Εμεις Μαζι; Ποτε.

Κεφαλαιο 15

Την επομενη μερα ημουν στην αγκαλια του.

Χτυπησε το κινητο μου και ηταν η μανα μου.

Το σηκωσα.

"Χρυσα που εισαι ελα εδω τωρα αμεσως"

"Ενταξει ερχομαι"

Η αληθεια ειναι οτι οι γονεις μου ποτε δεν με καταλαβαν.Κανεις ποτε δε μου σταθηκε οταν εγω το ειχα αναγκη.Παντα μονη μου εκλαιγα μονη μου τα εβγαζα περα με τα συναισθηματα και τις πληγες που μου δημιουργουσαν ανθρωποι.Παντα εγω θα ποναγα στο τελος της ημερας.Εγω θα ενιωθα εκεινον τον οξυ πονο στο μερος που βρισκεται η καρδια.Καθε μερα.Γιατι στο τελος εγω ημουν η αντιδραστικη,και παντα εγω εφταιγα.Ενω το μονο που ηθελα ηταν καποιον να ανοιχτω και να μιλησω.Να πω αυτα που με πονανε και αυτα που με μαχαιρωνουν μια ζωη.Και οι φωνες και η κριτικη τους για το ποια ειμαι και για το ποια πρεπει να γινω ηταν παντα ενα ακομα μαχαιρωμα στις πληγες.Οι γονεις μου λοιπον ηταν παραδειγμα προς αποφυγη για οταν μεγαλωσω.Θα φροντισω να μη γινω σαν αυτους.Καθε φορα που εκλαιγα ελεγα στον εαυτο μου,κρατησου.Εισαι δυνατη,σου υποσχομαι οτι οταν μεγαλωσεις θα εισαι περηφανη οχι για τον τροπο που σε μεγαλωσαν αλλα για αυτο που καταφερες μονη σου να γινεις.Γιατι ειναι δυσκολο να εισαι μονη σου σε εναν κοσμο που θα σε πληγωσει οχι σωματικα,αλλα ψυχικα.Ειναι δυσκολο να ανακλυπτεις με τον χειροτερο τροπο οτι ο κοσμος θα σε πληγωσει και εσυ να μην μππρεις να κανεις τιποτα.Ειναι δυσκολο να κλαις με λυγμους και να προσπαθεις να μην σε ακουσουν αυτοι.Ημουν παντα γλωσσου.Δεν αντιλεγω.Αλλα ειμαι ανθρωπος και διαφερω σε σχεση με τους αλλους.Ξερω τι μου αξιζει και τι οχι ισως ειμαι μικρη για να εχω την κριση ενος ενηλικα ομως αγαπαω πιο αγνα απο αυτους και συμπεριφερομαι αυθορμητα.Ο αυθορμιτησμος ειναι ο ορισμος της εφηβειας.Οι "μαγκωμενοι" ανθρωποι δεν πηγαν ποτε μπροστα.Δεν ημουν εγωιστρια στους ανθρωπους.Ημουν ομως εγωιστρια με εκεινους.Επρεπε.Δεν μου εφταναν τα λεφτα για ενα καλο σχολειο ή το καθημερινο φαγητο.Δεν τα ειχα καν αναγκη.Την εβγαζα με δημοσιο σχολειο και ενα σαντουιτς τη μερα.Ουτε τα ακριβα εστιατορια ειχα αναγκη ουτε τιποτα.Οι σχεσεις δεν φτιαχνονται με λεφτα και αυτο μου το απεδειξε ο Αρης"Κοιτα τις φιλες σου μιλανε με σεβασμο".Εγω ομως δεν ειμαι σαν τις φιλες μου.Πες με διαφορετικη.Δε σε αδικω γιατι ειμαι.Θα εχω να λεω για τα παιδικα μου χρονια.Θα εχω να λεω ποσο δυνατη ημουν να ανταπεξελθω μοναχα με λιγα δακρυα απεναντι σε ολους.Εδινα κουραγιο στον εαυτο μου με τη μουσικη και την γραφη.Παντα μ'αρεσε να γραφω αυτα που νιωθω.Νομιζω πως οτι εχουμε στο σωμα μας,απο το παραμικρο σημαδακι μεχρι τεραστια ουλη,εχει να μας θυμησει γεγονοτα.Αυτος ειναι ο λογος που παντα εγραφα στα χερια μου λεξεις η σημαδια.Κατα βαθος φωναζα βοηθεια μεσω αυτων των συνθηματων.Και φορουσα μαυρα.Στο κατω κατω νομιζω πως τα ρουχα μας πρεπει να εκφραζουν την ψυχη μας.Τα καταφερα μεχρι τα 16 μου χρονια και ειμαι ικανοποιημενη με αυτο που εγινα.Δε θελω να αλλαξω.Χρειαζομαι απλα να με αγαπησουν για αυτο που ειμαι.Για τον αντιδραστικο,ευαιξαπτο,οξυθιμο αλλα υπεροχο εαυτο μου.Γιατι ξερω τι αξιζω και ποια ειμαι.Ολοι ξερουμε την αξια μας.Παρολο που οταν μας λενε ομορφες λεμε ουτε καν ξερουμε οτι ειμαστε.Ειναι αυτογνωσια και αυτοκριτικη.Και ξερω οτι ειμαι ξεχωριστη.

Γιατι παρολο που δεν βγαζω 20 ουτε ημουν ευγενικη σε ολους,καταφερα να καταλαβω τι παει να πει ζωη με τον πιο δυσκολο τροπο.

Και ακομα δεν εχω δει τιποτα.

____________________

Αυτο το κεφαλαιο ειχε τις σκεψεις της Χρυσας και μαθαμε λιγο καλυτερα πως σκεφτεται και πως ειναι ο χαρακτηρας της.

Ξερω φαινεται μικρο αλλα ειναι γυρω στις 600 λεξεις

Ερωτηση:Θα κανατε παρεα μαζι της;

Επισης ξερω δεν ειχε καθολου Αρη αυτο το κεφαλαιο αλλα νομιζω ειναι ενα απ τα πιο σημαντικα κεφαλαια γιατι θα καταλαβουμε γιατι πραττει ετσι οπως πραττει η Χρυσα σε διαφορες καταστασεις

Αυταα

Φιλουμπες💕