Karanlıktan Gelenler

Karanlıktan Gelenler |Bölüm 3|

Kızlara haber vermek için merdivenlere doğru ilerlemeye başladım. Umarım bir sorun çıkmaz yani sonuçta onlardan habersiz bir işe kalkıştım. Off! Neden böyle bir şey yaptım ki... Ben bunları düşünürken odaya varmıştım. Derin bir nefes aldım ve odaya girdim. Fazla uzatmaya gerek yoktu hemen konuya girdim "Kızlar ben size sormadan bir işe kalkıştım ama kızmayın olur muu?"dedim. Karanlık "Ay en fazla ne yapmış olabilirsin ki Gece? Ne kızıcaz ya söyle sen baya merak ettim şimdi."dedi. Eh umarım kızmazlardı. "Beni evlatlık almak istediler bende siz olmadan hiçbir yere  gitmeyeceğimi söyledim. Sonra o bayan ve beyefendi sizi de evlatlık almak istedi. Yarın saat 17.30 da buraya gelecekler."diyerek hızlı hızlı konuştum. Derin gülerek "Ay bu muydu Gece bizim kızacağımız? Ben açıkçası mutlu bile oldum. Hem sevgilim ile daha rahat görüşürüm hem de bir ailem olacak."diyerek fikrini belirtti. Diğerleride onaylayınca mutlu oldum açıkçası. "Eee kimmiş bunlar neyin nesilermiş?"dedi benim süslüm Günışığı. "Aa ben size söyleyeceğim diye hiçbir şey sormadan çıktım. Neyse ya yarın öğreniriz zaten."dedim. "Ay ilahi Gece."dedi. "Kızlar bu kadar lak lak yeter hadi  hazırlanalım."diyerek hemen eşyalarını toplamaya başlayan Ayışığın'a baktım. Haklıydı. Bende hemen eşyalarımı toplamaya başladım. Zaten fazla eşyam yoktu. Kitaplarım, telefonum, kulaklığım ve kıyafetlerim. Kitaplarımı yerleştirirken en sevdiğim kitabımın dolabımda olmadığını gördüm. "Ayışığığğğ kitabımı versene ya."diye cırladım resmen. Önemliydi o kitap. "Hangi kitabın?"diyerek benim cırlamamın aksine sakin bir sesle soruma soruyla cevap verdi. "Benden en son aldığın kitap olabilir mi acaba?"dedim. Hayır yani nasıl unuturdu? "Ay unuttum hangisiydi?" "Psikopat 3 hani benim orda sefqilim var ya."dedim. "Aa kuşum pardon ya dalmışım da aklıma gelmedi. Dur veriyorum."dedi ve kitabımı bana uzattı. Ay ne kadar da özlemişim. Kolay mı yani en son dün görmüştüm. Eşyalarımızı toplamamız bittikten sonra birazcık da dedikodu yaptık ve yattık.

...............

Gece bir türlü uyuyamamıştım. Tam 9 yıl sonra başka bir evde yaşayacaktım. Korkuyordum. Bu aileninde onlar gibi çıkmasından. Gerçekten yaşadığım şeyler kolay değil di. Ailem bana "kızım" hadi kızımı geçtim "Gece" bile demiyorlardı. Şiddet uyguluyorlardı. Her türlü eziyeti görüyordum yani. Şimdi başka bir ailem olacak. Gerçekten çok iyi birilerine benziyorlar ama ne bileyim işte...

Sabah üstüme sıçrayan bir adet Günışığı ile uyandım. "Ya kızım mal mısın? Sabah sabah git işine yaaa. Uykum var benim."diye söylendim. En son saate baktığımda 5.57 idi. Bütün gece uyuyamamıştım ve şimdi uykum vardı. "Ne sabahı beh! Saat 16.59 kalk artık ya."diye cevap verdi pardon çemkirdi demek daha doğru olur. "Ne saat 16.59 mu insafsızlar daha erken kaldıramadınız mı?"diye söylendim. "Denemedik mi sanıyorsun? Ama uyanmadın."dedi. Off! Gerçekten uyanmadım mı? Ee uyanmasam yeriydi yani kaçta uyudum şimdi. "Tamam ya gece pek uyuyamadım da ondan kalkamamışımdır. Neyse ben hazırlanıp geliyorum."dedim ve hemen hazırlanmaya başladım. Saat tam 17.30 da aşağıda bekliyorduk. Bir araba önümüzde durdu ve gelip bavullarımızı aldı. Kızlarla bakışıp arabaya bindik. Uzun bir yolculuktan sonra eve daha doğrusu saray yavrusuna vardık. Kapının önünde Rengin abla ve Cem abi bizi bekliyordu. Güler yüzle karşıladılar bizi. Rengin abla bize dönerek "Odalarınızı gösterelim isterseniz size ne dersiniz?"dedi. Biraz kafa dağıtmaya ihtiyacım vardı aslında hemen odama yerleşsem iyi olurdu. Lafa girdim. "Şeyy çatı katındaki oda boşsa ben orda kalabilir miyim?"dedim. "Tabikide tatlım zaten orayı da hazırlatmıştık. Sen oraya yerleş hadi bende diğer kızlara odalarını göstereyim."dedi. Kafamla onayladım ve hemen odama çıktım. Eşyalarımı yerleştirdim ve kafamı dağıtmak için gelirken gördüğüm sahile gitmek için hazırlanmaya başladım. Hazırlandıktan sonra Rengin ablaya biraz sahile gitmek istediğimi söyledim ve anlayışla karşıladı. Sahile gelince kumlara oturdum ve denize bakmaya başladım. Hafif bir esinti vardı ve bu saçlarımın uçuşmasına sebep oluyordu. Boşverdim ve sadece denize odaklandım...

"Uzay'dan"
Köpeğim Ares'i de yanıma alıp sahile inmeye karar verdim. Kumsalda biraz yürüdükten sonra az ilerimizde bir kız oturuyordu. O kadar güzel görünüyordu ki... Biraz daha dikkatli bakınca bu kızın rüyamdaki kız olduğunu farkettim. O masmavi gözleri benim aklımdan hiç çıkmıyordu... Tam yanına ilerleyecekken telefonum çalmaya başladı Pezevenk arıyor... yazısını görünce ilk önce açmamayı düşündüm ama açtım. "Ne var Uras, yine neden arıyorsun?"dedim "Abi Karan motosiklet kazası geçirmiş şuan hastanede bizde 5 dakikaya yanındayız sende gel hemen."dedi ve kapattı. Bir küfür mırıldandım ve hemen eve koşup Ares'i bıraktıktan sonra hastaneye ilerlemeye başladım...