K I S S E D by the B A D D E S T B I D D E R (fanfic)

E P I S O D E S E V E N T E E N

Nakaupo kaming apat sa isang bench at hinihintay ko pa rin ang sunod na sasabihin ni Ota.

" Amina is the girl who made this wo hate each other"

" Bakit ano bang nangyari"

" Amina is our childhood family friend, but the three of them is the closest than any of us..."

"... Yuki you know what happens to this kind of situation right"  

      Napatingin ako sa baba. Alam ko kung anong mangyayari pero i just couldnt bring myself to bring it up.

"... They fell in love with her, especially Eisuke" 
 
     Napadiin ang hawak ko sa upuan. Hindi ko alam pero bakit ako nasasaktan..

"... Hindi niya man sabihin i know hes been enduring the pain since Amina is with his twin brother Soryu"

"... Well i specially dont like Amina, shes a bicth, playing with our brothers"

Napatingin ako kay Baba.

" what do you mean"

"  today sHe liked Soryu and the next day she liked Eisuke"

"She doesnt even know who she liked, and i just couldnt bear to see my brothers suffering like that"

"... Eisuke wanted to ask her to marry him, but..."

" Wait"    bigla kong sabat sa sasabihin ni Ota.

" Punta muna ako sa cr" tumayo ako at umalis sa kinauupuan ko.

     Hindi ko kaya. Hindi ko kaya na marinig pa ang sasabihin niya. Gusto kong sampalin ang sarili ko. Bakit ako nagrereact ng ganito. Ano bang problema ko.

     Mabilis akong tumakbo papunta sa cr. Humarap ako sa salamin. Bakit? Bakit ako tumakbo. Bakit ayokong malaman ang nakaraan ni Eisuke. Bakit ako nakararamdam ng ganito. Hindi kaya, nagkakagus....

" Hindi... Hindi pwedeng mangyari to"            
    Napasabunot ako sa sarili ko.

" Get a grip Yuki,"

     Huminga ako ng maluwag bago lumabas ng cr. Pero napatigil na lang ako ng humarang bigla si Ota sa daanan.

"O-Ota?!"   nauutal kong sambit ng pangalan niya.

" You like him, dont you"  napatingin ako sa kanya.

" H-Huh!?" i said innocently kahit alam ko ang pinagsasabi niya.

" Eisuke, do you like Eisuke?"   hindi ako makapagsalita. Hindi ko din kase alam kung ano ang isasagot ko. Pati ako nahihirapang magisip.

    Napatingin lang ako sa baba.

" Guess you really do"  
   Nanlaki ang mata ko sa sinabi niya.

" H-Hindi kaya"   biglang hinawakan ni Ota ang pisngi ko.

" Yuki, please dont torture yourself, kung hindi mo na kaya, pwede ka namang umalis diba"   nagkasalubong ang kilay ko.

" Ano bang sinasabi mo?"

" Kung napapagod kana na kasama si  Eisuke, if ever you want to give up, you can do it, i will always support your decision"

" Ota"

" Your special to us, Yuki, youre special to me, and i dont want to see you get hurt especially if its because of us. Sabihin mo lang kung hindi mo na kaya"

    Hinawakan ko ang kamay ni Ota na nasa pisngi ko.

" Salamat Ota, dahil sayo laging gumagaan ang pakiramdam ko, pero gusto kong malaman mo na kaya ko, kaya ko to, wag kang magalala dahil hanggat sa makakaya ko, di ako magsasawa na mahalin kayo. Pamilya ko na kayo Ota, kaya gagawin ko ang lahat para maging masaya kayo"
  

      Hindi ko alam kung bakit niyakap ako ni Ota pero nagawa kong ibalik ang yakap niya.

" Thank you Ota" i whisper.

   Naramdaman ko lang na humigpit ang yakap niya.

"Ota?"

----------------------------------------------------------

Guys pasensya na ah.. Medyo matagal tagal din ang update ko. Fiesta kasi ng town namin sobrang naging busy sa bahay, pero wag kayong magalala babawi ako ng bonggang bonggang update sa susunod. Thanks sa pagaantay 😊😊