Closet boy

Chappie 14

Thomas POV

Ongemakkelijk zit ik in kleermakerszit op Jeniffers bed. Maud zit naast mij, constant porrend wanneer ze merkt dat ik naar Wouter staar. Jeniffer en James halen vlug wat te drinken. Wouter zit voor ons op de bureaustoel van zijn zus op zijn gsm te tokkelen. Capser ligt languit op zijn rug op het tapijt.

Juichend stormt Jeniffer met een plateau in haar handen de kamer binnen. Met een zwierige beweging plaatst ze de glazen gevuld met warme chocomelk. De geur verspreidt zich over de hele ruimte en ik zuig hem verlangend in. Likkend over mijn lippen aanvaard ik de tas die Maud me geeft.

Voorzichtig en langzaam om mijn tong niet te verbranden, neem ik een slok. De zoete vloeistof glijdt mijn keel door en laat een aangename warmte achter binnenin mij. Casper daarentegen giet de halve inhoud gulzig naar binnen. Twee seconden later verlaat hij vloekend en wapperend met zijn hand voor zijn mond de kamer.

Grinnikend staar ik hem na, schuddend met mijn hoofd. Typisch Cas, dit. Jeniffer draait met haar ogen en volgt hem. In de badkamer hoor ik haar mompelen.

Wout laat zich kreunend neervallen op zijn rug op het tapijt. De bureaustoel waar hij eerst op zat, ligt afgedankt op de vloer. Een stukje van zijn t-shirt kruipt omhoog, waardoor zijn buik wat zichtbaar wordt. Blozend draai ik mijn hoofd weg. Naast me giechelt Maud, wrijvend met haar vingers door de haren van James, die op haar schoot ligt.

Met een uitdagende blik in haar ogen maakt ze oogcontact met me. Ze opent haar mond om iets te zeggen. Ik schud zo onopvallend mogelijk mijn hoofd. Net op dat moment strompelt Casper weer binnen. Hij ploft naast me neer en leunt tegen me. Dankbaar laat ik lucht uit mijn mond ontsnappen. Ik staar naar buiten en merk dat er donkere wolken voorbij drijven. Het zal vast gaan onweren straks, denk ik.

Jeniffer plaatst zich naast haar broer en klapt in haar handen. "Goed, enig idee wat we kunnen doen?"

Ik haal mijn schouders op. "Zolen het maar niet te ingewikkeld is", mompelt Casper. "Jouw ingewikkeld ligt veel lager dan mijn ingewikkeld." Jeniffer staart mijn beste vriend uitdagend aan. Capser kleurt wat rood en steekt zijn middelvinger naar haar uit. Het meisje knipoogt.

"Oh trouwens, Thomas?", begint Maud. "Wie was dat schattige meisje met haar roze haar? Ze bleek wel erg verlegen te zijn toen je tegen haar liep. Een beetje zoals jij met Wouter, snap je wat ik bedoel."

Ik verslik me in mijn chocomelk en hoest. Ik voel al de kleur naar mijn wangen schieten en begraaf mijn gezicht in mijn handen. De anderen lachen en Casper mept mijn schouder. Ik wacht even tot iedereen gekalmeerd is, en zeg dan zonder oogcontact te maken met iemand: "Ik weet het niet, ik ken haar niet. Ze lijkt me wel vriendelijk. Vriendelijker dan de meeste van jullie hier."

"Zorg maar dat mijn broertje hier niet jaloers wordt", waarschuwt Jeniffer. Ze wordt geduwd door Wouter, die de kamer verlaat. "Ik ga pissen", bromt hij.

Capser knipoogt naar Blue. "Je mag best bij mij komen zitten, schoonheid."

Jeniffer staat recht en wringt zich tussen mij en Casper in, half zittend op zijn schoot. Caspers ogen worden groot en bloost. "Voila!" roept ze opgetogen.

Op dat moment horen we een donderslag. Twee seconden later rent Wouter de kamer in. Hij gooit de deur toe en haast zich naar de groep. Onderweg struikelt hij over de omgevallen bureaustoel. Met een bonk landt hij op zijn neus. Hij kreunt en ik gier het uit. Maud en Capser doen hetzelfde. Alleen Jeniffer lacht niet. "Hou op!" schreeuwt ze.

Allemaal houden we meteen onze mond. Verbaasd staren we haar aan. Wout zit op het tapijt, zwaar ademend. Jeniffer slaat haar armen rond hem heen. Meteen kruipt hij dichter tegen hem aan.

Buiten de regen en Jeniffers sussende gemompel is het volledig stil. Wanneer er opnieuw een donderslag klinkt, krimpt de jongen zichtbaar in elkaar. Ik doe teken naar Capser en het koppel om mee te komen. We staan recht en wandelen voorzichtig richting de deur. "We laten jullie even alleen", fluister ik.

Vijf vingers sluiten zich trillend om mijn enkel. Ik kijk naar beneden en zie dat Wouter me vast heeft. "Ga niet weg, blijf", smeekt hij bijna. Zachtjes knik ik, aanstalten doend om terug te lopen naar het bed.

In plaats daarvan duwt Maud me hardhandig op de grond, naast Wouter. Wat ongemakkelijk schuifel ik heen en weer, twijfelend of ik wel of niet mijn arm over hem heen zou moeten slaan. Vragend met mijn ogen om hulp kijk ik Jeniffer aan.

Ze glimlacht zwakjes en haalt voorzichtig haar armen weg. Bemoedigend knikt ze. Met bonzend hart omhels ik Wout. Meteen schiet alle kleur naar mijn wangen. Na even aarzelen trekt de jongen me dichterbij. Een kleine piep ontsnapt uit mijn mond.

Een misselijkmakend gevoel verspreidt zich over mijn buik wanneer ik Wouters sterke armen om mijn middel voel. Zijn hoofd rust op mijn schouder terwijl zijn benen zich naast hem plooien. Zijn ogen zijn gesloten.

Hij blaast trillerig wat adem uit als er opnieuw donder klinkt. Zijn grip rond mijn middel verstrakt. De lucht die hij uitademt zorgt ervoor dat ik kippenvel krijg. Mijn hart bonst zo luid dat ik bang ben dat hij het kan horen.

Een stille bons doet me opkijken. Nu pas merkt ik dat de kamer leeg is. Voorzichtig om niet te veel te bewegen, draai ik me om.

"Ze zijn weg, zit stil", klinkt een stem naast me. Bijtend op mijn onderlip maak ik een instemmend geluidje.

"Je ruikt lekker."

Mijn hoofd wordt nog roder, als dat al mogelijk was. "Be-bedankt."

Stilte keert terug. Tien minuten later voel ik mezelf slaperig worden. Het onweer klinkt heel ver weg, maar Wouter beweegt niet. Zijn ademhaling komt heel regelmatig, dus ik veronderstel dat hij slaapt.

De positie waarin ik zit, ligt oncomfortabel. Toch weiger ik me te verplaatsen. Wouters lichaam voelt goed tegen het mijne. Zijn lichaamswarmte houdt de slaperigheid niet bepaald tegen. Ik sta mezelf toe mijn hoofd tegen de muur te leggen en mijn arm wat verder over de schouder van de jongen naast me te slaan.

Niet veel later zak ik in een diepe slaap.

_____________________________________________________________________

Hoi lezertjes!
Ik vind dit zo'n geweldig hoofdstuk! Maar ik heb wel het gevoel dat alles te snel gaat. Wat denken jullie? Oh, maar geen zorgen, de eerste kus is nog niet in de buurt ;)

Vraag van dit hoofdstuk:

Hebben jullie een rare gewoonte dat jullie doen?

Ikzelf speel elke avond hetzelfde liedje (Harry Potter theme) op de piano. Het is ook het enige liedje dat ik kan spelen :p

See y'all next week!
Adios!