Haar ouders waren het perfecte voorbeeld van liefde op het eerste gezicht.
Hoewel, eerste gezicht. Haar vader was blind geweest, tot haar moeder haar hart voor hem had open gesteld. Hij was genezen dankzij haar liefde.
Wat als de maangodin haar op...
Matthew bekeek iedereen die voor hem stond. Nog steeds met die arrogante grijns. "Bedankt dat jullie allemaal aanwezig zijn!" zei hij luid, zodat ook de achtersten het konden horen.
Dan hoorde ik een deur open gaan. Mijn vader werd op het podium geholpen. Matthew wou echt wel het beeld tonen dat mijn vader niets alleen kon. Om zo de beslissing om zelf Alfa te worden te rechtvaardigen. Natuurlijk wist ik wel beter.
Zodra mijn vader op het podium stond, klom ik er zelf ook op. "Dit is een hele belangrijke dag voor de roedel en ... hé, wat doe je?" Ik negeerde Matthew en liep meteen naar mijn vader toe.
"Doe dit alsjeblieft niet! Je maakt een ongelooflijk grote fout!" zei ik tegen mijn vader. Matthew gaf mijn vader geen kans om iets te zeggen. "Haal dat meisje weg!" zei hij tegen de wachters. Ik pakte mijn vader's hand vast.
"Niets van dit alles is jouw fout! Matthew wil je juist een slecht gevoel aanpraten. Je bent een goede Alfa!" Net dan werd ik vastgegrepen. Eén van hen hof me over zijn schouders. "Matthew gaat de roedel kapot maken!" schreeuwde ik. Het hielp niet, dus besloot ik het over een andere boeg te gooien.
"Je enige kans om geluk is om alfa te blijven! Matthew wil al langer Alfa worden! Dit alles wordt je dood!" riep ik zo luid mogelijk.
Matthew had zijn armen gekruist en hij wachtte ongeduldig om verder te gaan met de ceremonie. Mijn vader daarentegen gaf deze keer wel gehoor aan mijn woorden.
"Wacht ... breng haar terug!" Matthew trok een wenkbrauw op en leek geïrriteerd. "Wat doe je Finn?" Matthew wou een stap naar voor zetten om nog iets tegen mijn vader te zeggen, maar mijn vader hield hem tegen: "Ik ben nog altijd Alfa, Matthew. Al in dat meisje wil spreken, dan wil ik haar spreken. Punt."
De wachter zette me terug op de grond en ik ging naar mijn vader toe. "Leg nu maar eens uit wat je bedoelt." zei mijn vader. Ik ademde diep in en uit.
"Matthew heeft je gehersenspoeld. Hij wil dat je je schuldig voelt over alles dat er gebeurd is. Alleen is hij zelf vanalles van plan om zelf Alfa te worden."
Ik keek vanuit mijn ooghoek naar Matthew. "Hij is waarschijnlijk zelf met het idee naar voor gekomen. Hij komt er zelf het beste uit. Zo heeft hij macht en ben jij uit de weg geruimd." Er was geen emotie te zien op mijn vaders gezicht. Op dat van Matthew wel. En de emoties die ik zag, waren geen goed teken.
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
