''Kahretsin ! Peki ozaman ama bu sene dinlenmesine izin verin.Seneye yeni dönem başlasın..Hemm..Biraz daha düşünelim.''
Dedi babam duraklaya duraklaya..
Günler,haftalar birbirini kovalıyordu.Bir yandan tedavi oluyor,bir yandan hayatımı 'sil baştan' yaşamaya çalışıyordum. Bu zaman diliminde hocam da sürekli arayıp soruyordu. Ebruli kursuna başladım.Kafa dağıtmaya birebir..
Artık düzelmeye başladığımın farkındaydım. En büyük dostum kitaplarım..Arkamda dimdik duran ailem..Eda..Eh tabi hocamın desteği de yatsınamaz.
Ebruli dersi dönüşü babamı mutfakta telefonla konuşurken buldum.Geldiğimi farketmedi muhtemelen.
''Daha zamanı var,şu an iyi ama bu işlemin hemen olması ne derece sağlıklı bilmiyorum.Doktoruna sormamız gerekiyor. Tamam tamam düşündüm dedim ya.Ama sadece kağıt üstünde,aksi olursa... ''
Birden beni farketti ve sustu.
''Tamam görüşürüz.''
Birden ne diyeceğini şaşırdı babam.Aslında gayet de anlamıştım.Hiçbir şey sormadan odama gittim.Düşünmeye başlamıştım. Arkadaşların ne gözle bakacaktı bana..Ama ya o kimliksiz sapık tekrar karşıma çıkarsa...Düşünceler içinde boğulurken birden elim telefona gitti..
''Sima ! Nasılsın?''
''Daha fazla düşünmeye gerek yok hocam.Peki..''
''En doğru karar!''
O gün yemek bile yemeden odamda kitaplara boğulmuşken uyuyakalmışım.
Sabah mis gibi börek kokusuyla uyandım ve anlamsız bir neşe vardı içimde.Şarkılar söyleyerek indim aşağıya.Annamle babamın yüzünde bir şaşkınlık vardı ama kısa sürede mutluluğa döndü. Uzun zaman sonra ilk defa çayın tadını aldım sanki..Babam konuşmakla konuşmamak arasında gidip geldikten sonra konuşmaktan yana kullandı hakkını.
''Verdiğin karar umarım mutlu olmanı sağlar kızım.''
''Okulumu bitirmeme yardımcı olsun yeter baba !''
Tam bir şey daha söyleyecekti ki..
''Eh babacık artık bir mangal istiyorum beni daha fazla kandıramazsınız'' Birden bir kahkaha koptu.O gün çok neşeliydi.'Keşke hep böyle olsak' diye düşündüm.
Ağustos sıcağında bir küçük gelin..Artık vakti gelmişti kağıt üzerinde evliydim artık. Hemde idol olarak seçtiğim hocamla. Artık Sima Karahan'dım...Afyon'a gidip yerleştim, Hocamın evine tabiki.
Okul başlamıştı artık.Eh tabiki birinci sınıftan,sil baştan. Birinci sınıflar bilmeyecekti belki , tabiki zamanla öğreneceklerdi soyadımın mağrifetini. Ama bunlardan önemlisi korkulu rüyam umarım yanıma yaklaşamazdı.
''Sima! Hadi geç kalacağız''
''Şey, hocam acaba ben gelmesem mi bugün?''
''Aaa ilk günden okulu mu asacaksın, tabiki de izin veremem buna. Ayrıca gitmeden bir şey konuşmalıyız !''
''Sorun nedir hocam?''
''Simacım bizim evlenmemizin amacı seni korumak değil mi?''
''Evet hocam.''
''Yani sen,ben ve ailen dışında kimse bunun kağıt üzerinde bir evlilik olduğunu bilmeyecek. Yalnız olmadığımız durumlarda bana ismimle hitap et.''
''Haklısınız hocam buna alışmam gerekecek''
''Hadi bakalım okula.''
Okul sanki ilk defa gelmişim gibi yabancıydı bana. Zor olacaktı Karahan olarak bu okulu bitirmek. Meraklı,hatta aşağılayıcı bakışlar peşimi bırakmayacaktı. Bunların hepsinin kuruntu olduğunu düşünmek istedim. Düşüncesi bile rahatlatıcıydı.Umarım öyle de olurdu.
