My Mini Heart Attack (COMPLETED)

Chapter 6

Nagising siya sa liwanag na nanggagaling sa labas ng kanyang silid. Napamura siya nang maramdaman niya na sobrang sakit ang ibaba niya. Siguro naninibago lang siya dahil sa matagal na rin iyong huli na may nangyari sa kanila ni Mario. Napatingin naman siya sa kanyang tabi nang bigla siyang nalungkot dahil wala na si Mario. Dahan-dahan naman siya napabangon nang kumirot na naman ulit sa sobrang sakit ay parang mababalian na siya nang balakang. Nang biglang bumukas ang pintuan ng silid niya at iniluwa doon ang walang saplot na si Mario.

Napatingin naman siya sa ibaba nito. Nakita na naman niya ang tayong-tayong alaga nito na akala mo ay sasabak sa gyera. Bigla na naman siyang napa-iwas nang tingin dito. Nang maramdaman niyang umuga ang kama.

"You're blushing.?" puna ni Mario sa akin at niyakap ako sa aking likuran.

"Hindi kaya." Sabay layo ko ng kunti dito. Pero bigla na namang kumirot ang gitna ko dahilan para mapa hiyaw ako. "Araay!"

"Fuck, baby okay kalang ba.?" nag-aalalang tanong ni Mario sa akin na inis naman ako sa tinawag nito sa akin.

"Ano ba. Baby ka nang baby. Hindi naman ako sanggol," binukaka ko naman paharap  ang kipyas ko dito. "Kung maka tira ka nga sa akin ka gabi parang end of the world na tapos baby pa rin ang tawag mo sa akin. Tignan mo nga ang pula-pula na tapos baby pa rin. Buisit ka." inis na tumayo ako dito. Pero wala pa ring kwenta masakit pa rin at feel ko namamaga ang ibaba ko. Kaya pa ika-ika siya kung maglakad. Buisit talaga tas baby pa rin tawag niya, sa akin.

"Ahhhh!" napatili naman siya nang bigla siyang buhatin ni Mario at ibinalik sa kama. "Ano ba Mario ibaba mo ako." Utos ko dito. Ibinaba nga ako nito pero naka higa na ako sa kama. Inis ko itong tinignan. Kasi pareha kaming walang mga damit at nasa ibabaw ko ito. 

"Im sorry okay. Kung ayaw mo nang baby ang itawag ko sayo oka fine. Honey nalang." Sabay ngisi nitong nakakaloko. Ako naman tinignan ko ito nang masama. Ayaw ko nga ng baby tapos honey naman ang gustong itawag nito sa 'kin. "What?" patay malisyang tanong nito sa akin kaya tuloy naka tanggap ito sa akin ng madaming erap.

"Ewan ko sayo. Umalis ka na. Isa pa hindi ako bubuyog." Akmang aalis na ako ng kama ng bigla akong daganan ni Mario.

"Ayaw mo ng baby dahil mukha kang sanggol. Ayaw mo rin ng honey dahil hindi ka bubuyog so ano ang gusto mong itawag ko sayo. Misis.?" ngisi ni Mario sa akin. Ako naman hindi mapigilan ang hindi pamulahan sa mukha. Dahil sa sinabi nito. Misis daw. Bat ang sarap sa pakaramdam na tawagin ako nitong misis. Napailing naman ako at kinagat ang labi ko dahil hindi ko mapigilan ang hindi kiligin. Bumibilis din ang tibok nang kanyang puso.  Ano ba iyan ma o-ospital ata siya ng wala sa oras. Nakaramdam naman siya na umalis sa ibabaw niya si Mario. Kunot noo niya itong tinignan habang nagbibihis ito.

"Anong ginagawa mo?" tanong ko dito ako naman ay napa upo.

"I have to go. Kailangan ako ng boss mo. Actually nagluto ako bago kita gisingin para sabay sana tayong kumain. Pero ang magaling ko na kaibigan na boss mo ay kailangan ako ngayon dahil kinnidnap niya ang kapated kong matigas pa sa bato ang ulo." Paliwanag ni Mario sa akin. Naiintindihan ko naman iyon pero ano ba yan. Hindi niya makakasama si Mario na kumain. Gusto niyang sakalin ang boss niya pero kung sasakalin niya naman ito sino ang magpapasweldo sa kanya paano na ang mga magulang at kapated niya na nag-aaral pareho sa College. So ipagpapaliban ko na ngalang muna. Kakain nalang akong mag-isa ngayon. Sanay na naman ako.

"I have to go bye." Mabilis naman siyang hinalikan ni Mario sa labi at nagmamadaling lumabas sa silid niya si Mario ng bigla naman siyang napatalon sa gulat ng biglang tumunog ang cellphone niya.

"Hello"

"Ate si Tatay."

Napatayo naman siya ng marinig niya ang salitang si Tatay. "A-anong nangyayari kay tatay, Ana?" Tanong niya sa kapated na umiiyak sa kabilang linya.

"Sinugod namin sa hospital kasi sumisikip na naman daw ang dibdib niya at di siya makahinga ng maayos. Ate Tamarra we need you here. Si Ate Tessie wala po dito nagbakasyon po kasama ang boyfriend niya." fuck mura niya sa kanyang isipan. Kahit kailan talaga sakit ng ulo ang kakambal niya. Hindi niya ito maasahan pagdating sa pamilya nila. Magkaibang-Magkaiba ang ugali nilang dalawa kung siya napupuri ng buong pamilya niya dahil masipag siya, palaging sumusunod sa magulang at palaging top sa skwela pero si Tessie naman ay hindi naka pagtapos sa pag-aaral dahil rebelde ito,  eresponsable at happy go lucky lang. Napag-alaman ko rin na naging kabit ito ng mayor namin ngayon.

"Nanjan ka pa ba, Ate Tamarra?" Tanong ng kapated niya sa kanya.

"Oo, sige uuwi ako jan. Kung may kailangan kayo jan tawagan mo ulit ako." Agad naman siyang tumayo kahit masakit pa ang ibaba niya. Kailangan siya ng pamilya niya ngayon lalong-lalo na ang nanay niya na alam kung natatakot ito. Mabilis niyang inayos ang kanyang mga damit na dadalhin hindi naman siya magtatagal doon sa probensya nila dahil may trabaho din siya.

Speaking of trabaho Kailangan niya palang tawagan ang boss niya. Kaya agad siyang nagpipipindot sa cellphone niya. Tattlong beses lang nag ring at may sumagot na sa kabilang linya.

"Hello, Sir Simon." sabi ko dito.

"Hello, napatawag ka?" tanong nito sa akin oo nga pala kinnidnap pala nito ang kapatid ni Mario. Tsk

"Sir magpapa-alam lang po sana ako sayo na mag-le-leave muna ako kahit dalawang linggo lang kasi po na hospital po ang tatay ko. Kung okay lang po?" Tanong ko dito

"Okay sige. Pero bago ka umalis ibilin mo muna sa iba ang trabaho mo." Sasagot sana ako ng biglang nawala sa kabilang linya ang boss niya. Muli niyang i-dial ang kanyang cellphone pero wala na. Agad siyang nag-ayos at kina-in ang niloto sa kanya ni Mario oo nga pala need niyang tawagan si Mario pero wala pala siyang numero dito so anong gagawin niya.

Edi wala. Di naman siya magtatagal doon.