Sadece Öğretmen (Chanyeol OC)

📚 Özel Ders-1 📚

-Özel Bölüm 1-

*Kardeş Kıskançlığı.*

[Bölüm Ikizler 1 yaşlarındayken geçiyor. TaeHan'da 8 yaşında.]

***
Çamaşırları asmayı bitirdiğinde derin bir nefes aldın. Koca bir sepet çamaşırı asmak gerçekten zordu. Ikizler doğduğundan beri normal çamaşır miktarınız iki katına çıkmıştı.

Neyseki Chanyeol sana çok fazla yardım ediyordu. Yoksa yetişebileceğini sanmıyordun. Sen çamaşırları asmaya giriştiğinde o çocukların yemeklerini yedirme görevini üstlenmişti.

Boş sepeti alıp arka balkondan çıktın ve içeri doğru seslendin.

"Chanyeol-ah! Yemekler bitti mi?" Sepeti yüklükteki boş yere bıraktıktan sonra kordioru geçtin ve mutfağa girdin. Chanyeol mama sandelyelerine ikizleri oturtmuş ve karşılarına da kendisi oturmuştu. Kaşığı bir SungJae'ye bir YeJin'e uzatıyordu. Ikizler halinden oldukça memnundu.

"Şimdi bitti!" Chanyeol SungJae'ye tabakta kalan son yemeği yedirdikten sonra sevinçle konuştu. O tabağı ve kaşığı sudan geçirip makinaya yerleştirirken sende ikizlerin ağızlarına bulaşan yemekleri siliyordun.

"TaeHan nerede?" Aniden aklına gelen soruyla eşine döndüğünde Chanyeol şaşkınlıkla mutfağa baktı.

"Yemeğe birlikte oturduk. Tam yanımda oturuyordu." Kocan bulaşık makinesinin kapağını kapattıktan sonra mutfağın arka bahçeye açılan kapısını araladı ve bahçeye çıktı.

"TaeHan! Oğlum neredesin?" Chanyeol gür sesi ile bağırdıktan sonra çok geçmeden Toben'in yaşı gereği yaşlı havlamasını işitti. Kafasını çevirdiğinde oğlunu ve Toben'i bu eve yeni taşındıkları zaman beraber diktikleri ağacın altında gördü.

Chanyeol oğlunun yanına doğru ilerlerken sende kucağında ikizler ile birlikte bahçeye çıkmıştın.

"Oğlum niye tek başına burada oturuyorsun?" Chanyeol yere oturup TaeHan ile konuşmaya başladığın da sen onları rahatsız etmemek için bahçedeki hamağa ilerleyip ikizleri yan yana yatırdın ve hafifçe sallamaya başladın. Baba oğulu duyabileceğin mesafede olman senin için avantajdı.

"Sen meşguldün benimle bahçeye çıkamazdın. Ommam da çamaşır asıyordu." TaeHan uzandığı yerde doğrulup oturmaya başladı.

"Kardeşlerinin yemekleri bittiğinde beraber çıkabilirdik." Chanyeol yumuşak bir ses tonu ile konuşup oğlunun saçlarını okşadı.

"Yemekleri bittiğinde de onlar ile ilgilenmeniz gerekecekti. Ya altlarını değiştirmeniz gerekecekti ya da banyo ettirmeniz gerekecekti. O yüzden kendim çıktım." Chanyeol iç çektiğinde derin bir nefes aldın. TaeHan kıskanıyor olmalıydı. Haklıydı da ona fazla vakit ayıramamaya başlamıştınız. Chanyeol görev saatini sabahçı olarak değiştirmişti. Sende çocuklar belirli bir yaşa gelene kadar çalışmamaya karar vermiştin. Fakat yine de yarattığınız bu düzen TaeHan'a yetemiyordu.

"Kardeşlerini kıskanıyor musun?" Chanyeol en sonunda dayanamayıp sorusunu sorduğunda sen hamaktan atlamaya çalışan SungJae'yi tekrar yatırıyordun. Dikkatini ikiliye verdin.

"Evet." TaeHan dürüstçe konuştuğunda yüzün asılmıştı. Oğlun hiç bir zaman yalan söyleyen ya da doğruları inkar eden bir çocuk olmamıştı.

"Onların ilgiye ihtiyacı olduğunu biliyorum Appa. Kendi ihtiyaçlarını gideremeyecek kadar küçükler çünkü. Ama yine de Ommamı ve seni özlüyorum."

Ağlamak üzere olduğunu fark ettiğinde SungJae tekrar hamaktan atlamaya çalışıyordu. YeJin homurdanıp kardeşinin üzerine kafasını ve üst gövdesini koydu. Böylelikle onun kalmaya çalışmasını önlemişti.