Moon Prophecy

Κεφάλαιο 10

Αντριάνας POV

Ο άντρας που με πήρε μπήκε στη θέση του οδηγού στο μεγάλο μαύρο βαν και οι μπράβοι του μου έδεσαν τα χέρια με ταινία, όπως και τα πόδια. Μετά έκοψαν ένα κομμάτι ταινία και το κόλλησαν στο στόμα μου. Άνοιξαν τις πόρτες από πίσω και με πέταξαν μέσα μαζί με το άλλο πλέον αναίσθητο κορίτσι. Ήταν και εκείνη δεμένη όπως εγώ με μια διαφορά, αυτή είχε αίματα στο πρόσωπο και στα ρούχα της. Εμένα δεν πρόλαβαν να με πειράξουν.

Προσπαθούσα να σκεφτώ πως να φύγω και το πώς να ειδοποιήσω τα παιδιά για να με βρουν και να με βοηθήσουν. Το κινητό μου δυστυχώς δε μπορούσα να το χρησιμοποιήσω μιας και το χρησιμοποίησα για να διώξω τη σφαίρα που θα με χτυπούσε στο στήθος. Δε ξέρω πως την έδιωξα τόσο γρήγορα... Μπορεί να παίζει ρόλο το ότι αυτό που μου συμβαίνει όταν με χτυπάει σεληνόφως είχε τελειώσει η επίδραση του μισή ώρα πριν. Λίγο πριν βρω το κορίτσι αυτό με τη βοήθεια ενός γαλάζιου άστρου χτυπημένο στην άμμο.

Όταν βγήκα από τη θάλασσα, το φως είχε επιστρέψει στο φεγγάρι. Οι φλέβες μου πήραν το φυσιολογικό τους χρώμα, όπως και τα μάτια μου με την τούφα των μαλλιών μου. Είχα καθίσει να στεγνώσω όταν ένα αστέρι από τον ουρανό ήρθε μπροστά μου και άρχισε να απομακρύνεται προς την άλλη άκρη της παραλίας. Κάτι μου έλεγε ότι έπρεπε να το ακολουθήσω, γιατί κάτι πήγαινε στραβά! Κάποιος κινδύνευε! Δε ξέρω πως το ήξερα, απλώς το ήξερα κι έτσι το ακολούθησα. Είδα ένα κορίτσι πεσμένο στο έδαφος να το χτυπούν ανελέητα πέντε αγόρια. Κάτι της έλεγαν, όμως δεν έκανα προσπάθεια να ακούσω. Έτρεξα ως εκεί και άρχισα να μάχομαι μαζί τους. Ο ένας με έκοψε στο μπούτι μου λίγο πιο κάτω από τη φούστα μου. Ήμουν υπερβολικά πολύ γρήγορη και προλάβαινα να αποκρούσω σχεδόν όλα τα χτυπήματα. Τους είχα ρίξει κάτω και γονάτισα δίπλα στην κοπέλα. Εκείνη μου είπε να φύγω γιατί θα με σκοτώσουν αν κάτσω, εγώ όμως δεν την άκουγα. Της είπα ότι θα φύγω, επειδή επέμενε και τα αγόρια είχαν αρχίσει να σηκώνονται. Της είπα όμως ότι θα γυρίσω, ότι θα πάω να φέρω βοήθεια και θα γυρίσω! Άρχισα να τρέχω, αλλά το πόδι μου από τη γρατζουνιά, επειδή ήταν αρκετά βαθιά δε με βοήθησε ιδιαίτερα και κουράστηκα γρήγορα.

Τουλάχιστον την υπόσχεση μου την κράτησα. Γύρισα πίσω, όχι όμως όπως ήλπιζε και χωρίς βοήθεια...

★★★★

Το βαν μετά από είκοσι λεπτά και τριάντα δευτερόλεπτα, σύμφωνα με τους υπολογισμούς μου, σταμάτησε. Το κορίτσι δεν είχε συνέλθει ακόμα και ανησυχούσα. Άκουσα τις πόρτες από το αμάξι να ανοίγουν και να κλείνουν. Μετά βήματα να πλησιάζουν τις πίσω πόρτες και να σταματούν ακριβώς απ' έξω. Οι πόρτες άνοιξαν και ο ένας μπράβος με τράβηξε και με έβγαλε έξω, αφού μου ελευθέρωσε τα πόδια. Παρατήρησα καλά καλά το χώρο ώστε να τον απομνημονεύσω. Ήμασταν μπροστά από ένα παλιό κτήριο. Έμοιαζε με υπόγειο εργοστάσιο ένα πράμα. Ήταν στην άκρη ενός μικρού δάσους. Απέναντι ήταν ένας έρημος δρόμος και ακριβώς δίπλα από το δρόμο συνεχιζόταν το δάσος.