6 ay sonra•
Jeon Jung Kook🎶
"Tanrım...neden bu kadar endişelisiniz alt tarafı bir bebek. En fazla ne kadar kötü olabilir ki?" Diyen karımın yüzüne baktım doğuma sayılı günler kalmıştı ve herkes endişeliydi. Tabi ben diğerlerinden daha da endişeliydim çünkü ya yetişemezsek? Ya ikisinide kaybedersem? Bunları düşünmek bile istemiyordum.
"Hayatım zaten annemler yeterince stresli sende yapma bari"
"Endişeliyim hemde fazlasıyla" Şişmiş karnıyla yanıma ilerleyip kollarını belime dolamıştı. Onu ve karnındaki bebeğimiz...Tanrım ben önceki hayatımda dünya yı kurtarmış olmalıydım. Kollarımı ona sarıp başını okşadım.
Evimiz çok kalabalıktı şu an herkes bizim evdeydi. Neden mi? Hwa Young'un doğumuna az kaldığı için. Her an bırakabilirdi bebeği.
SeokJin hyung, Yoongi hyung, Hoseok hyung, Namjoon hyung, Jimin hyung, TaeHyung hyung, JongIn hyung, Annem, Babam ve Hwa Young'un anne ve babası. Herkes buradaydı. Saçmalamayın tabi ki eve sığmıyorduk hyung'ların yarısı JongIn'de kalıyordu. Malum karşı komşumuz.
Hyung'lar hala onlardan önce baba olacağım için arada iyi bir dayak yiyordum. Sanki ben dedim onlara evlenmeyin çocuk yapmayın diye. Ama dinleyen kim? Vakit buldukça üstüme yürüyorlardı.
Hwa Young benden buruşuk bir suratla ayrılmıştı, ona sorar gözlerle baktığım da alabildiğim tek cevap, elini karnına götürüp ufak bir inilti çıkarmasıydı. Hadi ama daha günler vardı...ama erkende olabileceğini söylemişti doktor.
"ANNE BEBEĞİMİZ GELİYO!" Birden bağarınca Hwa Young bu sefer daha yüksek sesle inlemişti. Hwa Young'u kucağıma alıp kapıya yöneldim. Hwa Young'un alnında ter damlaları oluşmuştu.
Nam Joon hyung arabanın anahtarını almış ve aşağı fırlamıştı. Annemler ise bebek için hazırladığımız çantayı almışlardı.
Ben dahil herkes endişeliydi, her kafadan bir ses çıkıyordu ama ben tek kelimesini anlamıyordum.
"JUNGKOOK NE BEKLİYORSUN GÖTÜRSENE KIZI...ALLAM GERİZEKALI ÇOCUM BENİM" Annemin bağırmasıyla kendime gelmiş ve asansöre binmiştim.
Hwa Young bağırmamak için kendini tutuyordu ama acı çekiyordu da.
"Hayatım bir şeyler söyle, hadi" Buna karşı sadece bağırmıştı. Tanrım bebeğimiz doğuyordu.
(∩_∩)(∩_∩)(∩_∩)
"Tamam Jungkook kasma kendini bu kadar. Onlar sağlıklı bir şekilde yanın da olacaklar güven bana" Jimin hyung sırtımı sıvazlayıp bana sakin olmam gerektiğini söylüyordu ama olamıyordum işte.
"Bence de Jungkook. Hem Hwayoung seni böyle görse ikinci çocuğu zor görürsün" Korkuyla Namjoon hyunga baktım. Haklıydı eğer oturup hıçkırarak ağladığımı bilse ikinci çocuğu yapmazı.
"Tamam hyung sakinim ben" ameliyathaneden doktor çıkınca üstüne fırlamıştım. Hyunglar ise arkamda gülüyorlardı.
"Doktor bey eşim ve çocuğum nasıl?" doktor elini omzuma attı ve hafifçe sıktı.
"Merak etme genç adam eşin ve 'kızın' da çok iyi. Geçmiş olsun" diyerek gitti. Tanrım şimdi benim minik bir kızım mı var. Tekrar ağlamaya başlamıştım.
(づ￣ ³￣)づ(づ￣ ³￣)づ
Hyunglar beni zar zor susturmuşken bebeğimi kucağıma alınca bir daha ağlamaya başladım. Mutluluktan ağlıyordum.
Ama kimse beni anlamıyordu işte. Çok mutluydum durmuyordu göz yaşlarım.
Biz çok mükemmel bir aile olacaktık karım, minik Jimin -jimin hyung'un çok yoğun ısrarıyla- ve gelecekteki çocuklarımızla...
Ailem ve arkadaşlarım yanımdaydı. Sevdiklerin yanındaydı.
Daha başka ne isteyebilirdim ki.
Final çok iğrenç gelebir ama daha fazla yazamıyordum üzgünüm ve aklıma hiçbir şey gelmedi.
Bu sebeple sizden özür diliyorum
Ama yeni bir fic gelecek lütfen onu da okuyun
Sizleri hayal kırıklığına uğrattıysam özür dilerim(╥_╥)
