"Sima! Çabuk çık o evden.Buğra ilaçlarını almamış.."
Neler olduğuna anlam verememiştim. Ne ilacı ne oluyordu.
Acele etmem gerekiyordu. Kapıya kostum direkt.
"Hay aksi kilitli "
Tek çare pencereden atlamaktı.
Olabildiğince koştum.
Siteden daha çıkamamıştım ki adım yankılandı.
"Sima, sevgilim hadi ama çocuk degilsin saklambaç oynayacak yaşı geçtik."
Arada bir de kahkaha atıyordu. Kahretsin ne oluyordu !Telefonum beni ele verdi, nasıl da unuturum sesini kapatmayı.
"Aşkım bak bizim şarkımız çalıyor, buradasın biliyorum hadi dans edelim. "
Telefonum sustu. Tam polisi arayacaktım ki..
"Aksi seytan !Sarjın biteceği vakit miydi şimdi.."
"Gizem neden beni terkettin. Ama ben çok aradım seni izmir'de. Hadi ama gelinliğin hala odamızda duruyor. Gidip giymelisin, güzel bir gece bizi bekliyor."
Ansizin bir el hissettim.
"Aşkım neden kaçıyorsun benden "
"Lütfen bırak beni"
"Hadi ama evimize gidelim"
"Bırak beni..!"
Başımda bir ağırlıkla uyandım. Saat hayli geçti. Başım büyük beladaydı. Karşı çıkmak çözüm değildi en mantiklısı huyuna gitmekti.Elinde bir tepsi yemekle geldi.
"En sevdiğin yemeği yaptım sana. Biftek.."
Ama ben vejetaryenım ki. Aklımdan geçen değildir inşallah diye düşünüyordum.
"Midemi bozmuşum biraz aşkım bana biraz salata getirir misin?"
"Sen ıste sultanım..!"
Korkudan kusacaktım neredeyse.Kıvrak zekamı konuşturmanın zamanı gelmişti.
"Sevgilim ne yapacağız bugün?"dedim cilveli bir şekilde. Mutluluktan kendinden gecmisti.
"Evleneceğiz" Buz kesmiştim.
" Harika beni kuaföre götür o zaman. Gelinliğimi de almayı unutma."
"Bu şart mı "
"Aaa senin gelinin olacagim çok güzel olmalıyım"
"Aşkım benim. Gizemim hemen hazırlan çıkalım. Bende annemi arayayım."
"Ah aşkım annene soracağım birşey var bana da verir misin telefonu."
"Hay hay !"
Korkudan kendimden gecmistim. Akıl yürütmeye calisiyordum. Annesini aradı bana verdi.
"Merhaba"
"Kızım şimdi beni iyi dinle. Buğra şizofreni hastası. İlaçlarını almamış. Ona seni bana getirmesini söyledim. İtiraz etmeden kabul et. Doktorunu arayacagım."
"Tamam annecim seninle beraber alırız gelin çıçeğini."
"Annemle iyi anlaşmana bayılıyorum."
Zaman geçmiyordu sanki. Yol iyice uzamıştı. Neyse ki vardik eve. Kadını ilk defa görüyorum ama tanıyor rolü yaptım.
"Kızım hosgeldin özlemişim."
"Hoşbulduk anne. Gorusmeyeli ne çok oldu."
Doktor çoktan gelmişti. Ve tabiki kontrol altında tutmak için bir kaç sağlık görevlisi daha..Bağırmaya başladı.
"Bu adamın ne işi var burada o beni zehirliyor anlamıyor musunuz."
Neyse ki kısa sürdü. Evden kendimi nasıl atacağımı şaşırmıştım. Taksi bulana kadar aralıksız kostum, kostum..
Susmak bilmeyen telefonlar başladı yine.Anlamsız mesajlar.
"Galatasarayla fenerin düğünü var bugün."
Artk çok sıkılmıştım. Tekrar bir numara ve adres değişikliği daha..
