Nakauwi na si Yuki sa bahay nila pero hindi pa rin mawla sa isip niya yunng lalaki na nakita niya kanina. There is something in that man na hindi makalimutan ni Yuki.
"Bakit kaya ang lungkot niya?" Napatanong sa isip si Yuki habang ibinagsak ang sarili sa higaan.
Hindi niya pa rin maiwasan ang hindi magtanong kung ano ba talaga ang nangyari, hanggang sa hindi niya na namalayan na nakatulog na pala siya.
Kinaumagahan ay nagising si Yumi dahil sa isang panaginip. Napahilamos na lang siya sa kamay niya bago tuluyang tumayo.
Lumabas si Yumi para pumunta sa coffee shop bago siya dumiretso sa school. Pumasok siya sa coffee shop na lagi niyang pinupuntahan, pumiwesto siya sa may bintana, nakatingin lang siya sa labas habang nagsisiulanan ang mga snow at sumusipsip siya ng mainit na kape.
Habang gingawa niya iyon, biglang may lalaking dumaan, parang nagsihintuan ang paligid niya ng makita kung sino iyon. Yung lalaki na hindi maalis sa isip niya. Napatayo agad si Yuki at mabilis na lumabas ng coffee shop. Hindi niya din alam kung bakit niya ito sinusundan.
Bigla na lang itong pumasok sa isang iskinita at mabilis niya naman itong sinundan. Gulat niya na lang ng may bigla sa kanyang humila papasok sa isang iskinita ay malakas na isinadal sa pader na ngayon ay nakapaloob na siya sa mga bisig ng lalaki na kanina niya pa sinusundan. Hindi niya alam kung bakit nagiba ang tibok ng puso niya.
"Why are you following me?" napalunok lang si Yumi. Bakit ba sa lagay niya ngayun ay iniisip niya pa kung gaano kabango ang hininga niya.
" Answer me!!" napabalik siya sa katinuan dahil sa pagsigaw nito.
"Uh, um, w-wala"
" Are you a paparazzi trying to capture picture of me, are you!! napaisip si Yumi sa sinabi ng lalaki. Paparazzi? Is he some kind of artist para sundan.
"Bakit naman? Sikat ka ba? " tanong niya dito. Pero hindi lang siya nito sinagot at hinalungkat ang bag niya.
" T-teka sandali ano bang ginagawa mo!" pilit niyang kinukuha ang bag niya mula rito.
pero hindi pa rin siya nito sinasagot at patuloy sa paghalungkat sa gamit niya. Nang hindi na ito nagpapigil ay hinayaan niya na lang ito sa ginagawa niy. Napatigil na din ito ng mapansin na hinhayaan niya na lang siya sa ginagawa niya. Wala sa ayos na ibinalik nito ang bag niya. Napatingin na lang siya dito.
"Wag mo na akong susundan" Yun lang sinabi niya bago umalis. Pero hindi alam ni Yuki kung bakit hindi pa rin siya tumigil sa pagsunod dito. Parang may lubid na nakakabit sa kanya na patuloy sa pagsunod dito.
Napatigil na lang siya dahil tumigil diin ito. Humarap ang lalaki.
"What do you want?!! I told you to stop following me"
"Bakit umiiyak ka?" tanong ni Yuki sa kanya. Hindi man tumutulo ang luha niya, kita naman kung gaano namamatay ang puso niya at ito ang isang bagay na hindi niya maitatago kay Yuki.
Nagulat ito sa sinabi niya. Tumingin lang ito sa ibang direksyon.
"What are you talking about?"
" Umiiyak ka, kita sa mata mo kung paano ka umiyak, hindi man tumutulo ang luha ko alam ko na malungkot ka"
"And who the hell are you, to say something like that to me, its not like you can red minds" halata na sa boses nito ang pagpipigil ng inis.
"I cant read minds, yes thats true, but i know how to listen to what youre eyes is trying to say, hindi man kita kilala but i know somewhat or something purposely lead us together, para matulungan kita" naningkit lang ang mata nito.
" Lead us together to help me" sarkastiko nitong saad
"...pagibig na wagas, ang siyang lulunas sa taong nagdurusa't nasaktan.."
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
YOU ARE READING
K I S S E D by the B A D D E S T B I D D E R (fanfic)
Random" I bought you. You are mine. So do what i tell you to"
