Qendro!

Kapitulli 11

Hap sytë me ngadalë dhe mundohem të çohem.

Qafa po më dhembte keq dhe muskujt e trupit me dukeshin si të paralizuar.

U mundova përsëri të çohem por një peshë lart gjoksit tim me mundonte.

Ul shikimin tim dhe trupi i Marinës ndodhej lart timit duke fjetur qetësisht në kolltukun ku fjetëm dje.

Ndjej veten të buzëqeshë vetëm në pamjen e saj duke fjetur paqësisht.

Ngrej pak dorën  e djathtë dhe përkëdhel lehtë flokët e saj të zeza. Ishin aq të buta, dhe mbanin erë të mirë.

Me dorën e majtë e mbaja atë nga krahu i saj i dobet.  Doja t'a shtrëngoja fortë në atë moment. Nuk e di pse por janë disa momente kur ndihem plotësisht i lumtur dhe dua t'a tregoj.

Nuk më interesonte pozicioni i keq që kisha fjetur mbrëmë. Derisa ajo qëndroi me mua ishte mjaftueshëm.

Hodha një sy ores që ndodhej në murin përballë meje. Picerroj sytë për ta shikuar me qartë.

8:30, kisha akoma gjysëm ore për t'u bërë gati për në universitet.

<<Dritëz dielli!>>

Them , zëri im i trashë i mëngjesit del me i ngrysur .

<<Zgjohu kemi mësim .>>

Shkund vajzën trupvogël ndërsa me hapet goja për gjumë.

Ajo lëviz pak nga vendi i saj por më pas e zuri gjumi perseri.

<<Beb, zgjohu ose do të gudulis!>>

Kërcënoj duke qeshur.

<<Uhmmm jam mirë këtu. Ti je i ngrohtë dhe mban erë të mirë.>>

Ishte përgjigjja e saj . Më pas ajo më përqafon me duart e saj të vogla dhe vendos një puthje të vogël tek qafa ime .
Ndjej veten te lumturohet me këtë lëvizje të saj të thjeshtë. Zot, mund të bëhesh me e ëmbël nga ç'je? 

<<Marinaaaa, zgjohu!>>

Them dhe njëherë tjetër , por përgjigja e saj ishte thjeshtë një " jo" . Por mund të dalloja në tonin e saj se po luante me mua .

<< Në rregull, ti e zgjodhe ketë. >>

Tërheq dorën e majtë nga krahu saj dhe filloj të gudulis barkun e saj .

Ajo menjëherë filloi të qeshte dhe e qeshura e saj fëmijërore mbushi sallonin.
Mund të dëgjoja të qeshurën e saj gjithmonë, pa pushim.

<<Nda-ndalo!>>

U mundua ajo të thonte midis të qeshurave.

<< Kërko njëherë falje që s'më dëgjove, dhe pastaj ndoshta do ndaloj.>>

<<Te kam xhan, te dua ok, nda-ndalo haha -ha>>

Thotë ajo duke vënë gishterinjte e saj të hollë lart duarve të mia në një përpjekje të ndalojë atakun.

<<Jo.>>

Them duke qeshur bashkë me të, pa ndaluar lëvizjet e duarve të mia.

<<Lorenc, nd...ndal...>>

Kur dëgjova emrin qe nuk e kisha dëgjuar me muaj,  menjëherë ndalova lëvizjet e mia. Tashmë thjesht qëndroja i ngrirë duke e shikuar pa ditur se ç'të bëja.

Lorenci? Ajo u nda me atë para një viti e gjysëm. Mos akoma mban lidhje me të? Nuk është e mundur.
Ajo e do Lorencin akoma ,apo jo?

Pyes veten dhe ndjej zemren te me bjerë në këto mendime.