K I S S E D by the B A D D E S T B I D D E R (fanfic)

E P I S O D E T H R E E

Bumaba na ako papunta sa dining room. Lahat sila nakaupo doon. Napangiti ako.

" Sit here miss" alok ni Ota. Pupunta na sana ako doon kaya lang pinigilan ako ni Eisuke.

" Sit beside me" napatingin ako kay Eisuke.

His glare is commanding me.

" I will only tell you this once, dont be stubborn or else" nakita ko ang linya na gumuhit sa labi niya. Kinilabutan ako agad.

" Sorry" bulong ko na lang kay Ota.

Walang imik sila na kumain. Andito nga ang mga katawan nila pero parang kumakain ako ng magisa. Napatigil ako sa pagkain. Sobrang dami ng gumugulo sa isip ko

" Bakit ako nandito?" basag ko sa katahimikan. Ive been asking these question in my mind at hindi ako mapakali sa mga naiisip ko.

Lahat sila napatingin saakin.

" Dont ask question, just eat" Walang emosyon na saad ni Eisuke.

Napatingin ako sa kanya. Napakuyom ako.

" Bakit ayaw mo bang sagutin ang tanong ko? May kasalan ba ako kaya mo ako binili para pahirapan! Just answer my question for god's sake!"

Natahimik ako dahil sa ingay ng pagbitaw ng kutsara ni Eisuke.

" Calm down Eisuke" Pagpapakalma Ni Baba.

" Who gave you the permission to ask question?" nangigitgit niyang saad. Pero sa pagkakataong iyon ay hindi ako nagpatinag.

" Bakit kasi hindi mo na lang ako sagutin. Bakit ako nandoon sa stage nung araw na iyon. Bakit binili mo ako. Ano bang gusto mo saakin. Paglalaruan mo ba ako"

" SHUT UP!" napatigil ako sa pagsasalita dahil sa pagsigaw niya. Nabalot ng takot ang buong kalamnan ko dahil sa tingin niya.
Bigla siyang tumayo at hinila ako ng sobrang lakas papunta sa kwarto"

" Eisuke!!" pigil ng ibang lalaki pero hindi siya napigilan.

" Nasasaktan ako, ano ba " umiiyak ko nang saad. Natatakot ako . Ayoko sa kanya.

Inilock niya ang pintuan bago ako tinulak sa kama.

" I told you, dont be stuborn. Maiksi ang pasensya ko, wag mo akong subukan"

" Ang sama mo" saad ko habang pinupunasan ang luha ko.

" Ang sama sama mo!!"

Bigla niya akong hinugot at isinandal sa pader. Kinulong niya ako sa nga braso niya. Hindi ko mapigilan ang hindi mapaiyak. Natatakot na ako. Natatakot ako.

" YOU! Stop Crying! " nagpipigil niyang galit.

" I TOLD YOU TO STOP CRYING!" napapikit ako sa pagsigaw niya. Natakot ako na baka saktan niya ako. Pero hindi ko inasahan ang ginawa niya. Sa halip na malakas na sampal ang inabot ko ay napamulat ako ng maramdaman ko ang mahigpit na yakap niya saakin.

" Stop crying, please" napatigil ako sa ginawa niya.

" Eisuke"
He was gentle. It was caring. Hindi ko alam siguro guni guni ko lang iyon. Eisuke who are you? Why are you doing this?

" Please" hindi ko alam kung bakit hindi ako makahinga. Alam kong hindi dahil sa pagkayakap niya saakin kungdi dahil sa lakas ng pagkabog ng dibdib ko.

" Bakit?" mahina kong sambit.

Hindi niya ako binitawan. Ilang minuto din kaming ganoon. Nagsimulan na ring humito ang paghikbi ko. Doon ko na lang naramdam na kumalas siya sa pagkakayakap saakin.

Tumalikod agad siya.

" I am going to tell you this once, I bought you, so do as i tell you cause if you dont, hindi mo magugustuhan ang gagawin ko sayo, dont forget that" yun lang ang sinabi niya bago tuluyang lumabas ng kwarto.

Bakit?....

----------------------------------------------------

Pls. Comment