Closet boy

Chappie 26 (nieuwe poging)

Aangezien sommigen dit hoofdstuk niet konden zien, heb ik het opnieuw geüpload.

Jeniffer POV

"Vakantie!" schreeuw ik. Ik gooi mijn boekentas hoog in de lucht. Casper, de gentleman die hij is, vangt het netjes op. Ik bedank hem met een zoen. Hij schudt zijn hoofd en overhandigt het ding aan mij. Ik haal mijn schouders op en neem zijn hand vast. "Morgen bij mij thuis", fluister ik. Capser wordt rood en knikt.

Ik grinnik en wend mijn aandacht op het koppel voor ons. Wouter en Thomas lopen dicht bij elkaar, maar hebben geen van beide de moed om elkaar vast te houden. Ik zucht en besluit te helpen. Ik maak me los van Capser en geef hem een verontschuldigende blik. "Ik ben direct terug. Mijn OTP heeft hulp nodig."

Capser, die geen idee heeft waar ik het over heb, knikt. Onopvallend wandel ik tetterend naast mijn broer. Ik weet dat Thomas binnen een ogenblik zijn aandacht zal verliezen en voor zich uit zal staren. En inderdaad, na mijn verhaal over de les wiskunde luistert Thomas niet meer.

Ik veer op mijn tenen zodat ik Wouters oor berijk. "Sla je arm over zijn schouder, idioot", beveel ik zacht. Hij kijkt me even koud aan maar knikt dan. Tevreden vertraag ik mijn pas. Caspers blik staat verward. Ik buig naar hem toe. "Die twee durven allebei niets. Ik help alleen wat."

Mijn vriendje glimlacht. "Wat ben je toch behulpzaam." Ik bedank hem alweer met een zoen.

Twee minuten verstrijken. Ik zie Wouter twijfelen. Ik draai met mijn ogen en hef zijn arm wat op. Thomas ziet beweging en kijkt achter zich. Wouter weet dat hij geen keuze heeft en zucht. Blozend en aarzelend trekt hij Thomas dichterbij. Ook hij wordt bloedrood en verstopt zijn gezicht in zijn handen, al doet hij geen moeite om Wouter weg te duwen.

Mentaal geef ik mezelf een schouderklopje.

Wouter POV

Thomas voelt warm en comfortabel tegen mijn lichaam. Al merk ik zijn nervositeit op, hij doet geen aanstalten om weg te trekken. Ik ben er zeker van dat hij ook mijn hart kan horen bonzen. De stilte is gênant. Eindelijk komen we aan bij mij thuis.

Jeniffer en Casper nemen afscheid van ons, aangezien Capser mijn zus mee uitvroeg. De twee wandelen hand in hand de hoek om. Ik wacht tot ze volledig uit het zicht zijn om me om te draaien naar mijn vriendje. Dan bedenk ik me iets. Ik heb hem eigenlijk nooit gevraagd.

Ik druk mijn lippen kort en krachtig op die van Thomas. Hij glimlacht en wordt rood. Twee jongens aan de overkant beginnen te lachen en roepen naar ons. "Ew homo!"

Voor ik kan reageren grinnikt Thomas. "Ew hetero", vuurt hij terug. Dan slaat hij zijn armen om mijn hals en kust me diep. Even sta ik versteld, maar dan kus ik hevig terug. De jongens lopen verbluft weg. Ik maak me los uit de zoen en lach hard.

Ik lach tot de tranen in mijn ogen staan. Ik grijp naar mijn buik. Thomas staart me aan. Zijn gezicht staat vol vreugde en trots. Ik kalmeer. "Wat? Heb je hun gezicht gezien?"

Pretty boy's blik loopt nog steeds over van trots. "Je lachte", fluistert hij. "Je lachte!"

Hij heeft gelijk, denk ik. Ik lachte echt! Ik heb niet gelachen sinds Collin.

Een glimlach breekt los en ik omhels hem. "Je maakt me zo gelukkig, Thomas. Ik hou zo veel van je. Ik wil dat je bij me blijft voor eeuwig. Dus, Thomas fucking Anderson, wil jij mijn vriendje worden?"

Even blijft het stil. Dan hoor ik een vreugdevolle zucht. "Ja, Wouter, graag zelfs."

Ik maak me los uit de omhelzing en kus mijn vriendje opnieuw stevig. Onmiddellijk zoent hij terug. Zijn handen wervelen zich in mijn haar, terwijl de mijne op zijn heupen liggen. Twijfeldend wrijf ik met mijn tong over Thomas' onderlip, vragend om toestemming.

Die geeft hij na een paar seconden door zijn mond te openen. Ik maak gebruik van deze gelegenheid door met mijn tong zijn mond te verkennen. De spieren vechten om dominantie, die ik natuurlijk win.

Thomas trekt zich terug, snakkend naar adem. Zijn gezicht staat vuurrood. "Wauw", hijgt hij. Ik knik instemmend, de juiste woorden niet vindend. "Misschien moeten we naar binnen gaan", stel ik uiteindelijk voor.

Thomas neemt mijn hand. "Wacht, ik heb een veel beter idee."

_____________________________________________________________________________

Sorry sorry sorry dat het zolang duurde en dat het hoofdstuk so shitty is. Ik zat echt zonder inspiratie. Ik denk niet dat dit boek nog veel hoofdstukken zal hebben. Ik bedoel, ik laat toch niets plot twistend meer gebeuren.

Anyways, ik probeer zo vlug mogelijk weer een nieuw hoofdstuk af te krijgen.

See y'all next chapter!
Adios!