-Özel Bölüm 2.-
*Tobeni Kaybetmek.*
TaeHan 15,
SungJae 8,
Yejin 8 Yaşında***
Topuklu ayakkabılarını çıkarıp soluklandın. Bugün iş oldukça yorucuydu. Eh ikizler doğduktan sonra çalışmaya ara vermiştin. Bu da dolayısıyla temponun düşmesine sebep olmuştu."Çocuklar ben geldim!" Çantanı vestiyer'e koyarken içeriye seslendin. Çocukların okulu senin işinden erken bitiyordu. Chanyeol'de müdür yardımcısı olduğu için okul bitsede bir kaç saat daha okulda kalmak zorundaydı. Durum böyle olunca sizde çocuklar için yarı zamanlı bir bakıcı ayarlamıştınız.
"Hoş geldiniz." Çocukların bakıcısı kapıya doğru gelirken konuştu.
"Hoş bulduk Ah Reum teyze. Nasılsınız?" Ona doğru ilerleyip samimi bir sarılma verdim.
"Iyiyim iyiyim de çocuklar pek iyi değil." Yaşlı kadın üzgün bir yüz ifadesi ile konuştuğunda telaşa kapılmıştın.
"Ne oldu? Rahatsızlandılar mı yoksa?" Sen alel acele içeri doğru giderken Ah Reum da seni takip ediyordu.
"Çocuklar değil de Toben rahatsız. Ara sıra kusuyor ve pek halsiz davrandı bugün. Pek yemek de yemedi. Çocuklarda okuldan geldiklerinden beri onun başından ayrılmamakta ısrar ediyor." Yaşlı kadının sözleri ile telaşın tavan yapmıştı. Acele ile TaeHan'ın odasına doğru ilerlerken Ah Reum'a teşekkür etmiş ve artık eve gidebileceğini söylemiştin.
Toben genellikle TaeHan'ın odasında kalıyordu. SungJae ve YeJin ile kalmayı da seviyordu fakat en çok tercih ettiği yer TaeHan'ın odasıydı. Odanın kapısına geldiğinde kapıyı tıklattın ve içeri girdin.
Tam da Ah Reum'un dediği gibi çocuklar Toben'in başında bekliyordu. TaeHan onu kucağında tutarken YeJin ve SungJae bir şey yemesi için uğraşıyordu.
"Çocuklar ben geldim." Oturdukları yatağa yaklaşıp TaeHan'ın yanına oturdun.
"Hoş geldin Omma." Üçü de aynı anda konuşunca gülümseyerek onlara baktın.
"Sorun ne?" Konuştuğun zaman YeJin kırgın gözleri ile sana baktı.
"Geldiğimizden beri bir şey yememekte ısrar ediyor Omma. Üstelik kusuyor da."
"Ve hiç Toben gibi davranmıyor. Çok hareketsiz ve halsiz davranıyor." SungJae ikizinin konuşmasını aynı ses tonu ve kırgınlıkla tamamladı. TaeHan ise sessizce kardeşlerini onaylamıştı. Iç çekerek büyük oğlunun kucağındaki köpeği aldın.
"Tobenie neden yemek yemiyorsun?" Tobeni göğüsüne yaslayıp kafasını okşadığında sızlanıp iyice sana sokulmuştu. "Biraz uyumasına izin verelim. Babanız geldiğinde de onunla konuşuruz." Çocukları ikna eder bir ses tonu ile konuştuktan sonra Tobeni minderine bıraktın ve çocuklar ile odadan ayrıldın.
***
"Ben geldim!" Chanyeol bütün günün yorgunluğunu üzerinde taşısa da yine de enerjisini kaybetmeyerek neşeyle evin içine doğru seslendi."Hoş geldin hayatım." Eşini kapıda karşılayıp ona sıcak bir kucaklama verdin. Chanyeol kollarını sıkıca beline dolayıp seni kendisine çekti ve boynuna bir öpücük kondurdu.
"Seni çok özlemişim bebeğim." Gülümseyerek geri çekildin ve Chanyeol'un saçlarını okşadın.
"Bende seni özlemişim hayatım." Dudaklarına hızlı bir öpücük kondurup geri çekildiğinde Chanyeol kıkırdamıştı.
"Çocuklar nerede?" Eşin geri çekilip paltosunu çıkardı ve seninkinin yanına asarken konuştu. Üzgün bir iç çekip omuzlarına düşen saçlarını geriye attın. Chanyeol halini fark ettiğinde endişe ile sana döndü.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Sadece Öğretmen (Chanyeol OC)
FanfictionHiç evlenmemiş biri olarak bir çocuğa sahip olmak senin için zordu. Hele de erkek çocuğa sahip olmak. Henüz 5 yaşında olan oğlun TaeHan'a Anne olmaya çalıştığın kadar Baba da olmaya çalışıyordun. Park Chanyeol ise oğlunun sürekli olarak övdüğü ve ba...