Closet boy

Chappie 12

Jeniffer POV

Samen met mijn broer wandelen we de schoolpoort binnen. Mijn ogen scannen het schoolplein, zoekend naar bekende gezichten. Een vaag bekend roze kapsel springt in mijn gezichtsveld. Het meisje uit onze klas. Melissa, dacht ik. Ze staat met haar rug tegen de muur, haar ogen op Thomas gefixeerd. Op haar gelaat speelt een verlangende glimlach.

Ik grom zacht. "Zet het maar uit je hoofd, kindje, hij is gay", murmel ik. Wout kijkt me verbaasd aan. "Wat?" vraagt hij. Onopvallend knik ik naar het meisje. "Zie je hoe ze kijkt naar Thomas?"

Wouters blik verstrakt. Even lijkt het alsof hij ernaar toe zou stappen, maar hij houdt zich in. Ik bijt op mijn lip om mijn lachen in te houden. Stiekem mag hij Thomas wel. Die twee eindigen zo nog samen, mark my words.

Ik kuch om Wouts aandacht weer te krijgen. Hij loenst naar mij en staart naar zijn tenen. "Wat?"

Grinnikend schud ik mijn hoofd. Ik spot het groepje van Thomas dicht bij elkaar staan, de koude tegenhoudend. Ik krijg een idee. Mijn vingers sluiten zich om Wouts pols en ik sleur hem mee. Zonder protesteren laat hij zich meevoeren. Ik wring me tussen Capser en James.

"Oh, hallo schoonheid, ik wist wel dat mijn charmes indruk op je zouden hebben." Casper knipoogt zwoel. Ik trek niet onder de indruk mijn wenkbrauwen op en knipper traag. Hij lijkt de hint te verstaan. Verstandig houdt hij zijn mond.

Thomas POV

Rillend neem ik gierig de lichaamswarmte van Maud op. Ondanks dat het nog maar september is, wordt het best ijzig buiten. Ik trek mijn beanie wat verder over mijn oren. Een koude rilling schiet door me heen wanneer ik plots koude voel. Gelukkig maakt die al snel weer plaats voor lichaamswarmte.

Alleen is deze veel warmer. Ik hoor Jeniffer wat zeggen, maar het komt niet van naast mij. Mijn ogen worden wijd wanneer ik besef wie er dan naast mij moet staan. "Hallo, Pretty boy", ademt een stem in mijn oor. Mijn hele lichaam verspreidt zich met kippenvel en een rode kleur schiet naar mijn wangen.

Wout grinnikt. Ik sluit mijn ogen hard en probeer mijn ademhaling onder controle te krijgen. Bijtend op mijn lip richt ik mijn blik op mijn schoenen.

Nog geen vijf minuten later luister ik vaag mee naar James' versie van de hondenrun van gisteren. Wout lacht zacht en zijn bovenarm schuurt tegen mijn schouder. Ik snak naar adem.

Voorzichtig waag ik mijn kans om hem eens goed te bekijken. Onopvallend glijden mijn ogen over zijn lichaam. Hij draagt een donkere jeansbroek en zwarte sneakers. Over zijn losse zwarte hoodie zit een bruine vest.

Ik verstar wanneer hoest. Ik wacht een paar seconden en ga dan weer verder. Warrige donkere haren die bedekt worden door de kap van zijn trui. Het puntje van zijn neus is rood door de koude. Zijn lippen vormen een kleine glimlach. Ze zien er zo zacht uit. Perfect om die van mij op te drukken.

Ho, wacht even. Vergeet dat, vergeet het.

Als laatste kom ik bij zijn ogen. Zijn grijze ogen bevatten een woeste orkaan in het midden. Grijze ogen die ietwat gevoelloos kunnen overkomen. Grijze ogen die toegang tot je ziel hebben. Grijze ogen die.. geamuseerd in de mijne priemen?

Wacht.. wat?

Plots merk ik dat de hele kring muisstil is. Alle ogen richten zich op mij, inclusief die van Wouter. Ik verslik me en begin te hoesten. Capser schaterlacht en klopt op mijn rug. Ook Jeniffer en haar broer proesten het uit. Alleen het koppel glimlacht even.

Ik wend beschaamd mijn blik op de betonnen vloer en murmel: "Sorry".

Ongeduldig wacht ik tot de bel klinkt. Capser stoot me aan. "Volgende keer iets subtieler mate." Ik steek mijn middelvinger op, maar kijk niet op.

Na tien minuten schelt het signaal eindelijk door het schoolplein. Opgelucht sprint ik naar de deur. En dan bedoel ik letterlijk sprint. Niet oplettend waar ik loop knal ik recht tegen iemand aan. Ik knal op de grond en kreun.

Het meisje waar ik tegen ben gelopen slaakt een gilletje. Ik krabbel recht en klop het stof van mijn broek. Drie meter verder liggen Jeniffer, Wout en Casper plat van het lachen. Ik, de gentleman die ik ben, steek een hand uit naar het meisje en help haar recht.

Ze struikelt nog eens over haar voeten en belandt tegen mijn borst terecht. Ik trek mijn wenkbrauwen op. "Alles oké?" vraag ik. Pas nu herken ik haar. Melissa volgt dezelfde lessen als ons. Ze giechelt verlegen en knikt vluchtig. "Bedankt." Ze knippert snel met haar wimpers.

Ik slik ongemakkelijk en wrijf achter mijn nek. "Dan euh, ga ik maar weer hè. Wees voorzichtig."

Zo vlug mogelijk zonder te hollen, spring ik de trappen op. Pas als mijn kluisje aankom, stop ik. Snel, om niet te laat te komen, smijt ik een paar boeken in mijn rugzak. Daarna snelwandel ik de gangen weer in, op naar wiskunde.

________________________________________________________________________

Oi people! Dagje eerder vandaag!

Vraag van dit hoofdstuk:

Hebben jullie al een shipnaam?

Sorry, sorry, ik ben echt nieuwsgierig lol.

See y'all next week!
Adios!