Haar ouders waren het perfecte voorbeeld van liefde op het eerste gezicht.
Hoewel, eerste gezicht. Haar vader was blind geweest, tot haar moeder haar hart voor hem had open gesteld. Hij was genezen dankzij haar liefde.
Wat als de maangodin haar op...
Bjorn liet ik achter bij een boom. Ondertussen ging ik proberen om aan eten te komen. Mijn hele plan had nu vertraging opgelopen. Mijn gedachten draaiden ook op volle toeren. Ik probeerde te bedenken wat ik moest doen. Eigenlijk mocht ik niets veranderen aan het verleden. Alleen was ik bang dat mijn ouders dan niet bij elkaar zouden zijn.
Ik had een hele hoop ideeën, maar er leek niet één geschikt om echt te gebruiken. Ik dacht erover na om het gewoon allemaal tegen mijn vader te vertellen. Het hele verhaal, hoe zijn bèta hem probeerde te vermoorden én dat er echt wel een happy-ending voor hem was.
Het enige dat ik zeker wist was dat het via mijn vader zou moeten gebeuren. In het verhaal dat mijn moeder altijd vertelde had mijn vader haar gered van de dood. Door besjes, denk ik. Misschien kon ik dat wel gebruiken in mijn voordeel.
Natuurlijk zou ik dat zelf moeten doen. Matthew had alle troeven in handen nu. Mijn moeder zou niet bij mijn vader blijven, dus had hij alle macht. Hij zou mijn moeder dus zeker niets aandoen. Dan moest ik jammer genoeg zelf maar het heft in eigen handen nemen. Als ik een paar besjes zou vergiftigen, was dat al genoeg om haar ziek te maken. Dat zou al meer dan voldoende zijn.
Ik liep rond op het marktje. Jammer genoeg had ik geen muntstukken mee, dus ik zou moeten bedelen.
Ik bleef af en toe staan bij een kraampje en keek zo zielig mogelijk. Het was pas bij een oudere dame dat ik geluk had. Ze gaf me een brood en wat water. Ik bedankte haar uitvoerig, voor ik weer naar Bjorn ging. Gelukkig zat hij nog steeds op dezelfde plaats.
We verdeelden het brood en het water, en ik zorgde ervoor dat we van beide nog wat over hadden als voorraad. Daarna liet ik Bjorn terug achter. Nu begon mijn zoektocht naar besjes. Ik kende de roedel als mijn broekzak. Alleen hoopte ik dat ze nog steeds op dezelfde plaats waren.
Na wat zoeken vond ik ze. Ik plukte er zoveel mogelijk, voor ik naar het roedel huis ging. Daar wachtte ik tot niemand in de buurt was, voor ik naar de keuken ging. Ik zocht naar een botje om de bessen in te doen.
Nu kwamen de twee moeilijkste taken. Ik moest een briefje achterlaten voor mijn vader én het gif vinden. Gelukkig was dat tweede niet zo moeilijk. Er was hier een arts, die vanalles bij zich had. Zoals verwacht was die net in lunchpauze. Ik pakte een paar besjes vast en deed daar een paar druppels op.
Daarna ging ik naar mijn vaders kamer. Mijn vader had twee kantoren. In alle twee stond er een speciale machine waarmee ik iets kon typen dat hij kon lezen. Net toen ik de eerste letter wou typen, ging de deur open.
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
