K I S S E D by the B A D D E S T B I D D E R (fanfic)

E P I S O D E F O U R T H E E N

Hindi ako makagalaw sa kinauupuan ko. Tuloy tuloy pa rin ang pagluha ko. Ano ito? Bakit ganito ang nararamdaman ko? Natatakot ako. Natatakot ako!

" T- tulong, parang awa niyo na tulungan niyo ako"  yun lang ang tanging nasasabi.

    "Hahahaha" walang humpay na tawa ng isang lalaking may hawak ng kutsilyo

" Dont worry, youll be alright, for now" napatingin ako sa likod ko at may dalawang lalaki na nakahawak sa kamay ko.

" Tulong! Please tulungan niyo ako!!"  sigaw ko habang walang humpay sa kakaiyak.  Tulong, please parang awa niyo na.

" Please, someone help me"

"Yuki!!" biglang may kumabig saakin sabay yakap ng mahigpit.

" Sshhh, its okay its okay, dont cry please im here, stop crying Yuki"  naramdaman ko ang yakap niya. Hindi ko pa din magalaw ang katawan ko dahil sa sobrang takot na nararamdaman ko.

" Tulungan niyo ako, please parang awa niyo na"  naramdaman ko ang mas lalong paghigpit ng yakap niya. Napahawak na lang ako sa braso niya.

" Im here, please, I wont let them hurt you, not anymore"

       Hindi ko alam kung anong nararamdaman ko. Natatakot na ako. Sobrang natatakot ako

" Im sorry, Im so sorry if i couldnt protect you, im sorry if they hurt you and i couldnt anything. Please Yuki, stop crying, it hurts me so much when i see you like this"

" M-may lalaki, sasaktan nila ako"

" Yuki"  napahigpit ang hawak ko sa braso niya.

" Ill protect you Yuki, i promise. I wont let them hurt you again. Ill do anything to protect you, just please stop crying, dont hurt yourself"

       Unti unting sumikip ang dibdib ko. Hindi na ako makahinga. Dahan dahang pumikit ang mata ko hanggang sa namalayan ko na nawalan na ako ng malay.

------_-------------------------_-------------------------------------------_------------------------------_------------

Nagising ako at mukha nina Ota, Baba at Iba pa ang nakita ko. They all look so worried.

" Yuki"  sabi ni Ota habang inalalayan akong makaupo.

" A-anong nangyari, bakit ganyan ang mga mukha ninyo" tanong ko sa kanila, pero imbes na sagutin nila ako

" Are you okay?  How are you feeling?! Is there anything you want!? Does youre head hurt?!"  napatawa lang ako sa reaksyon nilam

" Teka isa isa nga lang"   lahat sila napahawak sa batok nila. Napatawa ako ng mahina.

" Bakit ba ako nandito? Ano bang nangyari?" tanong ko sa kanila.

" We actually dont know what happened,  Eisuke just run off carrying you while shouting, you were unconcious.

       Bigla kong naalala yung nangyari kanina. Kinilabutan na lang ako bigla.

" E-Eisuke?"   di ko makapaniwalang tanong.

" Nasaan siya?"

" We also dont know, he just run off after bringing you here. He asked us to take care of you. We wanted to ask what happened but he was just, gone"
  Tumango lang ako.

" Ano ba talagang nangyari?"

     Umiling lang ako

" Wala Luke, siguro gutom lang ako kaya nahimatay ako bigla"   sabi ko na lang at ibinaling ang tingin sa paligid at nagbabakasakaling makita ko si Eisuke.
   
       Eisuke, bakit?

   Madami akong gustong tanungin, marami akong gustong malaman. Pero paano ko makukuha ang sagot sa mga tanong ko.

    Ano ba talaga ang nakaraan ko? Sino ba talaga ako?  May alam ba si Eisuke sa nakaraan ko. Gusto ko ng sagot sa mga tanong ko .. Pero hindi ko alam kung saan ako magsisimula sa paghahanap ng sagot.

Eisuke.....

---------------------------------------