Hoofdstuk 2

373 16 0
                                    

POV Julie

Als Jasper weg was liet ik me op de zetel vallen. Iemand die vrienden wilt zijn! 'Julie, schat, we gaan eten!' riep mijn mama vanuit de keuken. Als een gek wou ik over de zetel springen, maar bleef haken aan de leuning en viel zoals je al kan raden: op mijn gezicht. De zetels van tegenwoordig staan echt overal in de weg. Hebben die niks beters te doen?

Ik ging aan tafel zitten en ik wist al wat er ging komen: een heel verhoor over Jasper. En ik had gelijk! Mijn mama begon luid te schreeuwen: 'En wie was die leuke jongen die er voor jou was?' 'Jasper' zeg ik droogjes terug. 'Kunnen we nu eten?' 'Nee, en wie is Jasper? Hij is wel knap. Die goede jongenssmaak heb je zeker van mij. Hebben jullie al verkering?' vroeg ze luidruchtig. 'Jezus mam, Jasper is gewoon een vriend. En als jij toch zo een goede smaak hebt, waarom ben je dan gescheiden met papa?' zei ik geïrriteerd. Die zat, mijn mama zei niet meer en ging met de warme kom zelfgemaakte lasagne aan tafel zitten. Terwijl we aten was het stil...

Sorry voor het saaie en korte stukje!
Hoplijk vinden jullie het een beetje leuk?
Silke♡

Bully or LoverWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu