Hindi ko magawang bitawan ang picture frame na hawak ko. Bakit meron nito si Eisuke? Bakit may picture kaming dalawa
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
" Eisuke?" napaatras ako habang napahawak sa bibig ko. Bigla na lang na tumulo ang mga luha ko.
Napatingin ako sa taong pumasok sa pinto. Nanlaki ang mata ko ng makita ko si Eisuke na gulat din sa pangyayari. Nabitawan ko bigla ang picture na hawak ko dahilan para mabasag ito.
"Y-Yuki?" napasandal ako sa pader habang sinusuportahan ang sarili ko para hindi matumba.
" What are you doin here?" mabilis siyang lumapit saakin at hinawakan ang braso ko.
"Bakit?" hindi ko magawang sabihin ang gusto kong sabihin, tanging bakit lang ang nasasambit ko.
"Sinong nagsabi sayo na pumasok dito?" hindi ko pa rin magawang sumagot sa kanya
"WHO!!" nabalik ako sa katinuan dahil sa pagsigaw niya.
"Anong ibig sabihin nun Eisuke?" nagawa kong tanungin siya.
"I asked you first so answer me!" buong lakas kong inalis ang braso ko sa pagkakahawak niya.
" Ako ang sagutin mo Eisuke, bakit? o kung hindi mo ako naiintidihan, Why!!?" hindi ko na napigilan ang sarili ko. patuloy na rin ang pagiyak ko.
"Hindi ko alam kung ano ang dapat kong isipin, marami akong tanong na gustong tanungin pero hindi ko malaman laman ang sagot dahil ayaw mo akong sagutin. Eisuke, sagutin mo ako kahit nagyon lang, ano ang ibig sabihin ng picture na yan"
pero yumuko lang siya. Hindi niya pa rin sinasagot ang tanong ko. Mariin kong pinunasan an luha ko bago tuluyang lagpasan siya. Pero hinawakan niya agad ang braso ko bago pa ako tuluyang makaalis.
" We knew each other ever since Yuki," nagkasalubong ang kilay ko
"Paano?"
"You were my fiance, and that pendant that you are wearing is a gift from mine on that night when i propose" napahawak ako sa kwintas ko.
Naglalakad si Yumi sa daan. Balot na balot siya dahil winter na. Nang naramdaman niya na may parang kung ano ang dumampi si pisngi niya, napatingin siya sa langit. Hindi niya napigilan ang pumikit at humiling sa pinaka unang araw ng pagpatak ng snow. Lagi niya itong ginagawa sa tuwing pumapatak ang snow sa pinakaunang araw.
" Sa tabi ng daan, sa ilalim ng ulan, malamig at puting nyebe, ang siyang tutupad sa kahilingan..." ipinatong niya ang kamay sa dibdib at buong puso na humiling
".... pag-ibig na wagas, ang siyang lulunas, sa taong nagdurusa't nasaktan" pagkatapos niyang banggitin ang hiling na iyon ay ibinuka niya ng dalawang braso at buong laya siyang umikot habang dinadamdam ang snow at kanyang kahilingan.
hindi niya namalayan na sa pagikot niya ay may natamaan ng kamay niya. Napamulat agad siya.
"Naku pasensya na po" paumanhin niya habang nakayuko. Pero nang hindi siya nito sagutin ay tiningnan niya ito. Nagiba ang reaksiyon niya sa nakita niya.
"nasa langit ba ako, bakit may anghel sa harapan ko" sabi niya sa sarili niya habang nakatingin sa lalaki.....Kay Eisuke..
Hindi niya alam kung bakit siya nalungkot nang makita niya ito, hindi kaya dahil sa umiiyak na mata nito.
"Ayus ka lang ba?" tanong ni Yuki na akmang hahawakan ang braso nito nito. Biglang nagiba ang ekspresyon ng mata niya, na kung kanina ay puno ng lungkot, nagyun naman ay matang puno ng galit.
Malakas na tinabig nito ang kamay ni Yuki dahilan para matumba ito. Nakita mismo ng mata niya ang paagkagulat ng binata habang unti unting binalot ng kalungkutan ang mata niya. Tumalikod ito at umalis ng hindi man lang siya tinulungan..
" ...pag ibig na wagas, ang siyang lulunas, sa taong nagdurusat nasaktan"
biglang umalingawngaw ang mga katagang iyon sautak niya, ang kanyang kahilingan
