Karanlıktan Gelenler

Karanlıktan Gelenler |Bölüm 4|

Eveeeet!!! Ben geldim. Hoşgeldim. Sizde hoşgeldinizz! Şimdi benim sevgili Karanlıktan Gelenler'im😙 .Vote ve yorumlarınızı bekliyorum benim sevgili Karanlıktan Gelenler'im. Neyse sanırım çoook uzun konuştum. O zaman fazla bekletmeden bölüme geçeyim.

"Uzay'dan"
Kaç kez dedik Karan'a motosiklet kullanırken aşırı hız yapma diye ama dinleyen kim? Telefonumu çıkarıp Uras'ı aradım. "Uras ben geliyorum şimdi durumu nasıl?" "Kolu kırılmış birde kaşı patlamış abi. Sen nerdesin?" "Yoldayım geliyorum. Hatta geldim bile. Tamam kapa kapa."dedim ve cevabını beklemeden telefonu suratına kapattım. Danışmaya ilerledim ve "Karan Soylu bugün gelmiş motosiklet kazası geçirmiş nerde acaba?" "4.kat sağdan üçüncü oda." "Tamam." Hemen merdivenlere doğru ilerledim. Ne tabikide asansör kullanmıyorum bu fit vücudumu neye borçluyum sanıyorsunuz tabikide spora borçluyum merdiven ne ya? Kim o kadar basamak çıkacak şuan çok acelem var ondan merdivenlere yöneldim asansör varken yani. Sonunda Karan'ın odasına varmıştım. Direk kapıyı açtım. Defne abla Karan'ın yanına oturmuş saçlarını okşuyordu. Bu hareketine sadece gözlerimi devirmekle yetindim. Kağan abi ise kollarını birleştirmiş Karan'a bakıyordu ve baya sinirli gözüküyordu ama haklı yani kaç kez uyardık hatta uyardılar. Uras ve Aras koltuklara oturmuş Karan'a bakıyordu, Şimşek ise telefonu ile uğraşıyordu. Defne abla Şimşeğe dönerek "Şimşek bıraksana telefonunu kardeşin burda ölümden dönmüş sen telefonla uğraşıyorsun." Kafasını kaldırdı ve Karan'a baktı hemen ardından "Allasen bu mu ölümden dönmüş? Domuzz gibi maşaallah."dedi ve piç smile attı. Şimşeği sevdiğimi söylemiş miydim? Söylemediysem de sıkıntı yok az önce söyledim. "Uzay oğlum gelmişsin neden haber vermiyorsun?"diyen Defne ablaya döndüm. "Geldim."dedim. Karan gözlerini devirdi, Şimşek ufak bir alkış tuttu Aras ve Uras ise ayağa kalkıp selam verdiler. Yemin ediyorum hayatımda gördüğüm en gereksiz ikizler. "Neyse Karan da domuzz gibi maşallah ben gidiyorum."dedim ve bir şey demelerine fırsat vermeden odadan çıktım. Hemen sahile dönmem gerek. Inşallah kız hala sahilde duruyordur. Sahile doğru ilerlemeye başladım. Sahile vardığımda kızı gördüğüm yere ilerlemeye başladım. Allah kahretsin! Kız gitmiş. Off ya! Ne güzel tanışacaktım. İlla ki tanışacaktım.

"Gece'den"
Denize bakarken hiçbir şey düşünmemeyi o kadar çok istiyordum ki... Ama malesef kafamdaki düşünceler birbirine girmişti. Ailem, yeni bir aile ve ilk defa mutlu olduğumu hissettiğim bu yer... Denize bir süre daha bakıp kafamdaki düşünceleri serbest bırakmaya çalıştım. Çalıştım diyorum çünkü inanın bu çok zor... Denizdeki dalgaların kıyıya vurma sesini bir süre daha dinledikten sonra kalkmaya  karar verdim. Ayağa kalkıp yürümeye başladım. Yürüye yürüye eve ilerlerken hemen çapraz villâmız gözüme çarptı bizim eve çok benziyordu. Bizim ev... Garip geldi açıkçası. Eskiden nerdeyse eve sadece uyumak için dönüyordum onun dışında beni evden kovuyorlardı. Artık onları düşünmeyi bıraktım ama ablam aklımdan çıkmıyordu. Herkes beni sevmezken ablam beni çok severdi bende onu. O kadar çok seviyor ve özlüyordum ki... Bunları düşünürken eve geldiğimi bile farketmedim takii Karanlığın bana seslenmesine kadar. Tamam diyerek eve yöneldim. Odama çıkıp duş aldıktan sonra yatağıma uzandım ve gelecek hayatımı düşünmeye başladım. O kadar çok uykum vardı ki. Zaten birazdan da uykuya dalmışım...

Evettt! Nasıl buldunuz??? Pek uzun olduğunu düşünmüyorum ama elimden anca bu kadarı geldi. Daha uzun bölümler yazmaya çalışacağım. Seviyorum sizleri💕💕  Vote ve yorumlarınızı eksik etmeyin😙