Hybrid /NaLu (TAMAMLANDI)

0.9

Gençler üniversite sınavı hazırlık falan filan yazamadım. Üstünüze afiyet bir de son limana varınca (yani sevgili) vakit ayırıp da yazamadım. Allah benim belamı versin mi? Vermesin de okuyun :*

Karanlık bir zindanda gözlerimi açmaya zorlarken buluyorum kendimi. Hayır, yine aynı şey. Başkasının bedenindeyim. Vücudumun her bir zerresindeki ağrı bana eşlik ediyor. Kollarımı hareket ettirmeye çalışırken, ahtapot gibi kollarımı saran zincirin hıșırtısı kulaklarıma doluyor.

"Lucy, sensin."

Bedeninde olduğum kişi beni nereden tanıyor? Kolumdaki zincire yüzümü yaklaştırıp kim olduğumu görmek için çabaladım.
Hayır, bu adam her kimse onu tanımıyordum.

"Lucy, benim. Baban."

Ardı ardına aldığım nefeslerle gözlerimi açtım. Natsu yanımda uzanıyordu.
Gözlerim farkında olmadan kaslı vücudunda gezinmeye başladı ve dudaklarında durdu.
Dün gece aklıma geldikçe yüzüm kızarıyor, kalbim yerinden çıkacakmıș gibi atıyordu.
Ama bir taraftan da gördüğüm rüya kafamı kurcalıyor, neden babamın bedenine girdiğimi merak ediyordum.
Artık babamı kurtarmak için bir şeyler yapmalıydım ama Natsu'yu bu karmaşaya sürükleyemezdim.

"Gözlerin daha önce bu kadar yakışıklısını görmemişse artık. 

Gözlerimi kocaman açarak gözleri kapalı bir halde beni deliye döndüren Natsu'ya bakıyordum.

"Hayatımda senin kadar çirkinini görebilir miyim diye düşünüyordum."

Dudağının kenarı yukarıya doğru kıvrıldığında gamzesine beni gömsünler istedim.

"Dün geceden sonra beni kandırabileceğini mi sanıyorsun?"

Yüzüm kıpkırmızı olmuş bir hâlde Natsu'ya tekme atıp yataktan ittim.

"Be-benim giyinmem lazım. Dışarıya çık."

"Neden? Dün gece bütün ÇIPLAKLIĞIYLA sana kendimi kaptırdım."

Daha fazla kızarmam için inadına yapıyordu. Ben ise cevap veremiyordum. Artık bana acımış ve cevap vermeyeceğimi anlamış olacak ki sırıtarak odadan çıktı.

Kendi odamda olmadığımı fark edince beyaz çarşafı üzerime sararak odadan çıktım. Kimseye gözükmeden odama geçeceğimi sanarken Juvia'yla göz göze geldik.

"Lucy-chaaan! Juvia utanıyor."

Benden fazla utanamazdı. Juvia'nın sesini duymuş olacak ki Gray ve Natsu da gelmişti. Ben de üzerimdeki çarşafla öylece kalakalmıștım.

Natsu sinsi sinsi gülüyor, Juvia Gray'in gözlerini kapamaya çalışıyor, Gray de dudağını ısırarak bana bakıyordu.
Juvia'nın sesiyle Natsu sırıtmayı kesip dik dik bana bakmaya başladı.

"Gray-sama gözlerini Lucy-chan'dan alamıyor."

Natsu sonunda dayanamamış olacak ki bileğimden tutup beni odaya sokup, kapıyı kilitledi.

"Biraz dikkatli olsana!"
"Ne bağırıyorsun be! Bilerek mi yaptım?"
"Bilmem, belki bilerek yapmışsındır!"
"Saçmalama Natsu!"