko na. Tama na.
Nasaktan na ako noon. Sobra. At ayaw ko na muli pang maulit iyon. Dahil alam ko na hindi malabong mahulog ako sa Archer Reagon na iyon. At hinding hindi ko hahayaan na dumating ang araw na yon. Kung kaioangan kong lumayo, lalayo ako. Kung kailangan kong pigilan ang nararamdam ko, gagawin ko.
My wounded heart is still fresh.
It still fresh from steam.
And I don't want to broke it again in a million pieces and turn to ashes.
My heart is weak at heartache.
Madaling masaktan ang puso ko. Yung tipong kahit biro lang yon pero hindi ko talaga nagustuhan, iiyak ako ng tahimik.
"Aina?" malapit na ako sa elevator nang may pamilyar na boses ang nagsalita sa aking likuran.
Humarap ako. And there I saw my fucking ex boyfriend. Von. Anong ginagawa nito dito?
"Oh, hey." Sambit ko habang may pilit na ngiti na nasa aking labi.
"Hey, how are you? Its been a.. What? Months?" he chuckled. Kung dati ay tumatalon ang puso ko pag ginagawa niya yan. Ngayon, wala na. Maybe I'm improving. Maybe my heart is really moving on.
I smiled. "I'm fine. And yeah, its been a month." A fucking months, asshole!
"Ang laki na ng pinagbago mo, ah? Gumanda ka lalo." puri niya habang pinasasadahan ng tingin ang buo kong katawan.
