Closet boy

Chappie 2

"Dat gaat je niets aan, Pretty boy", spot ik. Ik zwaai mijn haar over mijn schouder en wandel zelfvoldaan bij de twee jongens weg. Ik kan het niet laten om triomfantelijk te glimlachen wanneer ik Pretty boy's vriend keihard lachend "AFGEWEZEN" hoor schreeuwen.

Een paar meter verder blijf ik stilstaan met mijn rug opnieuw tegen een muur. Ik vis mijn mobieltje uit mijn broekzak en werp een korte blik op de twee jongens. Pretty boy kijkt verbaasd en weet geen weg met zichzelf. Zijn handen zitten verstopt in zijn broekzak en hij schuifelt met zijn voeten. Waarschijnlijk wordt hij niet vaak afgewezen.

Ik snap wel waarom. Hij ziet er schattig uit met zijn sproeten en warrige haar. Het ligt erbij alsof hij juist uit bed is gestapt, maar op de sexy manier. Zijn blauwe hoodie knuffelt zijn schouders, waardoor zijn vorm goed te zien is. Ook zijn jeans tonen alles wat moet getoond worden. Ik moet toegeven, hij is best aantrekkelijk.

Ik schud mijn hoofd voor ik verder kan denken. Hij werd juist afgewezen door mij, nu moet ik niet beginnen bezwijken. Juist als ik me weer wil concentreren op mijn mobiel, schelt de bel.

Geïrriteerd prop ik het ding in mijn broekzak en stamp richting de deur. De hele school dramt en stampt om door dezelfde ingang naar binnen te kunnen. Met tegenzin sjok ik de trap op, naar de tweede verdieping. Stil hijgend kom ik boven. De trappen in school lijken altijd vermoeiender te worden met de dag.

Ik ben zo in gedachten verzonken dat ik niet eens merk dat ik al voorbij mijn kluisje ben gelopen. Beschaamd snelwandel ik terug met gebogen hoofd, mij een weg beukend door de menigte. Ik let niet op en loop tegen iemand. De klap zorgt ervoor dat ik val. Mijn nog geopende boekentas glijdt van mijn rug en verspreidt de boeken over de hele gang.

"Kijk uit waar je loopt, sukkel", sis ik. Mijn belager grinnikt. "Volgens mij was jij degene die niet keek waar je liep, No Name." Ik herken de stem en kreun geïrriteerd. Pretty boy steekt zijn hand uit om me te helpen, maar die mep ik weg. Koppig hijs ik mezelf overeind en klop het stof van mijn broek. Daarna buk ik me weer om de gevallen boeken weer ik mijn zak te proppen. Opnieuw doet Pretty boy een poging me te helpen, maar ik kijk hem ijzig aan. In plaats van terug te deinzen, grinnikt hij. "Dus No Name, welke les heb je nu?"

"Frans", mompel ik. Hij kijkt me opgewekt aan. "Super! Dan zitten we dus ik dezelfde klas! Krijg ik eindelijk je naam te weten." Een knipoog volgt. Ik rol met mijn ogen. Fantastisch, ik kan niet wachten.

Ik loop stug een eindje bij hem vandaan. Hij grinnikt, maar laat me gelukkig met rust. Dan sta ik stil. Welk lokaal moet ik hebben? Ik rammel in mijn boekentas op zoek naar mijn lessenrooster. Na een paar minuten geef ik op. Rustig gooi ik de zak weer over mijn schouder. Twijfelend kijk ik om me heen. Ik ken hier niemand en weet niet wie in mijn klas zit. Ik draai me volledig om. Pretty boy staat te praten met zijn vriend van daarjuist en koppel dat elkaars handen vast houdt. Beide dragen ze een bril. Ik sluit mijn ogen. Er zit maar één ding op.

"Hè, Pretty boy!" roep ik. "Waar moet ik zijn? Ik ken de weg hier nog niet." Pretty boy stoot zijn beste vriend aan, waardoor ik meteen spijt krijg van mijn beslissing. "In ruil voor je naam, schatje", antwoordt de andere jongen. Ik rol met mijn ogen en houd mijn lippen stijf op elkaar.

Het meisje met de bril maakt oogcontact. "Welke les heb je?" vraagt ze vriendelijk. Ik glimlach dankbaar naar haar. "Frans." Ze glimlacht terug en wijst naar de klas recht voor me. "Daar moet je zijn. Mijn naam is Maud trouwens." Opnieuw schenkt ze me een vriendelijke blik. "Jennifer", knik ik.

De bel klinkt opnieuw en ik haast me naar binnen. In het klaslokaal word ik begroet door gelach en gepraat. Leerlingen zitten op elkaars bank of gooien met papieren vliegtuigjes.

Ik kies de bank bij het raam, op de tweede rij. Ik begin met het uithalen van mijn boeken, als de bel gaat. De docent komt binnen, gevolgd door de leerlingen die nog niet in de klas zaten. Het stelletje neemt plaats helemaal vooraan in de klas, naast elkaar. Maud knipoogt even naar me, waardoor ik moet glimlachen. De jongen waarvan ik nog steeds de naam niet weet zet zich naast een meisje met een gebreide muts en roze haar. Hij likt zijn lippen met een verleidelijke manier. Het meisje lijkt niet onder de indruk en leest verder in haar opgegeslagen boek. Alle banken zitten nu vol, behalve de stoel naast me. Als een figuur zich naast me ploft, weet ik dan ook onmiddellijk wie het is.

Pretty boy.