Bully or Lover

Hoofdstuk 20

POV Jasper

Vroeger dan normaal loop ik door de gangen van het schoolgebouw. Ik wou als eerste naar de klassenlijsten gaan kijken. Stiekem hoopte ik terug bij Julie in de klas te zitten en bij de anderen. Tussen Julie en mij ging het beter dan ooit. Niels en Ruben waren vertrokken naar een andere school en ik was ze niet meer tegengekomen. Beter zo. Nadat ik met Niels gevochten had wou ik die gast het liefst nooit meer zien.

Na eindelijk mijn naam te hebben gevonden op de lijst zag ik dat Julie, Nathan en Glenn bij mij in de klas zaten. Scarlett, Alya en Toon in de andere klas. Langzaam slenterde ik terug richting het schoolplein. Op Julie hoefde ik niet te wachtten, ze moest naar de dokter. Waarom wist ik niet, maar volgens haar niks om zorgen over te maken.

'Hey Jasper!' Riep Scarlett over het hele plein. Samen met Alya kwam ze naar mij toegelopen. 'En? De klasverdeling al gezien?' Vroeg ze. Ik knikte. 'De groep is gesplitst. Jij met Alya en Toon in een andere klas. 'Das klote...' Mompelde Alya. Niemand ging er verder op in tot mijn verbazing.

Even later zaten we in de nieuwe klas. Ik had nog steeds niks van Julie gehoord en het was intussen al half elf.
Er werd nogal hard op de deur geklopt en zonder te wachten op een antwoord kwam de rector binnen. 'Beste klas, ik ben hier met niet zo goed nieuws.' Begon hij zijn mededeling. Dat begon al goed. Toch niet weer zo iets dat de verwarming niet werkt ofzo. Of dat de elektriciteit was uitgevallen. Het is hier altijd wel iets. 'Éen van jullie nieuwe klasgenoten Julie Smeekens moest vandaag langs het ziekenhuis voor een bloedafname. Helaas is er geen goed nieuws. Ze blijft ook voorlopig en paar dagen in de kliniek. Ik hoop dat jullie aan haar denken en jullie nota's willen doorgeven. Ik weet niet wanneer ze terug is.
Even stond mijn hart stil. Julie, in het ziekenhuis? Waarom had ze dat niet gezegd? Even staarde ik voor me uit. Duizend vragen vlogen door mijn hoofd. Op de eerste schooldag. Na school zou ik onmiddellijk langs het ziekenhuis gaan. 

Nathan stootte me aan. 'Wat is er met haar?' Ik zuchtte. 'Wist ik het maar...' Antwoordde ik en bleef voor me uit staren. 'Wist jij dit?' Vroeg hij verder. 'Nee...'
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Sorry dat ik een hele tijd niet geüpload heb en dat het zo een kort stukje is. Maar ik heb het nu ook even moeilijk thuis en had geen inspiratie en zin op te schrijven.
Sorry
Silke❤️