Moon Prophecy

Κεφάλαιο 8

Ξεκινήσαμε για το κλαμπ με τα πόδια. Ήταν 20 λεπτά από το σπίτι μου και η Έρρικα επειδή φορούσε τακούνια παραπονιόταν συνέχεια. Εγώ περπάταγα κολλητά στους τοίχους των κτιρίων όπου δεν έπεφτε καθόλου φως φεγγαριού. Δεν ήθελα να συμβεί ότι και στην παραλία, ειδικά τώρα με την Έρρικα και σε δημόσιο χώρο!

Η Έρρικα είχε φορέσει ένα σχετικά κοντό φόρεμα με ανοιχτό ντεκολτέ και λίγο εξώπλατο και μαύρα ψηλά κάπως τακούνια. Εγώ διάλεξα κάτι πιο απλό. Έβαλα μια floral μαύρη φούστα δύο παλάμες πάνω από το γόνατο, μία μαύρη τιραντέ μπλούζα απλή κολλητή και τα βυσσινί μου μποτάκια σταράκια με διχρωμία στο δίπλωμα στον αστράγαλο με το χρώμα γκρι ανοιχτό προς το καφέ. Τα μαλλιά μου τα είχα αφήσει κάτω στο φυσικό τους και η φίλη μου τα είχε κάνει σγουρά.

Φτάσαμε στο κλαμπ και μπήκαμε μέσα. Αρχίσαμε να ψάχνουμε με το βλέμμα μας τα παιδιά και τους εντοπίσαμε σε ένα τραπέζι με καναπέ απέναντι από το παράθυρο! Πήγαμε προς το τραπέζι και ήταν όλοι εκεί. Δυστυχώς και ο Τζάκσον, και είχα μια ελπίδα τον πατήσει καμία νταλίκα στο δρόμο για εδώ. Αλλά πού τέτοια τύχη...!

«Καλώς τες...!» είπε ο Ραμόν μόλις φτάσαμε κοντά στο τραπέζι.

«Νόμιζα ότι δε θα έρθετε...» είπε η Κέιτ με κακία και αδιαφόρισα όπως πάντα.

«Καθίστε!» είπε ο Τζον κοιτόντας με από πάνω μέχρι κάτω περίεργα και με τράβηξε από τον καρπό απότομα και έκατσα δίπλα του στον καναπέ.

«Εε... Εγώ θα έρθω σε λίγο...» είπε η Έρρικα κοιτόντας κάτι κάπου στην πίστα. Ακολούθησα το βλέμμα της και είδα τον Φιν.

«Καλή τύχη!» είπα φωναχτά για να με ακούσει και έφυγε με γοργά βήματα αφού μου έβγαλε τη γλώσσα κάνοντας με να γελάσω.

«Δεν είσαι και πολύ των κλαμπ και μπαρ, έτσι;» ρώτησε ψυθηριστά στο αυτί μου ο Τζον.

«Γιατί το λες αυτό;» τον ρώτησα περίεργη κοντά στο αυτί του για να με ακούσει.

«Από αυτά που φοράς» είπε πάλι στο αυτί μου και τον κοίταξα ενοχλημένη.

«Σορρυ κι όλας που δε ντύνομαι αλά Κέιτ!» είπα και με κοίταξε περίεργα, τότε κατάλαβα ότι είπα το σύνθημα μου με την Έρρικα για το ντύσιμο των... Άντε μη πω!

«Αλά Κέιτ;» ρώτησε μπερδεμένος και του έκανα νόημα στην Κέιτ που τριβόταν στον Φρέντυ δίπλα από τον Τζάκσον λίγο πιο δίπλα από εμάς σχεδόν απέναντι. Αρχίσαμε να γελάμε και όλοι γύρισαν να μας κοιτάξουν. Μας κοίταζαν περίεργα και αυτό δυνάμωσε το γέλιο μας.