Closet boy

Chappie 24

Thomas POV

Ik laat Wouter buiten. Ongemakkelijk sta ik op de drempel. "Nou, tot morgen dan."

Wouter grinnikt. Hij heft mijn hoofd op en kust het puntje van mijn neus. "Tot morgen, Pretty boy." Hij draait zich om en verdwijnt uit het zicht, mij achterlatend met rode wangen. Ik sluit de deur zacht. Ik wil Lisa ontwijken, dus sluip ik de trap weer op.

Net als ik op de laatste trede ben, roept ze mijn naam. "Hè Thomas. Kom naar beneden, wil je? Je hebt wat uit te leggen."

Ik knijp mijn ogen dicht en kreun. Tegen mijn zin strompel ik de trap weer af, naar de keuken, waar mijn zus zit te wachten aan de eettafel. Een grijns speelt rond haar lippen en ze heeft haar handen gevouwen. Ze gebaart met haar hoofd naar de stoel voor haar.

Koppig blijf ik recht staan. Lisa draait met haar ogen, staat recht en grijpt mijn oor. Handhandig duwt ze me op de houten stoel. Ik werp haar vuile blikken toe als ze weer voor me zit. De glimlach op haar gezicht is teruggekeerd. "Nou? Vertel alles, vanaf school. Details ook."

Ik trek mijn wenkbrauwen op. "Geef je mobiel aan mij, ik weet dat je me opneemt, sukkel."

Lisa kleurt wat rood en overhandigd haar het mobieltje. Ik knik en steek het in mijn eigen zak nadat ik het heb laten stoppen met opnemen. Dan haal ik diep adem en vertel haar alles.

Wanneer ik bij de eerste kus kom, slaakt Lisa een gilletje. "Ik ship het!" giechelt ze. Ik staar haar verward aan. Waar heeft ze het over? denk ik. Ze merkt mijn blik op en schudt haar hoofd. "Fangirl taal. Ga door."

Ik knipper een paar keer vooraleer ik mijn verhaal vervolg. Lisa onderbreekt me niet meer en luistert aandachtig.

"Ik weet wel niet of ik al klaar ben om uit de kast te komen voor heel de school", zucht ik tenslotte.

"Onzin, natuurlijk wel! Ik weet niet of je het al gemerkt hebt, maar Marc, de populairste jongen van praktisch de hele school, is gay!" Ze beeldt overdreven uit met haar handen. Ik denk even en knik dan. "Goed, maar niet zonder toestemming van Wouter. Trouwens, we zijn niet eens officieel een koppel."

Lisa lacht en staat recht. Ze neemt mijn schouders vast. "Het komt wel goed, jochie. Ik ga naar Olivier, want ik ben al een halfuur te laat. Oh ja, mam en pap komen terug binnen vier dagen, ze belden daarjuist. Ik wou je komen halen, maar je had het te druk met je vriendje", knipoogt ze.

Ik bloos en steek mijn tong uit. Dan dringt het tot me door. "Mam en pap komen terug? Voor hoe lang?" Hoop en vreugde nestelt zich in mijn hart. Twee maanden zonder ouders is moeilijk, geloof het of niet.

Lisa glimlacht droevig. "Voor twee weken, dan vertrekken ze naar Canada."

Ik knik zacht. "Ga naar je vriendje, Lisa."

"Hij is mijn vriendje niet! Ga jij naar jou vriendje", vuurt ze terug. Ik lach, maar zeg niets. Lisa ziet dit als overwinning en verlaat het huis. Ik grinnik en tel tot drie.

Lisa komt weer binnengestormd als ik bij drie ben. "Jij hebt mijn mobiel nog, kleine!"

Ze graait het ding uit mijn hand en vertrekt dan. Ik zucht lachend. Het bekende deuntje van mijn eigen mobiel klinkt. Een onbekend nummer.

Aarzelend neem ik op. "Hallo?"

"Anderson? Ik ben het, Wouter. Jeniffer heeft me praktisch verplicht je op te bellen." Wouters stem aan de andere kant van de lijn klinkt nerveus en geïrriteerd tegelijk. Ik grijns en het bloed stijgt me naar mijn hoofd.

Ik hoor de deur zachtjes sluiten en kijk op. Jeniffer komt binnen, met haar wijsvinger tegen haar lip gelegd. Ik trek een wenkbrauw op. Ze wijst naar mijn mobiel en schudt haar hoofd. Ik snap wat ze bedoelt. Dan duw ik op het knopje van luidspreker.

"Hallo? Pretty boy, ben je daar nog?"

"Haha sorry. Ik denk dat je het verkeerde nummer hebt, maar bedankt, Pretty boy is een heus compliment."

Ik kan de ongemakkelijkheid van Wouter bijna voelen. Jeniffer buigt over en houdt haar buik vast van het ingehouden lachen. Ik bijt grijnzend op mijn lip. Een hele tijd blijft het stil. Net als ik denk dat hij heeft afgelegd, zucht Wouter.

"Ik vermoordt d'r", gromt hij zacht. "Vergeet dit, het spijt me. Ik zal je niet meer lastigvallen."

Jeniffer barst in lachen uit, gevolgd door mij. Ze graait de mobiel en schreeuwt in de microfoon: "GOTCHA BRO!"

"Verdomme Blue! Niet grappig, bitch! Hetzelfde geldt voor jou, Anderson. Maar ik vergeef je, love."

Drie eentonige geluidjes vertellen me dat hij heeft afgelegd. Mijn ogen staan wijd open en ik bloos. Jeniffer giert het uit. Ze slaat mijn schouders. "Jaja, friendo. Dit wordt wel serieus hè?"

_____________________________________________________________________________

Oi people!
Het spijt me als dit hoofdstuk kak is. Ik ben ziek... al drie dagen. In de kerstperiode. Lucky me! Plus de docent Nederlands heeft ons huiswerk meegegeven voor in de vakantie...

Goed, see y'all next chapter!
Adios!