Bully or Lover

Hoofdstuk 6

POV Jasper
Ik zag Scarlett en Julie lachen. Ze is zo schattig als ze lacht. Dan verschijnen die mooie kuiltjes in haar wangen. Als ik doorheb dat ik sta te staren draai ik me gauw om. Nathan gaf me een schouderklop en vroeg: 'Waarom ga je niet voor haar man?' Misschien had Nathan wel gelijk. Wat kon ik verliezen? Ik had al snel een antwoord gevonden: onze vriendschap. Ik ken Julie niet zo lang, waarom zou ik ze dan zo snel al uit vragen?  Ik besloot Nathan zijn vraag te negeren en naar mijn kluisje te gaan.

Ik zag Niels en Jessica in het midden van de gang elkaar aflebberen. Ik liep samen met Nathan er nonchalant voorbij en zei spottend: 'Zorg dat je elkaar niet inslikt hé.' Ik kreeg twee boze blikken terug. Ik negeerde het en zag Julie ook aan haar kluisje staan.
Ze stopte nogal onhandig haar boeken in haar kluisje. Ik zag Jess en Niels haar haar toe lopen en zag hoe Niels haar bij haar kraag nam en haar hoofd tegen de kluisjes sloeg terwijl Jessica al haar boeken uit haar kluisje gooide. Julie probeerde haar los te wurmen wat niet echt lukte. Ik wou helpen maar stond aan de grond genageld. Ondertussen kreeg Julie een slag in haar gezicht. Uiteindelijk gaf ze Niels een knietje en ging hij door zijn benen en zijn greep verslapte. Ze duwde Jessica tegen de muur en siste iets in haar oor. Vervolgens nam ze haar tas en raapte ze haar boeken van de  grond en liep arrogant naar de toiletten. Ik wou haar achterna lopen maar Glenn hield me tegen die er ondertussen bij was komen staan. Toon zou waarschijnlijk meisjes aan het versieren zijn. Glenn wees naar Alya en Scarlett die al richting de toiletten waren gelopen.

POV Julie
Niels sloeg me nog eens in mijn gezicht terwijl Jessica mijn kluisje maar bleef uitladen. Ondertussen bonsde mijn hoofd al van de pijn. Ik twijfelde maar gaf Niels dan toch met mijn knie een stevige trap in zijn edele delen. Niels zakte voor me kreunend op de grond waardoor ik me los kon rukken. Jessica was ondertussen gestopt mijn al mijn boeken op de grond te verspreiden en ik plakte haar tegen de muur. 'Het is niet omdat je vriendje zo achterbaks doet dat jij er als een schoothond achterna moet gaan.' siste ik met gesloten tanden in haar oor en liep dan vluchtig, tussen de mensen door naar de toiletten. Ik keek naar mezelf in de spiegel. Mijn oog was blauw/paars en ik had een bloedneus. Ik nam snel zakdoekjes uit mijn tas in de hoop dat mijn neus zou stoppen met bloeden. Alya en Scarlett kwamen de toiletten in lopen. 'Gaat alles wel goed?' vroeg Alya angstig. 'Ja, niks aan de hand.' mompelde ik terug. De bel was ondertussen al gegaan maar ik was niet van plan om met een bloedneus in de klas te gaan zitten. Die rot mensen van Niels zitten nu ook  bij mij in de les Frans samen met mijn groepje. Na een kwartier was mijn neus gestopt met bloeden. Alleen had ik nu een lelijk blauw oog. 'Laat dat maar aan mij over!' riep Scarlett en ze haalde haar make-up tasje boven. Wat borsteltjes en laagjes verder was Scarlett eindelijk klaar. Het blauw rond mijn oog was zo goed als weg. Samen met Alya en Scar ging ik naar het juiste lokaal. Tot mijn verbazing zaten Niels en zijn groep in de les. Mevrouw Tournet keek ons kort aan: 'Zo dames, te laat? Hopelijk hebben jullie een goede reden om te laat te komen in MIJN les.' Ze legde extra nadruk op "mijn les". 'Wel, er waren wat ongemakkelijkheden in de gang.' antwoordde ik beleefd. Tournet knikte en we gingen zitten achter Jasper,Glenn, Toon en Nathan. 'Alles oke? Wat is er gebeurt?' fluisterde Toon. 'Niks speciaals, Niels.' zei ik terwijl ik met mijn ogen rolde. 'Daar vanachter! Als jullie liever willen babbelen kunnen jullie je ineens melden.' Riep mevrouw Tournet door de klas. Snel hield ik mijn mond. Scarlett darentegen ging op Tournet in: 'Oké, we gaan al.' zei ze kalm. Ik keek haar met grote ogen aan. Ik ben nog nooit uit de les gezet, laat staan zelf vertrokken. Heel onze groep stond op en Jasper wenkte dat ik ook mee moest vertrekken. Langzaam stopte ik mijn spullen in mijn rugzak en slenterde de klas uit. Toen ik voorbij Niels zijn bank kwam, gaf hij me een briefje. Mevrouw Tournet keek me boos aan en ging verder met haar les.

Eens buiten ging ik naar het secretariaat, maar Nathan hield me tegen. 'Wat ga jij doen?' vroeg hij en hij keek me raar aan. 'Me gaan melden natuurlijk, wat anders? De eendjes gaan eten geven in het park?' vroeg ik ironisch. 'Denk je nu echt dat we ons gaan melden?' lachte Toon. We gingen naar de aula en zette ons op een bankje. Ik dacht aan het briefje dat Niels me gegeven had en haalde het uit mijn broekzak. Eigenlijk wou ik zelfs niet eens weten wat erop stond. Ik opende het en las:

Julieke,
Na schooltijd wil ik je iets vragen.
En nee, niet voor huiswerk te maken.
Ik hou wel wel van chickies met lef.
Om 16u bij fietsenstalling.
Zorg dat je er bent!
Niels X

Als het niet ging over huiswerk,waarover zou hij me dan wel willen spreken? Misschien wou hij me terugpakken voor dat knietje en hing hij mij nog eens in elkaar proberen slaan. En sinds wanneer voegde Niels kusjes toe aan zijn briefjes? 'Is er iets?' vroeg Jasper bezorgd. Ik schudde hevig mijn hoofd en propte het briefje in mijn etui. Ik ga het Jasper niks vertellen want anders is hij weer overbezorgd. Dat is natuurlijk goed bedoeld maar ik heb niet altijd iemand die het voor mij opneemt. Na school verzon ik een smoes dat ik mijn oma moest helpen met afwassen en wachtte op Niels in het fietsenhok.

Toen Niels eraan kwam zag ik dat ook hij alleen was gekomen. Ik durfde niks te zeggen maar gelukkig begon hij het gesprek.

'Luister Julieke, die nerd vonden we maar saai, en makkelijk aan te pakken. Maar de nieuwe Julie staat ons wel aan. Wat zou je denken als we stoppen met al dat gedoe en je één van ons groepje wordt?' Vroeg Niels, de badboy van het school dat nu echt? 'Luister Niels, ik weet niet wat jij geslikt hebt maar pesterijen kunnen niet zomaar vergeten worden. Het blijft een litteken die jaren dat je me treiterde. En nu opeens wil je vrienden worden? Das veel te verdacht.' antwoordde ik op mijn hoede. Ik wist dat Niels altijd zijn zin wou hebben. 'Julie, het spijt me. Het spijt Jess en het spijt Ruben. We willen de nieuwe Julie leren kennen die we niet afpersen voor huiswerk, die we niet blauw slaan en de Julie die opeens vreselijk knap geworden is.' Dat laatste deel van zijn zin zei hij heel zachtjes. Wel, make-up en een kleedje kunnen wonderen doen. Ik knikte. 'Wat stel je voor?' Zijn ogen begonnen te twinkelen alsof een kindje dat in de winkel een lolly kreeg. Ik kon ze teminste een kans geven. 'Dat ik stop met dat belachelijk gedrag als jij morgenmiddag met Jess, mij en Ruben doorbrengt. Morgen is het toch woensdag.' Zou hij het menen wat hij zegt? 'Oke is goed.' mompelde ik stilletjes. Een lach verscheen op zijn gezicht. Niet wetend of dit een goede optie was. 'Geweldig! Tot morgen Julie. En dank je dat je ons een kans geeft.' Hij gaf me een kus op mijn wang en liep weg.Hij leek echt oprecht enthousiast. Aan de schoolpoort draaide hij zich nog eens om en zwaaide. Lachend zwaaide ik terug. Ik weet niet wat hierachter zit, maar die lieve Niels staat me wel aan.
Met Ed Sheeran in mijn oren fietste ik naar huis.

'Mam, ik ben thuis!' schreeuwde ik. 'Is goed lieverd. Kom je direct eten? Je moet straks naar de basketbaltraining en ik heb pizza gemaakt!' riep ze terug. Ik spurtte naar de keuken. En inderdaad mama haalde net een pizza uit de over en het aanrecht lag bezaaid met gesneden groenten. 'Hoe was het vandaag op school?' vroeg ze terwijl ze de pizza op tafel zette. 'Wel goed, ze hebben me een blauw oog geslagen. Maar ze gaan stoppen met zo irritant te doen. Nou ja, dat hebben ze beloofd.' Mama keek angstig naar mijn oog maar knikte goedkeurend. Na een pizza nam ik mijn sporttas en liep terug naar beneden. 'Mam, ik ben naar basketbal!' riep ik.
Even die pizza-calorieën verbranden.